Huisman was groot kampioen en nog groter mens
Met een vaak stil publiek van duizenden mensen, toespraken en muziek werd vrijdagavond Sjoerd Huisman op fraaie wijze herdacht. De marathonschaatser overleed maandag op 27-jarige leeftijd aan een hartaanval. De schaatswereld raakte daardoor een groot kampioen kwijt. De aanwezigen in schaatshal De Westfries in Hoorn herdachten Huisman echter vooral als een groot mens.
Geliefd, anders zou je Huisman niet kunnen typeren na vrijdagavond. De sprekers op de avond, onder wie NOS-verslaggever Herbert Dijkstra, directeur sport van de KNSB Arie Koops en schaatsers van zijn team Jinstal, herinnerden zich Huisman allen als een warm persoon. Over zijn prestaties werd in verhouding nauwelijks gepraat.
De toespraak van Dijkstra in ogenschouw nemend was dat ook precies zoals Huisman het zou hebben gewild. 'Als hij een wedstrijd had gewonnen zei hij vaak: Mooi hè, maar snel vergeten dit, anders denk ik nog dat ik heel wat ben', zo haalde Dijkstra zijn herinneringen op.
Toch was de Nederlandse marathontitel op natuurijs wel datgene waardoor Huisman bij een breed publiek bekend werd. Op de Oostvaardersplassen won hij in 2009 de sprint en zakte toen van blijdschap breed lachend door de knieën, de vuisten omhoog. Die karakteristieke beelden waren vrijdagavond vrijwel constant te zien langs de baan.
Gelegen in een gesloten kist, met daarop zijn schaatsen en allerlei teksten die hem typeerden, werd Huisman aan het begin van de avond het ijs op gedragen. Zus Mariska, eveneens actief in het marathonschaatsen, was de eerste die het woord nam en vertelde over de sterke band met haar broer. 'We belden iedere dag.'
Iedereen was het erover eens dat het Huisman bovenal om de lol in de sport ging. Dat winnen niet het allerbelangrijkste voor hem was, maar dat hij ook dacht aan zijn concurrenten die tegenslag kenden. Typerend was dan ook een gedeelte in de songtekst van een nummer van John Legend dat te horen was. 'Even when I lose, I'm winning (Zelfs als ik verlies, dan win ik)', toonde aan dat Huisman van meer dingen kon genieten dan overwinningen.
Na een uur en drie kwartier werd de avond afgesloten met een ereronde. Met de lampen uit en brandende fakkels langs de baan, ging de schaatser nog één keer rond op de baan in Hoorn. Het toegestroomde publiek trakteerde hem op een daverend applaus, waarna Huisman voor het laatst zijn geliefde ijs verliet.
