De Parool-sportredactie, 40 jaar geleden: ‘Door onze contacten met de Ajacieden kon niemand tegen ons op’

De sportredactie van Het Parool was in de jaren zeventig en tachtig toonaangevend in de vaderlandse sportjournalistiek. In het boek Uit de kleedkamer van Parool Sport kijken de roemruchte verslaggevers van weleer terug op hun gloriedagen, de dagen dat Ajax, het Nederlands elftal en Joop Zoetemelk geschiedenis schreven. ‘We sliepen gewoon bij Johan Cruijff thuis.’

Wie de naam The Social Hub heeft verzonnen, verdient duizend regels strafwerk, want het hotel is gevestigd op heilige grond. Tientallen jaren rolden hier, op de plek van de vroegere drukkerij aan de Wibautstraat, de kranten van Het Parool, Trouw en de Volkskrant van de persen. Een verdieping hoger zetelde de redactie van Het Parool, dat toen nog landelijk verscheen: léés die krant! De sportredactie had een eigen ruimte, maar op zondag namen tientallen medewerkers bezit van de redactiezaal om alle amateurclubs in Amsterdam en omstreken te bellen.

De sportuitslagen zijn allang van de pagina’s verdwenen, zoals ook de telexen, typemachines en bakelieten telefoons naar het museum zijn verhuisd. De krant was nog volledig zwart-wit en mobiele telefoons bestonden niet; de verslaggevers belden hun stukken door naar de steno-afdeling.

Dat ging niet altijd goed, vertelt Cees van Nieuwenhuizen, voormalig chef van de sportredactie, vanachter een kop koffie in ‘The Hub’. “Vanuit het buitenland was het ontzettend moeilijk om verbinding te krijgen met de redactie. En als dat dan lukte, was het maar afwachten wat ervan terechtkwam. Schreef je ‘Michels, de big boss van het voetbal’, stond er ‘Michels, de Dick Bos van het voetbal’ in de krant.”

De dood van Rob van den Dobbelsteen, in 2020 overleden aan darmkanker, leidde tot een reünie van de verslaggevers die tussen 1970 en 1990 kleur gaven aan de krant. Daarop werd het idee geboren al die herinneringen en anekdotes te bundelen. Het resultaat is een vuistdik boek van 454 pagina’s, met 125 bijdragen van meer dan 20 redacteuren, verluchtigd met heerlijke foto’s uit de oude doos.

Een gratis voetbal

Van Nieuwenhuizen (76) kijkt met veel liefde terug op de jaren dat hij voor Het Parool de wereld over reisde. De pensionado schreef de meeste stukken voor het boek, gevolgd door coryfeeën als Joop Holthausen en de oud-chefs Gerrit Overdijkink en Poul Annema. Henk van der Sluis (70) deed met Van Nieuwenhuizen de eindredactie. “We waren een vriendenclub, een stel vrijbuiters die voor elkaar door het vuur gingen. Bij andere kranten was meer haat en nijd. Wij stimuleerden elkaar en dat creëerde een speciale sfeer.”

Het Parool speelde toen nog in de eredivisie. De redactie versloeg alle grote sportevenementen, van het WK voetbal en de Tour de France tot de Olympische Spelen en de grote bokswedstrijden in Amerika. Van der Sluis: “Elke maandag hadden we een aparte sportbijlage. En ook in Amsterdam was Parool Sport geworteld. De redactie reikte de Zilveren Parool Ring uit aan sportvrijwilligers en elke week kreeg een amateurteam een gratis voetbal. Met kerst organiseerden we in de RAI een toernooi voor huis-, tuin- en keukentafeltennissers en dan zat het stampvol.”

De redactie had de wind mee. Ajax won begin jaren zeventig drie keer achtereen de Europacup 1, het Nederlands elftal veroverde in 1974 aan de hand van Johan Cruijff de wereld met totaalvoetbal, Joop Zoetemelk schreef in 1980 de Tour de France op zijn naam. Van Nieuwenhuizen: “De Telegraaf was de grootste sportkrant, maar wij hadden de beste sportredactie. We moesten opboksen tegen de ochtendbladen en zochten altijd naar andere invalshoeken. Door onze contacten met de Ajacieden kon niemand tegen ons op. Alles kon, niets was te gek.”

Meneer Sandberg was een AFC’er

De verslaggevers hadden het geluk dat hoofdredacteur Herman Sandberg, en later ook Sytze van der Zee, veel belang hechtten aan sport. Van der Sluis: “Wat alleen wel lastig was dat Sandberg – meneer Sandberg voor ons – een AFC’er was. Tijdens de redactievergadering op maandag werd er niet alleen gediscussieerd over de wereldpolitiek, maar ook over de vraag of ik het tweede doelpunt van AFC wel goed had beschreven.”

De voetbalverslaggevers hadden innige contacten met de spelers van Ajax. Van Nieuwenhuizen: “We konden iedereen altijd bellen – de club had niet eens een voorlichter – en op verjaardagen kwamen we gewoon bij elkaar over de vloer. Wim Suurbier had een wekelijkse column op zaterdag. Dan riep hij drie zinnen en moesten wij er maar wat van maken. Hij kreeg er 500 gulden voor. Maandag stond Maya, zijn vrouw, op de stoep: waar het geld bleef.”

Toen Cruijff naar Barcelona vertrok, sliep Van Nieuwenhuizen bij hem thuis. “Zo ging dat toen. De zus van Wim Kieft werkte bij ons in de kantine. Zij vroeg hem of hij wilde meewerken aan een reclamecampagne: ‘Parool Sport verslaat alles.’ Deed ie gratis en voor niks. Gouden gozer.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Naast de dagelijkse strip Appie Happie van Dik Bruynesteyn publiceerde de krant ook twee seizoenen een strip waarin Piet Keizer zijn technische kunnen demonstreerde. Van Nieuwenhuizen: “Elke week liet hij een paar trucjes zien die wij dan fotografeerden en na lieten tekenen. Gründig wilde er wel een boekje van laten maken om cadeau te geven bij de aankoop van een televisie. Op de dag dat het boekje werd gepresenteerd, kwam een vrachtwagen bij mij thuis een kleurentelevisie brengen. Had Piet geregeld.”

Tijdens de Elfstedentocht in 1985 had de redactie in alle elf steden een verslaggever neergezet. “Daardoor waren wij de eerste die dezelfde dag nog een compleet verslag van de tocht konden brengen,” zegt Van der Sluis. “De Friese kranten waren er ziek van, die snapten niet hoe wij dat voor elkaar hadden gekregen. Maar wij moesten altijd slimmer zijn dan de rest.”

Geld was geen probleem

Vroeger was niet alles beter, dat zul je de heren niet horen zeggen, maar leuker was het misschien wel. Van Nieuwenhuizen: “De krant was de belangrijkste nieuwsbron, dus de impact was veel groter. Geld was nooit een probleem en ons werd veel meer tijd gegund om een mooi verhaal te maken. Nu moet alles korter, de middelmaat regeert. Op het moment dat het laatste fluitsignaal klinkt, moet je je stuk af hebben, en daarna een filmpje maken en een podcast inspreken. Niets voor mij.”

Het boek verschijnt in eigen beheer in een genummerde oplage van slechts honderd exemplaren, maar als een uitgever geïnteresseerd is, valt er te praten. Voor het goede doel, want de verslaggevers willen er niets aan verdienen. De meesten zijn inmiddels met pensioen. Van Nieuwenhuizen werd in 1984, na veertien jaar Parool, directeur Nike Global Football en adviseur van Guus Hiddink. Van der Sluis vertrok na vijftien jaar Parool naar het AD.

Gelukkig hebben we de foto’s nog, en nu weten we ook hoe het er achter de schermen aan toeging. Van Nieuwenhuizen: “De band met Het Parool zal nooit verdwijnen.”