Wat eten vegetarische kannibalen? Juist, Groentemannen

Hans van der Beek doet elke dag verslag van feesten, presentaties en andere belangrijke bijeenkomsten in Amsterdam. Vandaag: de boekpresentatie van Maison Mari.

Mari Maris, bestseller­auteur van vele kookboeken, komt met haar volgende, Maison Mari, uitstekende titel alvast, en het eerste exemplaar is ‘traditioneel’ voor Hanneke en Gijs Groenteman.

Sorry? Waarom traditioneel? Toch niet omdat Mari Maris’ bestseller Groentebijbel heet? Aan moeder en zoon Groenteman? En Mari Maris heette bij haar geboorte toch niet echt Mari Maris?

Met genoeg vragen stap ik de Roode Bioscoop binnen.

In het altijd schattige zaaltje draaien ze freejazz door de boxen, het improviserende deel, waar je live best een tijdje vol bewondering naar kunt kijken, maar als het binnenkomt op de achtergrond, tussen de borrelende mensen, komt er na een minuut of tien het moment dat je denkt: waarom heb ik eigenlijk opeens zin om voor de tram te springen? Of liever nog iemand ervoor te gooien?

Dat moment bij mij is nu.

Ik kan het niet loslaten en zoek uit welke muziek dit in hemelsnaam is. Daarvoor moet ik zijn bij Kees, de geluidstechnicus, laat ik me vertellen. Op zijn beurt vertelt Kees dat het Coltrane is. Het is op verzoek. Zelf draait Kees liever Mingus.

We gaan beginnen.

“Zoals gewoonlijk,” zegt host Frank Lammers, “als Mari een boek uitbrengt, om de twee weken, is er een quiz.”

Vraag: Wat eten vegetarische ­kannibalen?

Juist, Groentemannen.

Entree: Hanneke en Gijs.

Ze interviewen de auteur en dat wordt een familiair gesprek, alleen al omdat Mari kookte op het huwelijk van Gijs, voor 150 mensen, en dat terwijl ze vlak daarvoor een vinger had afgehakt; het verband zat er nog om.

Ik schrijf het allemaal maar op zoals het voorbijkomt.

Ik begrijp dat Maison Mari niet alleen vele recepten bevat, maar ook een kleine geschiedenis is van een poging tot een eigen ­restaurant in Frankrijk, en alle Franse bureaucratie van dien.

Een dankwoord vindt Maris lastig, want dan vergeet ze mensen, dus gewoon: “Tot de volgende keer!”

Lammers: “Dat is dus over twee weken. En als jullie allemaal twee boeken kopen, kan Mari een nieuwe pink betalen.”

Er zijn nog twee raadselen op te lossen, om te beginnen bij moeder en zoon Groenteman. Nemen zij daadwerkelijk opnieuw een boek van de Nederlandse groentekoningin in ontvangst omdat ze Groenteman heten?

Twee knikkende Groente­mannen.

Serieus?

Gijs: “Ze houdt van woordgrappen.”

Dan nog controleren of Mari Maris echt zo heet.

De bron zelf: “Mijn achternaam is zó stom: als je de kans krijgt die te veranderen, moet je het doen.”

Ook weer waar.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl.