Spakenburg droomt van huzarenstukje à la IJsselmeervogels: ‘Voelt als kwartfinale Champions League’

14 maart 1975 is een datum die in het geheugen van Jaan de Graaf gegrift staat. Het was de dag na de kwartfinale in de Alkmaarderhout, het oude stadion van AZ. De amateurs van IJsselmeervogels versloegen de Alkmaarders na strafschoppen, onder meer dankzij een treffer van De Graaf. “Bij terugkeer op de club kon je je kont in de kantine niet keren, zo druk was het. Daarom gingen we zelf maar achter de bar staan,” herinnert De Graaf zich.

De inmiddels 67-jarige Spakenburger, die later als profvoetballer van AZ en Go Ahead Eagles vanwege zijn geloof nooit op zondag speelde, ging die nacht rond een uur of vier onder zeil. “Ik stond ’s morgens om 07.00 uur alweer tussen de vis. Ik was nauwelijks begonnen of Evert ten Napel stond voor een televisiereportage op de stoep. We leefden in een roes.”

Soortgelijke vreugdetaferelen ziet Hero van Lopik (21) natuurlijk zitten. De verdedigende middenvelder van Spakenburg ging eerder deze maand al op de schouders van zijn dorpsgenoten, nadat competitiegenoot Katwijk in de achtste finales van de Toto KNVB Beker vanaf de stip werd geklopt. Van Lopik, die pendelt tussen basis en bank, was daarin trefzeker. Sindsdien fantaseert Spakenburg, dat eerder eredivisionist FC Groningen uit het toernooi knikkerde, van een nieuw huzarenstukje. “Bekervoetbal is voor amateurs wat Europees voetbal voor eredivisieclubs is. We staan in de kwartfinale van de Champions League. Zó voelen wij dat.”

Halve kip en consumptiebonnen

Van Lopik is een van de vier Spakenburgers in de selectie van de amateurclub. Dat is niet te vergelijken met IJsselmeervogels van 48 jaar geleden, toen tien van de elf basisspelers in Spakenburg woonden. De tijdgeest en hebzucht zijn de belangrijkste oorzaken, ziet De Graaf. “Wij kregen na de winst op AZ een halve kip en een paar consumptiebonnen. De jongens die nu in de amateurtop spelen en van club naar club hoppen, doen financieel niet onder voor spelers van TOP Oss of Telstar.” Mocht Spakenburg stunten, dan doet dat volgens hem echter niets af aan de prestatie. “Het voetbal van toen is ook niet meer te vergelijken met dat van nu.”

Van Lopik is op zijn beurt op de hoogte van die legendarische bekeravond van de ‘rooien’. Het leverde IJsselmeervogels, dat in de halve eindstrijd verloor van FC Twente, in 1975 zelfs de titel ‘Sportploeg van het Jaar’ op. Van Lopik: “Mijn opa is van origine een rooie. Hij heeft mij dat natuurlijk wel ingewreven.”

Die rivaliteit is, ondanks alle spelers van buitenaf, nog steeds een belangrijke scheidslijn in de voormalige vissersgemeenschap. “Bij sommige mensen zit het zo diep dat ze hopen dat Spakenburg met 15-0 verliest,” zegt De Graaf. De bekerheld van weleer zit er anders in. “Ik ben net zo rood, maar heb ook genoeg blauwe vrienden. Stel dat Spakenburg wint: natuurlijk ben ik dan niet blij dat ons record dan geëvenaard wordt, maar dat is dan wel hun verdienste.” De Graaf ziet ook dan een lichtpunt. “Daarmee zouden zij Bunschoten opnieuw op de kaart zetten.”

Bekerstunt

Het zijn woorden waar Van Lopik zich in vindt. Zo is Jordy Ruizendaal, speler van IJsselmeervogels, een van zijn beste maten. Uitgerekend de opa van Ruizendaal, wijlen Evert de Graaf, schoot in 1975 de winnende penalty binnen tegen AZ. “Die vriendschap kan gewoon. Er zijn alleen twee weken in het jaar waarin ik helemaal niets moet hebben van ‘Vogels’, dat is in de aanloop naar de dorpsderby,” aldus Van Lopik.

Hij durft te dromen. Op vreemde bodem winnen van een eredivisieclub, was een amateurclub nog niet eerder gelukt. “Wij hebben de grootste bekerstunt van het seizoen al op zak. Ons verhaal kan alleen maar mooier worden, al is Utrecht wel van een andere orde dan FC Groningen.”

De Graaf acht Spakenburg niet kansloos in de Galgenwaard. “Utrecht zal zeggen van niet, maar de kans op onderschatting is er toch. Bovendien is in bekervoetbal zelfs het ondenkbare mogelijk,” zegt De Graaf. “Dat hebben wij al eens mogen ervaren in de kwartfinale. Wie weet overkomt het onze buren deze keer.”