Wielrenner Theo Bos begint een nieuw avontuur in China: ‘Er is zó veel potentieel’

En nog maar een nationale titel. Medaille, truitje, volkslied, podium. Hoeveel zou hij er gewonnen hebben? Twintig? Vijfentwintig? Nog meer? Maar toen Theo Bos vorige week in Apeldoorn met zijn ploeggenoten van Beat Cycling de teamsprint op het NK in Apeldoorn won, wist hij dat het zijn laatste titel zou zijn.

Hij stopt met wielrennen.

Bos legt uit waarom. “De laatste jaren beleefde ik topsport eigenlijk op een minimale manier: zonder druk, stress of verwachtingen. Ik kon meestal nog wel een prijsje meepakken, maar ik merkte dat dat steeds lastiger werd. Als je ziet hoe hard er tegenwoordig wordt gereden, dan moet ik realistisch zijn: dat zit er niet meer in.”

Bos won in zijn carrière als baanwielrenner vrijwel alles wat er te winnen viel – op olympisch goud na. Zijn palmares als wegrenner mag er ook zijn: er staan 37 gewonnen massasprints op zijn teller. Afgelopen zomer probeerde hij zich – vergeefs – te plaatsen voor de Spelen van Tokio als starter van de teamsprint. “Ik haalde de laatste tijd zelf het meeste voldoening uit het rijden van keirinwedstrijden in Japan, maar daar kun je als buitenlander al twee jaar niet meer aan meedoen vanwege corona. Dus ik twijfelde al. En toen kwam deze kans voorbij.”

Verjongen en innoveren

Deze kans is een baan als bondscoach. Niet van Japan, dat hem polste voor een rol in de begeleidingsstaf. En ook niet van Nederland, dat op zoek moet naar een vervanger voor de vertrekkende Hugo Haak. Bos tekent een contract dat hem tot en met de Olympische Spelen van Parijs verbindt aan China. Bos vertrekt op korte termijn naar zijn nieuwe woonplaats: Peking.

Bos: “We hebben veel en lang met elkaar gesproken, maar we zijn er uiteindelijk uit gekomen. Ik had wel een paar eisen en zij ook. Ze vonden bijvoorbeeld dat ik te weinig ervaring had als coach. Heb ik gezegd dat ik vijf jaar lid ben geweest van de Nederlandse sprintselectie die in Tokio zo dominant was. En dat ik weet hoe ze daar zijn gekomen. Ik krijg in China de opdracht om te verjongen en te innoveren. Er is zó veel potentieel, er zijn zoveel middelen. Er is meer uit te halen dan dat er nu uit komt.”

Peng Shuai

Tijdens de onderhandelingen tussen Bos en de Chinese wielerbond verdween net de Chinese tennisster Peng Shuai volledig van de radar nadat ze de voormalige vice-premier van het land had beschuldigd van aanranding en verkrachting. Het bracht Bos aan het twijfelen.

“Ik had een lijstje met voors en tegens. Hoe ze daar met mensen omgaan, stond uiteraard bij de tegens. Ik heb het er met mijn nieuwe bazin over gehad, maar ze kon er niet veel over zeggen over de telefoon. Ik heb erover nagedacht: als ik niet ga, verandert er niets. Als ik wel ga waarschijnlijk ook niet, maar ik kan het er in elk geval over hebben met de mensen om me heen. Of ik publiekelijk over dit soort dingen mag praten? Ik weet het niet, dat zie ik wel. Als ik het niet meer zie zitten, kan ik altijd terug. Ik wil hoe dan ook proberen om niet alleen maar met een westerse bril te kijken naar hoe ze het daar doen.”