Na het olympische sprookje van Peking heeft Lindsay van Zundert zich ook op de EK kunstrijden in Finland laten zien: ze heeft zich overtuigend geplaatst voor de vrije kür van zaterdag. Zij en haar ‘moeder de manager’ hopen dat het succes sponsors lokt, want het is worstelen met de centen. ‘Om de A-status te krijgen moet ze mondiaal top 12-niveau laten zien.’
De carrière van Lindsay van Zundert is er een van vooral heel veel trainen, dus ook tijdens de voorbereiding op de EK. Het is buiten koud en nog pikkedonker als ze samen met haar moeder Chantal Vervuren (40) de kunstijsbaan van Breda betreedt. Een uurtje nadat thuis in Etten-Leur de wekker heeft gerinkeld, stapt de 17-jarige olympiër het ijs op. In het sportcafé van de ijsbaan heeft Vervuren haar laptop uitgeklapt. “Nog even het profielwerkstuk van Lindsay nalezen. Moet ook gebeuren,” zegt Vervuren, die als moeder en manager een onmisbare schakel is in dit topsportverhaal.
Terwijl Lindsay onder leiding van Thomas Kennes is begonnen aan het eerst deel van een vijf uur durende trainingssessie, heeft haar moeder alle tijd om te vertellen hoe het achter de schermen toegaat. De vele trainingen zijn niet alleen op het ijs, maar ook in de balletzaal, de fitnessruimte en yogamat. “Alleen op zondag doen we niks.”
Nog geen jaar geleden stond Lindsay van Zundert op de Spelen. De tiener haalde de finale. Een prestatie die zij een maand later herhaalde op het WK. Een wonderlijk en mooi jaar’, aldus Vervuren. En toen waren er in het najaar plots de berichten over een mentale dip (‘Mama, hier zijn mijn schaatsen, ik stop ermee’) en financiële problemen.
In een televisie-interview vertelde Lindsay dat haar carrière door geldgebrek in gevaar was. Hoe groot is de financiële nood nu?
“Na Peking hoopten we op de A-status om zo de kosten te kunnen dragen. Dat viel tegen. NOC*NSF houdt voor de A-status vast aan een plek in de top 12 op het WK. Zover is Lindsay nog niet. We krijgen wel 300 euro per maand voor reiskosten. Die mogen we alleen besteden aan benzine en overnachtingen. Daar zijn we dankbaar voor, maar daarmee red je het niet.”
In aanloop naar de Spelen werd Van Zundert financieel vooral ondersteund door SKN, de stichting van Sjoukje Dijkstra en Joan Haanappel die jonge talenten op weg helpt. “Die steun is er nog altijd, maar die mag van mij niet ten koste gaan van het opleiden van nieuwe talenten. Vandaar die noodoproep. Er is inmiddels een crowdfunding opgestart die 7500 euro heeft binnengebracht. Daarmee kunnen we dit seizoen afmaken. We hebben echter het dubbele nodig om ook de zomer door te komen, en met één zomer red je het ook niet tot de Spelen van 2026.”
Vervuren is daarom druk op zoek naar sponsors, er zou toch interesse moeten zijn voor een kunstrijdster die zoveel presteert en op de televisie komt, en ze is ook al met enkele bedrijven in gesprek.
Wat doet die zoektocht naar geld met Lindsay?
“Lindsay gaat altijd gewoon door. We beseffen wel dat ze echt top 12-niveau moet laten zien om de A-status te krijgen. Je weet dat je er daarom nog veel meer voor moet doen, maar daar is dus geld voor nodig. Het is best lastig.”
In Heerenveen is onlangs een nationaal trainingscentrum voor kunstrijden (NTK) geopend. De KNSB zou graag zien dat Van Zundert daar onder de nieuwe bondscoach Alona Savtsjenko gaat trainen, dat zou de financiële zorgen verminderen, maar Van Zundert ziet een verhuizing naar Friesland niet zitten.
Vervuren: “Het is een mooi initiatief, maar voor haar komt het te laat. Ik zie het meer als een opleidingsinstituut. Kijk, Lindsay heeft er voor de Spelen twee weken getraind, met haar eigen coach. Alles was top geregeld. Daar danken we de KNSB voor. Lindsay zegt dat ze graag af en toe als stage een week met haar eigen coach meetraint in Heerenveen, maar verhuizen? Nee. We hebben niet voor niets tien jaar aan dit team gewerkt. En zijn niet voor niets al zover gekomen. Waarom dan wat anders gaan doen?”
Vanwege de financiën?
“Dan ga ik er nog liever een baantje bij zoeken. Alleen de financiën zijn nu het probleem; niet het team, niet de trainingen. We hebben met Thomas en Carine (Herrygers, red.) twee goede coaches. De yogajuf woont bij ons in de straat. De fysio zit om de hoek. De wiskundelerares kwam vorige week bij ons binnen om haar vier uur les te geven. Allemaal mensen die Lindsay willen helpen om zover mogelijk te komen. Of om haar diploma te halen.”
“Dit is niet een verhaal van niet kunnen loslaten. Het gaat er niet om waar ze slaapt. Het punt is dat de thuissituatie prima is en dat het team dat om haar heen is gebouwd, goed werkt. Je moet volgens mij jonge sporters niet uit hun comfortzone halen. Ze moet gelukkig zijn. Ze moet vrienden en vriendinnen om haar heen hebben.”
Lindsay’s mentale dip van afgelopen zomer lijkt voorbij.
“Ik wist wel dat die dip een bevlieging was. Welke sporter is niet moe na zo’n olympisch jaar? Ik wist ook dat ze terug ging komen. Als ik er niet meer in geloof, was ik vanochtend niet om zes uur mijn bed uitgestapt. Lindsay zegt: ‘Ik ga knallen op het EK. Ik ga knallen op het WK. Maar vergeet ook mijn piratenpak niet.’ Om te gaan carnavallen. Ja, waarom niet. Ze is pas 17 jaar, hè. Ik snap dat niet iedereen in de topsportwereld het daarmee eens is.”
Vorig jaar was er al commentaar dat ze tussen de Spelen en WK beter thuis had kunnen blijven dan te gaan carnavallen. Vervuren (fel): “Mag je zoveel van een 17-jarige verwachten? Van een kind dat elke dag zoveel geeft, er vol voor gaat en elke avond nog tot 11 uur bezig is met school? Het enige wat ze in een jaar tijd vraagt is een weekendje carnaval. Moet ik dan ‘nee’ zeggen, want je bent met topsport bezig? Kom op, ik wil niet eens weten hoe laat ze straks thuiskomt.”
