AFC gaat vol hoop de laatste speelronde in: ‘Gelukkig betekent een kampioenschap geen promotie’

Op een zonnige avond in mei is AFC het ideaalbeeld van een amateurclub. Kinderen trainen op kwart- of halve velden, ouders kijken met een biertje toe op het terras en een medewerker braadt worstjes op de barbecue. Voeg daar de spanning en opwinding van een kampioensrace aan toe en de sfeer is compleet.

“Het is in de grote stad een utopie dat je bij elke amateurwedstrijd duizenden supporters trekt. Dat gebeurde wat sneller bij Quick Boys en Katwijk, clubs waar we ook gespeeld hebben. Maar je merkt wel dat we nu in een fase zitten waarin het echt leeft op de club, dus dat geeft een kick,” zegt Van Weerdenburg.

Hoe kijkt het tweetal, los van de laatste speelronde, terug op dit seizoen? “Ik denk dat we hebben laten zien dat je in deze competitie een brede selectie nodig hebt. Echt iedereen heeft zijn bijdrage geleverd. Verder hebben we kunnen bouwen op een heel solide defensie en heeft de trainer ons geholpen rustig te blijven toen we in de tweede seizoenshelft wat meer punten lieten liggen,” vertelt Hoek.

Van Weerdenburg: “Tussen oktober en december zetten we een sterke reeks neer, maar na de winterstop benaderden tegenstanders ons anders. Ze hadden al een keer tegen ons gespeeld en wisten hoe sterk we waren; wedstrijden eindigden daarna vaker in een gelijkspel of zelfs in verlies. We hebben te veel punten gemorst tegen laaggeklasseerde ploegen.”

Vierdaagse werkweek

Hoek en Van Weerdenburg speelden allebei in de jeugdopleiding van AZ. Hoek maakte twee jaar deel uit van het eerste en speelde een jaar bij Telstar, maar vanwege een gebrek aan perspectief in het profvoetbal besloot hij zich te richten op een maatschappelijke carrière. Via Quick Boys kwam hij in 2017 bij AFC terecht. Van Weerdenburg doorliep een vergelijkbaar traject en belandde via FC Dordrecht en VV Katwijk in 2020 bij AFC.

Inmiddels werkt Hoek al een paar jaar als operationeel manager bij Randstad; Van Weerdenburg begon vorig jaar als belastingadviseur. “We fietsen altijd samen naar de training en toen ik Milan vertelde over mijn nieuwe baan, raadde hij me meteen aan vier dagen per week te werken. De combinatie tussen competitief werk en competitieve sport is zo zwaar.” Hoek: “Leuk advies, maar ik tik zelf wel de veertig uur per week aan. Dat wordt steeds taaier.”

Meer groepsgevoel bij amateurclub

Is dit bestaan zwaarder dan toen ze nog in het profvoetbal meeliepen? “Het is zeker pittig, maar ik ben de amateurvoetbalwereld enorm gaan waarderen,” zegt Van Weerdenburg. “Bij Dordrecht of AZ zie je dat iedereen constant met zichzelf bezig is, met hoe je als individu stappen kunt maken. Hier leeft veel meer een groepsgevoel.” Hoek: “De meesten hier kiezen bewust voor het amateurvoetbal en hebben een passie en drive om te winnen. Sommige jongens komen vier keer per week vanuit Den Haag of Rotterdam om hier te voetballen, iedereen stemt zijn voeding erop af en je moet bereid zijn om avonden in de kroeg of uitjes met familie over te slaan.”

Het eerste van AFC kent spelers die al een heel voetballeven op de Nederlandse en buitenlandse voetbalvelden hebben meegemaakt, maar voor anderen begint het verhaal pas net. Hoek: “Toen ik op mijn 22ste bij Quick Boys ging spelen, spraken de oudere gasten in het team af om mij te introduceren in het amateurvoetbal. En zo gaat het nog steeds. De nieuwe jongens nemen we mee de stad in.”

“Ik zeg weleens tegen jonge jongens dat ze wat meer bier moeten drinken, maar tegelijkertijd zie je dat iemand als Melvin Platje, die sinds vorige zomer bij ons speelt, jonge jongens juist aanspoort om de gym in te gaan. Die balans is heel goed,” vult Van Weerdenburg aan.

Topsportmentaliteit

Is het eigenlijk een vloek of een zegen dat de kampioen van de tweede divisie – het hoogste amateurniveau – niet kan promoveren naar de Keuken Kampioen Divisie? Hoek: “Voor ons is dat fijn. Stel dat het kampioenschap promotie zou betekenen, met alle consequenties van dien, dan zou ik weggaan bij AFC. Veel andere jongens ook.” Van Weerdenburg: “Dan ga je weer zes keer per week trainen en kun je er bijna niets naast doen.”

Maar ook in het eerste van AFC ervaar je druk, zegt Van Weerdenburg. “Als je een slecht seizoen hebt, verlies je je plek in het team en moet je misschien zelfs op zoek naar een andere club. En sowieso hebben heel veel jongens hier wel echt een topsportmentaliteit, dus iedereen legt zichzelf druk op.”

Terug naar de laatste speelronde. Hoe is de sfeer binnen de selectie? “Die is nu wel anders dan vóór het gelijkspel tegen OFC een week geleden. We hadden de koppositie heroverd, hadden alles in eigen hand en waren gefocust, maar we speelden tegen OFC een heel slechte pot. Katwijk moet nog tegen Spakenburg, maar we moeten kijken hoe spannend dat wordt. De jongens van Spakenburg zitten deze week volgens mij op Ibiza,” zegt Van Weerdenburg.

Hoek: “Wij spelen tegen Excelsior Maassluis, een laaggeklasseerde ploeg, en daar hadden we het dit seizoen vaak lastig tegen. Dat zag je vorig weekend ook.”