Ruzie met klierende tieners leidt tot arrestatie: zo liep het WK voor Mathieu van der Poel uit op een catastrofe

Mathieu van der Poel wil deze zaterdagavond vroeg naar bed. Zondag wil hij zijn mislukte Tour de France in één klap goedmaken door wereldkampioen te worden. Hij heeft de afgelopen nachten niet best geslapen en gaat daarom, de avond voor één van de belangrijkste wedstrijden van zijn leven, om 21.00 uur naar bed.

Van der Poel ligt niet met een ploeggenoot op de kamer. Hij zou met zijn maatje Jan Maas een kamer delen, maar omdat Van der Poel wat verkouden is, krijgt hij eerder in de week een andere kamer in het Novotel Brighton-Le-Sands, net onder Sydney. Iedereen slaapt op etage vier, Van der Poel op de negende etage. Zijn vriendin Roxanne is ook in Australië om haar partner te zien schitteren aan de andere kant van de wereld. Zij slaapt, met medeweten van bondscoach Koos Moerenhout, op dezelfde kamer.

Op de gang zijn twee meisjes van 13 en 14 jaar aan het klieren. Ze rennen door de gangen en bonken meerdere keren op de deur van Van der Poels kamer. Van der Poel wil slapen, is pislink en gaat verhaal halen. Hij belt niet naar de receptie, hij belt niet naar iemand van de Nederlandse staf, maar wil het akkefietje zelf oplossen. Of zoals hij de volgende ochtend voor de start zegt: “Na een paar keer was ik er klaar mee. Ik heb niet zo vriendelijk gevraagd om te stoppen. Daarna werd de politie gebeld en werd ik meegenomen.”

Want ja, de meisjes beweren dat Van der Poel hen heeft geduwd. Eentje zou tegen de muur zijn gevallen en daar een schaafwond aan over hebben gehouden. Voor middernacht wordt Van der Poel in het hotel gearresteerd. Hij moet mee naar het bureau om een verklaring af te geven en zit ook nog in de cel. Om 4 uur ‘s nachts is hij weer terug in het hotel. Maar slapen doet hij nauwelijks meer. Zijn vriendin is erbij op het politiebureau. Net als zijn vertrouwensman Christoph Roodhooft, manager van Van der Poels ploeg Alpecin-Deceuninck. Hij is pas net aangekomen in Australië en zit direct midden in de soap.

Op borgtocht vrij

Van de Nederlandse bond is er niemand. Van der Poel appt om 23.15 uur wel naar bondscoach Moerenhout om te vragen of hij nog wakker is. Van der Poel weet dan al dat hij mee moet naar het bureau. Het kwaad is dus al geschied als Moerenhout, die dus nog wakker was, op de kamer van Van der Poel aankomt. “Dan is het dikke ellende,” zegt Moerenhout.

“Dit verzin je vooraf niet. Naar de andere kant van de wereld reizen en dan zoiets. Ik ben niet mee geweest naar het bureau. Dat zou uren gaan duren en mij werd verteld dat ik toch niet bij Mathieu kon zijn. Achteraf had hij natuurlijk direct iemand van de staf moeten inschakelen. Dat is niet zo slim geweest. Dan was er natuurlijk iemand geweest om het op te lossen.” Of zoals Jan van Veen, hoofdcoach van de KNWU, zegt: “Daar was ik heel graag mijn bed voor uitgekomen.”

Het past wel in het beeld dat Van der Poel tijdens wedstrijden van de bond op een eilandje zit, en ook tijdens deze trips veelal leunt op zijn eigen entourage met wie hij het hele jaar werkt.

De ochtend na het verhoor, staat Van der Poel brak op. Geen slaap in de nacht voordat hij 266,7 kilometer moet fietsen tegen de beste renners van deze aardbol. Zijn paspoort is afgenomen, maar hij mag op borgtocht vrij. Hij mag voorlopig Australië nog niet verlaten. Komende dinsdag moet hij zich zelfs bij een lokale rechtbank in Sutherland verantwoorden. Maar ondanks alles is hij nog altijd van plan om een paar uur later, om 10.15 uur, te starten in Helensburgh.

Stil houden

De wielerbond wil de hele affaire stilhouden, maar dat lukt niet. De Belgische zender Sporza confronteert Van der Poel vlak voor de start voor de camera met het incident. Hij draait er niet omheen. Zijn ploeggenoten weten pas heel laat, of zelfs helemaal niet, wat er aan de hand is.

Dylan van Baarle (“Ik heb heerlijk geslapen”) zegt na de wedstrijd: “Huh, is hij opgepakt? Ik wist wel dat er iets mis was, maar dit verhaal kende ik niet.” Dan komt Bauke Mollema aanrijden. Van Baarle tegen Mollema: “Wist jij dat, van Mathieu?”

Mollema wist het wel, maar pas 5 minuten voor de start. Mollema: “Ik zat met Mathieu in de auto van het hotel naar de start. Een ritje van drie kwartier. Hij was heel stil, maar ik dacht dat het misschien bij zijn focus hoorde. Ik rijd niet elke dag een koers met hem. Op het einde vertelde hij het verhaal. Dat hij ze achterna heeft gezeten. Ik dacht eerst dat het een grap was, maar het bleek al snel serieus te zijn. Ik was er natuurlijk niet bij, maar ik kan me wel voorstellen dat je boos wordt als kinderen je wakker houden.”

Dopingcontrole

Van Baarle en Wout Poels hebben eerder ontbeten dan de rest. Van Baarle heeft nog een dopingcontrole en ziet Van der Poel daardoor voor de start niet. Een extra teammeeting wordt niet ingelast. Het plan blijft hetzelfde: Van der Poel, Van Baarle en Mollema zijn de kopmannen.

Bondscoach Moerenhout: “Iedereen bereidt zich op zijn eigen manier voor. We hadden niet de rust om iedereen bij elkaar te roepen.” De bond hoopte, naïef genoeg, dat het nieuws niet zou uitlekken. “Je wilt niet dat zoiets op de ochtend van het WK op straat ligt. Mathieu wilde er ondanks alles toch nog voor gaan.”

Van der Poel start ook, maar na nog geen 35 kilometer houdt hij het voor gezien. Hij stapt af, gedesillusioneerd en doodmoe. Hij zit in een campertje vlak bij de finish, maar komt niet meer naar buiten. Als Roodhooft de verzamelde pers te woord staat, stapt Van der Poel aan de andere kant van de camper uit en verdwijnt in een SUV die hem terugbrengt naar het hotel. Moerenhout: “Hij was lichamelijk en mentaal op. Dat is ook wel verklaarbaar.”

Intussen gaat de wedstrijd gewoon verder. De Belg Remco Evenepoel wordt na een solo wereldkampioen. De Nederlander Pascal Eenkhoorn rijdt sterk en komt nog in de buurt van een medaille. Kopmannen Mollema en Van Baarle spelen geen rol van betekenis. Daar zou het sowieso niet over zijn gegaan. Het ging over het krankzinnige WK van Mathieu van der Poel.