Autostad Los Angeles ontdekt door corona hoe leuk het is om op een terras te zitten

Onder een parasol in de gemeente Culver City eten Maya Zapata en haar vriendin Laura Zwicker een afhaalmaaltijd van een van de restaurants schuin tegenover hun tafeltje. Tot een half jaar geleden was dit een parkeerstrook langs de drukke Culver Boulevard, nu ligt er felgroen nepgras. Om deze zitplaatsen mogelijk te maken, gaat het verkeer in deze straat nog maar een richting op.

De zon schijnt er het hele jaar door uitbundig, maar toch kwam de terrasjescultuur in Los Angeles nooit van de grond. Tot nu, want de pandemie zorgt voor een nieuwe waardering van de buitenruimte in Californië. Stoepen en parkeerstroken worden omgetoverd.

“Ik wil niet meer binnen eten. Waarom zou ik?” zegt Zapata. “We willen de lokale restaurants steunen.” Ze wijst naar een Mexicaans restaurant op de hoek. “Daar kwam ik graag, maar het is nu dicht. Gelukkig hebben we een nieuwe favoriet.”

Bij een Jamaicaans restaurant verderop speelt een bandje soulklassiekers. Voorbijgangers blijven staan. De stemming was hier vorig jaar veel pessimistischer, vertelt manager Annette Gonzalez van het nabijgelegen Cafe ­Vida. Hoewel het restaurant nog afhaalmaaltijden leverde, draaide het flink verlies.

Nu heeft Cafe Vida, net als de andere horecagelegenheden aan deze kant van de straat, de ruimte voor het restaurant volgestouwd met ­tafeltjes. Alleen de parkeermeter herinnert er nog aan dat het achterste deel van het terras ooit een andere bestemming had. Dankzij de royale zitgelegenheid draait de tent weer goed. “Voor ons is dit fantastisch. We hadden vroeger vijftig gasten binnen, nu kunnen we hetzelfde aantal buiten bedienen.”

Bredere stoepen

Zelfs op hete zomerdagen hechten mensen meer aan de vrijheid van de buitenlucht dan aan het comfort van airconditioning, ziet ook de ­Nederlandse ingenieur en landschapsarchitect Patricia Bijvoet. Na zeven jaar in Los Angeles fietst ze nog altijd zoveel mogelijk, maar ze is een uitzondering. “Mensen hier zagen de stad toch vooral als iets waar je met je auto doorheen rijdt, op weg naar je bestemming.”

Volgens Bijvoet bouwt de huidige explosie van terrasjes voort op stadsinitiatieven die al voor de pandemie in gang werden gezet, zoals het toevoegen van fietspaden en bredere stoepen met bomen. Op die ontwikkelingen wordt nu ingehaakt, vertelt ze enthousiast. “Er worden zelfs stukken straat voor auto’s afgesloten.”

Ook Culver City heeft in Main Street, om de hoek bij Cafe Vida, zo’n met verkeersblokkades begrensde voetgangerszone. Twee meisjes rijden er langzaam rondjes op hun fiets, langs een Italiaans restaurant waar lege tafeltjes op het ­asfalt staan te wachten tot mensen er aanschuiven voor het avondeten.

Pandemie voorbij

Eigenaar George van antiekhandel Church Hill op Main Street ziet het met lede ogen aan. Zo enthousiast als de restaurants zijn over hun terrassen, zo gepikeerd is George over het gebrek aan verkeer. De antiekzaak lijdt volgens hem verlies omdat de terrassen de straat overnemen. Toen er nog auto’s voorbij reden, in twee richtingen, zag iedereen de winkel. Mensen die komen eten, kunnen dat volgens George best binnen doen. De pandemie is immers voorbij.

Sceptici krijgen in september gedeeltelijk hun zin. De gemeenteraad in Culver City besloot vorige week om de parkeerstrook die nu wordt gebruikt door de restaurants weer open te stellen voor auto’s. Er komt een test met verkeer in beide richtingen, om tegemoet te komen aan lokale bedrijven zoals Amazon, die menen dat werkverkeer hinder ondervindt van omrijden.

Wel mogen restaurants de hele stoep blijven gebruiken. Toch rolt Inwoner Maya Zapata met haar ogen zodra ze hoort dat het terras waar ze nu zit, er over twee weken niet meer zal zijn. “Kijk nou hoe leuk het hier is. De terrassen hebben de hele buurt veranderd.”