Finalist Kyrgios is voor Wimbledon een vloek én een zegen

Hij voert traditiegetrouw de boetelijst aan en provoceerde op Wimbledon door met rode schoenen en een rode pet over de baan te lopen. Hij vloekt, tiert, spuugt en belandde al sushi smakkend in tenenkrommende discussies met journalisten. En roept evenveel bewondering op als afschuw.

Tot zover een redelijk normale week uit het tennisleven van Nick Kyrgios (27). Nieuw op ­deze editie van Wimbledon is dat hij ook blijft presteren. Voor het eerst in zijn carrière staat de Australiër in de finale van een grand slam. “En er zit nog meer in de tank,” waarschuwde hij. “Ik speel mijn beste tennis en voel me mentaal sterk. Iedereen in mijn team is ervan doordrongen wat ik hier wil doen. Heel ver komen, misschien wel die trofee omhoog houden.” Er gebeurt weer meer dan genoeg rond zijn persoon, maar dat omarmt Kyrgios. “Zo veel mensen zijn boos omdat ik hier nu sta. Ik word wakker en lees die berichten, hilarisch.”

Na zijn eerste, moeizame overwinning in Londen spuugde hij in de richting van een ‘respectloze’ fan. Maar vooral na zijn derderondepartij tegen Stéfanos Tsitsipás werd Kyrgios over­laden met kritiek. Het was een bij vlagen ordinair gevecht op de deftigste tennisbaan ter wereld. “Hij maakt een circus van deze sport en heeft tennis echt door de ondergrens laten zakken,” zei Kyrgios’ landgenoot Pat Cash. “Hij had gediskwalificeerd moeten worden voor vals ­spelen, manipulatie, onsportief gedrag en agressie tegen scheids- en lijnrechters.”

Mishandeling

De commotie was nog niet gaan liggen of er was een volgend relletje. Na zijn partij in de vierde ronde deed Kyrgios zijn interview op de baan op rode basketbalschoenen en met rode pet op. Waarom hij de heilige witte kledingvoorschriften van Wimbledon had geschonden? “Ik doe wat ik wil.”

Weer een dag later bleek dat zijn ex-vriendin hem voor de rechter sleept voor mishandeling, eind vorig jaar in Australië. Begin augustus moet Kyrgios zich melden in de rechtbank. Hij mocht er woensdag van zijn advocaten niet op reageren. “Het was moeilijk om me te focussen op de missie, maar het had uiteindelijk geen enkele invloed op mijn spel,” was het enige wat hij erover zei.

Nicholas Hilmy Kyrgios, hij blijft een fenomeen. Soms innemend, vaak irritant. Even gek als geniaal. Hij haalt zijn schouders op over kritiek, lijkt het juist prachtig te vinden. “Meer aandacht voor mij,” zegt hij dan. Hij weet dat hij voor de sport belangrijk is, dat vooral de jonge generatie massaal de televisie aanzet voor zijn partijen. De keurige ereleden van de All England Club zitten ermee in hun maag dat het enfant terrible de finale heeft gehaald. Tegelijkertijd kan Wimbledon kijkcijferrecords breken.

Levensgevaarlijk

Al voor het toernooi was Kyrgios vol vertrouwen. “Ik heb top 10-spelers er dit jaar heel gewoontjes uit laten zien,” zei hij. Toch verrast hij ook zichzelf met de finaleplaats. “Ik dacht dat dat voor mij een gepasseerd station was. Ik hoorde altijd dat ik het grootste weggegooide ­talent was, dat ik al lang een grand slam had moeten winnen, dat ik de mentale en fysieke ­capaciteiten niet had. Ik ging er zelf ook aan twijfelen. De laatste anderhalf jaar miste ik soms het heilige vuur en dacht ik aan stoppen.”

Begin 2019 had hij zelfmoordgedachten, bekende Kyrgios vorig jaar. Maar de laatste maanden valt alles op zijn plek. “Ik ben volwassen,” zei hij zonder spot. “Voorheen moest mijn ­manager me hier om 4 uur ’s nachts uit de kroeg halen als ik de dag erop moest spelen. Nu blijf ik thuis. Ben ik bezig met rusten, goed eten, mijn lijf verzorgen.”

Veel kenners wisten al dat Kyrgios Wimbledon zou kunnen winnen als het hem eindelijk zou lukken twee weken gefocust te blijven. Zijn spel – een kanon van een service, harde klappen, maar ook fijngevoelig – leent zich ervoor. Ondanks alle rumoer op de baan en daarbuiten, lijdt zijn spel er dit keer niet onder. Dan is hij pas écht levensgevaarlijk.