Oranje kan verwend thuispubliek niet boeien

Bondscoach Bert van Marwijk laat weinig mogelijkheden onbenut om te benadrukken dat het Nederlands elftal onder zijn leiding altijd maar weer scherp aan de aftrap verschijnt. Hij had daar ook lang gelijk in, maar tegen de Zwitsers deed de nummer twee van het laatste WK soms denken aan de formatie die vorige maand in Zweden verloor door slordigheden (3-2).

Dan weer was de beslissende voorzet niet nauwkeurig, soms mankeerde het aan scherpte bij het afronden. Het Nederlands elftal mocht niet mopperen dat Admir Mehmedi voor rust twee keer verzuimde zijn ploeg op voorsprong te schieten. Dat zou overigens tegen de verhouding in zijn geweest, want hoewel Zwitserland aardig en gedurfd partij bood, kon het niet voorkomen dat Oranje het spel domineerde.

Oranje startte met Edson Braafheid en Khalid Boulahrouz voor de geblesseerde vleugelverdedigers Erik Pieters en Gregory van der Wiel. Rafael van der Vaart en Nigel de Jong vervingen Mark van Bommel en Kevin Strootman, die een wedstrijdje rust kregen. Ryan Babel maakte na een jaar afwezigheid zijn rentree op de linkerflank.

Het maakt allang niet meer uit aan welke spelers Van Marwijk de voorkeur geeft, het Nederlands elftal speelt altijd het inmiddels bekende spelletje. Ook tegen de Zwitsers koesterde Oranje veel balbezit en probeerde het de defensie van de tegenstander met snel positiespel te ontregelen. Dat lukte voor rust af en toe, maar vooral de dreigende Babel kon het overwicht niet in treffers uitdrukken.

Van Persie, de man in vorm van Arsenal, mocht het eindelijk weer eens op zijn favoriete positie centraal in de aanval proberen. Hij werkte hard maar werd lang niet zo goed in stelling gebracht als de op dit moment aan zijn neus geblesseerde Klaas-Jan Huntelaar in de laatste interlands. Pas in een tegenvallende tweede helft kreeg hij twee goede mogelijkheden, die hij tot teleurstelling van het steeds luider morrende publiek niet kon verzilveren.