Tennis blijkt de ideale coronasport

Er moest een pandemie aan te pas komen, maar het Nederlandse tennis kan na tien jaar van dalende ledentallen eindelijk breeduit lachen. De daling is stopgezet. Toch is het een dubbel gevoel, vindt Erik Poel, algemeen directeur van de KNLTB. “We zullen maar zeggen: elk nadeel heb z’n voordeel. Het is natuurlijk een beroerde situatie in de wereld. Daar proberen wij samen met de tennisclubs het beste van te maken en dat lukt aardig. Tennis kun je perfect op 1,5 meter beoefenen. Op het hoogtepunt hadden wij deze zomer landelijk 30.000 digitale reserveringen per dag.”

Voetbal- en hockeyclubs zitten na de laatste coronamaatregelen van de overheid met de handen in het haar, want volwassenen mogen alleen sporten in groepjes van vier, op 1,5 meter afstand. Maximaal vier sporters op afstand; het zijn maatregelen die op maat lijken gemaakt voor het tennis, waar je bij een dubbelspel met vier spelers op een baan staat. Het coronavirus leek alleen overdraagbaar via de tennisbal, die in de hand wordt gehouden bij het opspelen en de service. Ook dat is geen gevaar, volgens Poel, waarmee de sport helemaal coronaproof is. “Het coronavirus zit niet in het vilt van de tennisbal. Het zit ook niet in zweet.”

De tennissport groeide de afgelopen jaren al wel, maar kreeg een enorme boost door het coronavirus. Tennis ging in Amsterdam in een jaar tijd van 21.889 naar 22.728 leden. De wachtlijsten puilen uit. Elf tennisclubs moeten nee verkopen aan nieuwe leden. Voor het vergrijsde tennis is het mooi meegenomen dat het in Amsterdam vooral een stijging ziet bij de mensen tussen de 25 en 34 jaar. Zo’n vijfhonderd nieuwe Amsterdamse leden komen uit deze leeftijdscategorie.

Ook het digitaal reserveren van een baan nam door de coronacrisis een vlucht. Waar tennissers voorheen op de bonnefooi naar de club moesten om te kijken of ze een baan konden ‘afhangen’, dwong de coronacrisis de KNLTB en de tennisclubs het systeem om vanuit de luie stoel een tennisbaan te reserveren beschikbaar te maken voor iedereen.

Zelfs bij het pittoresk gelegen TV Linnaeushof hebben ze voor het eerst in de historie een wachtlijst. Die club bestaat uit drie tennisbanen, midden in een hofje in de Watergraafsmeer, waar buurtbewoners soms uit de ramen hangen om een punt te volgen. Het ging deze zomer zo hard met nieuwe leden, dat de club nee moest verkopen.

“Als we iedereen hadden toegelaten, hadden we een verdubbeling van het aantal seniorleden gehad, ” zegt Evelyn Dijkstra, secretaris van TV Linnaeushof. “Vorig jaar hadden we 120 volwassen leden. Dat hadden er nu tweehonderd kunnen zijn. Het is een verrassing voor ons. Het is even puzzelen hoeveel leden per baan reëel is. Nu hebben we sinds augustus een wachtlijst. Liever verkopen we geen nee, maar het is belangrijk dat de leden voldoende gelegenheid hebben om te tennissen.”

Een ander probleem dat tekenend is voor de tennisgekte, is dat van het initiatief ‘Tennis in West’ van een paar tennisliefhebbers uit Amsterdam-West. Zij hebben duizend tennissers die staan te trappelen, maar nog geen tennispark. Er kan door de gemeente Amsterdam geen grond worden gevonden. “Het is heel frustrerend dat we niet meer banen krijgen in Amsterdam. Daar zit weinig schot in. Het is dure grond en er zijn veel verschillende belangen, merken we,” verzucht KNLTB-directeur Poel.

Is de KNLTB niet bang dat al die nieuwe leden straks weer wegrennen als ze hun eigen sport weer mogen beoefenen? Als er bijvoorbeeld een vaccin is tegen corona? Poel: “Ik denk dat het wel meevalt. We hebben dit jaar landelijk 30.000 nieuwe leden. Daarvan zijn er 17.500 met een zomerlidmaatschap; 40 procent is ook daarna ook echt lid geworden.”