Of Jacco Verhaeren in Australië blijft, weet hij nog niet

Alle openbare zwembaden in Australië zijn sinds eind maart gesloten, maar in zijn woonplaats Gold Coast, aan de oostkust, is het water nooit ver weg voor Jacco Verhaeren. De 51-­jarige hoofdcoach van Swimming Australia neemt regelmatig een duik in de oceaan. Ondanks de lockdown is het strand geen verboden terrein. “We hebben hier in het oosten nog ­geluk,” vertelt Verhaeren als hij net thuis is van een uurtje zwemmen in zee met zijn jongste zoon. “Op veel plekken zitten haaien, hier ook wel­eens, maar door haaiennetten hebben wij er weinig last van.”

Waar hij in normale tijden meerdere keren per week in het vliegtuig stapt voor overleg met de zwemcoaches of voor sessies met wetenschappers en zijn staf is de Nederlander nu aan huis ge­bonden. “We mogen wel naar buiten maar bijna alle winkels en res­taurants zijn dicht. En je moet in principe in je woonplaats blijven. Zonder goede reden mag ik bijvoorbeeld niet naar Brisbane, hier 80 kilometer vandaan.”

En dus is Verhaeren zo ongeveer de hele dag aan het (video)bellen. “We zijn bezig met de planning voor het nieuwe seizoen zoals het bepalen van de selectiewedstrijden voor de Olympische Spelen.”

“Momenteel trainen de meeste zwemmers een paar keer per week in de oceaan of in privézwembaden en verder doen ze thuis aan krachttraining, hardlopen, fietsen en mentale training. Ik verwacht dat binnen enkele weken vrijwel alle zwembaden weer open zijn voor professionele zwemmers, wel met goede richt­lijnen.”

Meteen op slot

Verhaeren prijst de daadkracht van de Australische regering nadat de ernst van het coronavirus duidelijk was geworden. “De regering heeft ontzettend snel gehandeld. Toen het in Italië helemaal uit de hand liep, is hier meteen alles op slot gegaan. Volgens de officiële cijfers zijn er op dit moment slechts tachtig Australiërs overleden aan het coronavirus. Ook de geografie en grootte van het land zijn ontegenzeggelijk een voordeel in deze strijd.”

Het is alweer 6,5 jaar geleden dat Verhaeren in Australië neerstreek als hoofdcoach van de nationale zwemploeg. In die functie geeft hij leiding aan twintig professionele coaches, die verspreid zijn over het hele land. Verhaeren is ervoor verantwoordelijk dat alle randvoorwaarden kloppen zodat de zwemmers op het juiste ­moment kunnen pieken: op de Olympische Spelen.

De coach die grote successen behaalde met Pieter van den Hoogenband, Inge de Bruijn en Ranomi ­Kromowidjojo heeft altijd verkondigd dat zijn werk in Australië is gericht op ‘Tokio 2020’. De Olympische Spelen van Rio in 2016 waren een mooi voorproefje – met drie gouden plakken en tien medailles in totaal – maar op de Spelen van Tokio zou de hand van Verhaeren echt zichtbaar moeten zijn. Vijf gouden medailles en zo’n vijftien medailles in totaal, luidt zijn doel.

Door het verzetten van de Olympische Spelen naar 2021 is het echter niet zeker of Verhaeren er straks in Tokio wel bij zal zijn. Zijn vrouw ­Janneke en twee zoons, van 14 en 16 jaar, zullen deze zomer terugkeren naar Nederland. “De jongens gaan

na de zomervakantie naar school in Eindhoven. Nee, het was voor ons geen optie om alles een jaar uit te stellen. Mijn zoons hebben tijd nodig om zich aan te passen aan het Nederlandse onderwijs en aan de taal. Als we nog een jaar wachten, wordt dat alleen maar moeilijker.”

Pendelen

Verhaeren zegt ‘oprecht nog niet te weten’ wat de nieuwe situatie voor hem betekent. “Ja natuurlijk wil ik mijn klus bij Swimming Australia heel graag afmaken en het is mooi dat ze mijn contract willen verlengen tot en met Tokio 2021. Maar ik wil niet een jaar weg zijn van mijn familie. ­Hopelijk komen we tot een oplossing waarbij ik komend jaar het merendeel van de tijd in Australië ben en enkele weken in Nederland verblijf.”

Verhaeren is geen man die gebukt gaat onder de onzekere tijd. “Helemaal niet, al is het voor velen natuurlijk een heel moeilijke periode. Maar voor mezelf wil ik er geen drama van maken,” zegt de bondscoach die ­formeel een contract heeft tot 30 ­november.

Verhaeren zegt op dit moment geen andere plannen achter de hand te hebben. Vorig jaar liet hij nog weten open te staan voor een rol bij sportkoepel NOC*NSF, maar daar wil hij nu niets over kwijt. “Hopelijk kan ik mijn werk in Australië afmaken. Het is afwachten hoe de wereld er over een paar maanden uitziet.”