De typische glans ontbreekt, maar twijfelen doet Mathieu van der Poel niet

Mathieu van der Poel houdt wel van een dolletje. Na het feest met zijn winnende ploeggenoot Jasper Philipsen in de finishstraat krijgt Van der Poel de vraag of hij niet voor de rest van zijn carrière de sprint moet aantrekken voor ploeggenoten, nu hij zelf niet wint. “Als ze me zo blijven betalen, dan doe ik het met alle plezier.”

Dan wat serieuzer: “Ik koers nog altijd om zelf te winnen, maar we hebben nu eenmaal een van de beste sprinters ter wereld in de ploeg. Als lead-out voor Jasper ben ik heel geschikt. In elke Tirreno die ik heb gereden, hebben we met de ploeg twee ritten gewonnen. Dus we waren erop gebrand vandaag. Ineos wint de tijdrit, Jumbo drie etappes en wij twee, dus we kunnen niet zeggen dat het slecht gegaan is voor ons.”

Zo vertrekt Van der Poel lachend uit Tirreno-Adriatico. Zijn lead-outs waren voor hem de spaarzame hoogtepunten deze week. Op dag drie gaf hij Philipsen ook al een vrijgeleide naar de etappezege. Verder reed Van der Poel op de eerste dag een goede tijdrit, waar hij een seconde toegaf op olympisch kampioen Primoz Roglic. Maar verder ontbrak het deze Tirreno, net als in de Strade Bianche, aan de typische ‘MVDP’-glans.

Voor knotsgekke solo’s zoals twee jaar geleden ontbrak simpelweg de vorm. En meedoen voor de ritzeges in de etappes die hem op het lijf geschreven leken, lukte Van der Poel evenmin. Bij de aankomsten heuvelop in Tortoreto en Osimo zat hij nooit voorin. Hij verborg zijn teleurstelling de afgelopen week niet. “We kwamen hiernaartoe om een rit te winnen. Dat is mooi gelukt met Jasper. Daar ben ik wel tevreden over, maar voor mezelf had ik gehoopt iets beter te zijn.”

Over een week wacht Milaan-San Remo, een week later maakt Van der Poel zijn opwachting in Vlaanderen voor de E3 Prijs. Geloof het of niet, maar na een bijna anonieme tiendaagse denkt Van der Poel wel degelijk een rol van betekenis te kunnen spelen. Van twijfel of wanhoop geen spoor.

“Ik hoop hierdoor wel beter te worden voor Milaan-San Remo. Dat is weer een heel andere wedstrijd, een week verder en met de Tirreno in de benen. Als je bekijkt wanneer ik weer ben begonnen met trainen, is dat eigenlijk nog maar een kleine maand. Dan is het logisch dat je nog stappen kunt zetten.”

Rugklachten

Dat moet komende week gebeuren met rust. Geen extra zware trainingen meer om alsnog te proberen beter te worden. “Ik denk niet dat ik nog heel veel kan doen met extra training deze week. Het is vooral zaak dat ik goed hersteld ben van de Tirreno.” En topvorm is ook geen must om aanstaande zaterdag op de Via Roma te kunnen juichen, denkt Van der Poel. Winnen kan in meerdere scenario’s. “Als er één wedstrijd is waar je zonder de beste te zijn toch kunt winnen, is het wel San Remo.”

Van der Poel kent eigenlijk elk jaar een andere opbouw, soms noodgedwongen. Vorig jaar stapte hij in zijn tweede veldrit af vanwege rugklachten. Na zijn val met de mountainbike op de Olympische Spelen van 2021 is het zijn achilleshiel. Cross op tv en Van der Poel thuis in een stoel, pure zelfkastijding. Het maakte dat hij dit jaar extra gebrand was om de wereldtitel terug te pakken die hij een jaar eerder in het Amerikaanse Fayetteville niet kon verdedigen.

Dat hij door die afgelopen crosswinter een korte voorbereiding op het wegseizoen had, neemt Van der Poel voor lief. “Die wereldtitel was wel iets unieks. Maar ik heb na het WK cross maar even rust gehad en daarna veertien dagen getraind in Spanje. Dat is niet genoeg om in topvorm te zijn. Het is gewoon heel moeilijk om keuzes te maken, maar er is nog niks verloren. Als het volgende week in San Remo meevalt, zegt iedereen dat het een goede aanpak was. Zo is het altijd en de winnaar heeft altijd gelijk.”

Van der Poel heeft wel een idee hoe zijn perfecte winter eruit zou moeten zien. “Vorig jaar was het door omstandigheden, maar als ik niet cross heb ik wel een goede opbouw. Dat is het probleem een beetje: het is zo druk. En ik wilde voor geen geld in de wereld ontbreken in Hoogerheide. Maar als ik echt de perfecte winter moet tekenen, zou dat voor mij zonder cross moeten zijn.”