PlusInterview

Victoria Pelova verruilde Ajax voor Arsenal: ‘In Engeland loopt het mannen- en vrouwenvoetbal veel meer door elkaar’

Steeds prominenter wordt haar rol in Oranje. Daarnaast rondde Victoria Pelova (23) een toptransfer van Ajax naar Arsenal af. Aan de hand van drie thema’s vertelt de middenvelder over haar loopbaan en de stap naar het buitenland. ‘De eerste weken bij Arsenal was ik een beetje angstig: kan ik dit wel bijbenen?’

Tim Reedijk
Victoria Pelova tijdens de wedstrijd Nederland-Denemarken, november 2022. Beeld Getty Images
Victoria Pelova tijdens de wedstrijd Nederland-Denemarken, november 2022.Beeld Getty Images

De club

“Ik speel pas sinds januari bij Arsenal, maar heb al mijn eigen liedje. She comes from Amsterdam, she’s an Arsenal fan, Victoria Pelova!

“Arsenal klopte deze winter aan en wilde me héél graag hebben. Het is echt mijn droomclub. De eerste twee weken was ik kapot na de training. Het was echt wennen. Was ik zelfs een beetje angstig, kan ik dit wel bijbenen? Ik was ook net ziek geweest. Na de derde week voelde ik dat ik het goed kon bijbenen. Nu ben ik al twee keer in de basis gestart.

“Álles is anders dan in Nederland. Het complex is immens. En ik heb nu in het Emirates Stadium gespeeld, dat is zo vet. We hebben trouwe fans die thuis- en uitwedstrijden bezoeken en het vrouwenvoetbal wordt sowieso anders beleefd dan in Nederland. Misschien is dat omdat ze het EK hebben gewonnen.

“Neem Ian Wright, toch een legende van de mannen van Arsenal. Tijdens het EK gaf hij mij een compliment op social media. Wright komt veel wedstrijden kijken en volgt het echt. Of we in Nederland ook zo’n boegbeeld nodig hebben uit het mannenvoetbal die zich zo bezighoudt met de vrouwen? Dat moet wel natuurlijk gaan. Wright vindt het oprecht leuk.

“In Engeland loopt het mannen- en vrouwenvoetbal sowieso meer door elkaar. We zien de mannen vaak in de gym. Laatst kwam Oleksandr Zintsjenko langs. Die zei: ‘Wel van City winnen, hè? Ik ga kijken!’ Volgens mij meent hij dat wel.”

De droom

“Ik denk wel eens na over de weg die ik heb afgelegd, van Concordia uit Delft naar Arsenal. Ik ben ook een paar jaar niet opgeroepen in de nationale jeugdelftallen. Ik voetbalde bij de jongens en dacht: we zien wel. En dan zit je ineens bij Arsenal en in het Nederlands elftal.

“Bij ADO kreeg ik in eerste instantie geen contract, pas na tien wedstrijden kreeg ik wat geld. Dat stelde niet veel voor. Groot dromen was sowieso moeilijk. Toen ik 14 was, was er niet echt een Nederlands elftal. Alhoewel, dat was er waarschijnlijk wel, maar ik zag het niet. Ik droomde ervan om met Messi in het stadion van FC Barcelona te voetballen, snap je? Ik wist niet beter.

“Bij mijn club Concordia waren ze wel veel met me bezig, ook omdat ik het enige meisje was. Mijn moeder zegt altijd dat ik dingen zo snel kan zien in het veld door het schaken. Daar was ik goed in. Het zou kunnen dat ze gelijk heeft, voetbal is tenslotte ook een tactisch spel. Bij Arsenal zijn ze er ook achter gekomen dat ik goed in schaken ben, dus ik moet het gaan laten zien.”

De verhuizing

“Niemand van Arsenal woont in Londen, allemaal net erbuiten en vlak bij elkaar. In een klein stadje. Als je een koffietje gaat halen, kom je bijna altijd iemand tegen. Maar echt soepel is het verhuizen niet gegaan. De boiler werkte niet, dus stond ik met tien graden onder nul met mijn teamgenoten – allemaal een dikke jas aan – mijn Ikea-bed in elkaar te zetten. Het heeft ons zes uur gekost.

“Later sprong er een wc-leiding en was heel mijn tapijt drijfnat. Allemaal wennen als je voor het eerst alleen bent in het buitenland. Gesetteld ben ik dus nog niet. Wifi en meubels moeten nog geregeld worden. Gelukkig helpen mijn teamgenoten me goed.

“En Vivianne (Miedema, red.) voorop. Ik heb een maand in haar huis geslapen, toen zij bij Beth (Miedema’s partner Mead, red.) in het noorden was. Viv heeft me met veel dingen geholpen. En ik haar ook, want door haar gescheurde kruisband kon ze lang niet alles. Veel speelsters kwamen op ziekenbezoek bij haar, waardoor ik weer sneller met mijn teamgenoten in contact kwam. Viv heeft me heel erg geholpen door me op te vangen en daar ben ik haar voor altijd dankbaar voor. Ze vond het wel een rotzooi in huis. Ik had vier koffers mee, ja, waar moet je die laten?”

Wilt u belangrijke informatie delen met Het Parool?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van Het Parool rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@parool .nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden