Wanda & Noa: ‘Zij leerde mij om te durven dromen en doelen te stellen’

Wanda Vendrig (58) en haar dochter Noa Vendrig (20) zijn beiden ambitieus en bieden anderen graag een luisterend oor. ‘Met haar podcast over het verlies van een ouder wil ze anderen helpen en inspireren.’

Wanda Vendrig (58)

“Noa is altijd geïnteresseerd in andermans verhaal. Dat is een karaktereigenschap die wij delen. Omdat ze in de psyche geïnteresseerd is, wilde ze een tijdje psychologie studeren. Maar ze heeft toch voor journalistiek gekozen, om verhalen de wereld in te brengen. Ik zag die keuze niet aankomen, maar het past wel bij haar. Het publiceren en interviewen gaat haar zo natuurlijk af. Dat komt ook terug in haar podcast.

Drie jaar geleden verloren we haar vader. Ze kwam zelf met het idee daarover een podcast te maken, genaamd: Dat overkomt een ander. Waar zij destijds tegenaan liep, was dat ze jong was en weinig leeftijdsgenoten het verlies van een ouder hadden meegemaakt. Kinderen van haar leeftijd vonden het lastig op de situatie te reageren. Daardoor voelt zij nu de behoefte om anderen die hiermee te maken krijgen, te helpen en te inspireren. Haar podcastserie is net gestart; de eerste aflevering ging ze met mij in gesprek.

Ze is ambitieus en zegt dat ik daarin een voorbeeld voor haar ben. Als ondernemer en directeur van Succesvol Scheiden Nederland help ik ouders met succesvol scheiden. Ik ben auteur van verschillende boeken en geef trainingen aan scheidingsprofessionals. Noa weet van mij: als je iets wil bereiken, moet je daar stappen voor zetten.

Ook zijn we spiritueel, maar niet zweverig. We manifesteren: wat je droomt en voor je ziet, ga je realiseren. We deden eens een vollemaanritueel, dat dient om afscheid te nemen van dingen waarmee je klaar mee bent. Dat is ook wel een beetje gekomen door het overlijden van haar vader. Dan denk je: waakt hij nog over ons? Daar zijn we nieuwsgierig naar, dat bindt ons.

We houden allebei van realityseries met ongemakkelijke momenten en kijken daar regelmatig samen naar. Zoals First Dates en Lang leve de liefde, waarbij het soms helemaal niet matcht. Dan zitten we daar enorm om te lachen.

Van feestjes en dansen houden we ook. We zijn samen naar Thuishaven geweest. Harde techno, daar zijn we niet van, Ibiza-house is meer onze stijl. Thuishaven vinden we een fijne plek: lekker buiten en het feest is overdag. Mensen vinden het bijzonder dat wij daar samen heen gaan, maar voor ons is het heel normaal. Vroeger was ik een RoXY-meisje. Haar vader Wessel en ik hebben elkaar daar ontmoet. Noa’s tweede naam is daarom Roxy.

Zij heeft enorm veel zelfvertrouwen en lef, dat heb ik minder. Zo ging ze in haar eentje voor een halfjaar naar Curaçao. Dat vond ik echt fantastisch. Ik ben meer iemand die beren op de weg ziet en denkt: gaat dat lukken? Maar zij doet het gewoon. Bovendien heeft zij geen gêne. Als ze ergens gek wil dansen, doet ze dat. Ze is helemaal zichzelf.”

Noa Vendrig (20)

“Mijn moeder zet anderen vaak op de eerste plek. Dat is mooi, maar ook een valkuil. Ze vergeet zichzelf daardoor. Soms gaan we op pad en regelt en betaalt zij alles. Dat kan ik te veel voor lief nemen. Ik mag haar best wat meer dingen uit handen nemen. Ook in haar werk en vriendschappen is ze een gever. Van haar heb ik geleerd dat het heel leuk is om anderen zich speciaal te laten voelen.

Toen ik een halfjaar op Curaçao woonde, kwam ze me opzoeken. Daar ging ik naar een verjaardag van een vriendin en ik nam mijn moeder mee. Op een gegeven moment waren alle meiden die er waren aan het huilen, vanwege hun issues en levensverhalen die ze met mijn moeder deelden. Dat vonden ze heel fijn en herkende ik: ook mijn vriendinnen vinden het fijn om met haar te praten. Daarom wil ik anderen eveneens een luisterend oor bieden. Wij tweeën delen veel met elkaar en kunnen echt over alles praten.

Op Curaçao gaven we met een groep vrienden een keer een feest. Mijn moeder stond daar allemaal twintigers eruit te dansen. Ze is echt een levensgenieter. Afgelopen najaar zijn we voor het eerst met zijn tweeën naar Thuishaven geweest. Ik dacht van tevoren wel: wil ik dat met mijn moeder? Maar we kregen leuke reacties en toen ik al naar huis wilde, kon zij nog wel uren doorgaan.

We wonen samen, maar leven soms langs elkaar heen. Daarom plannen we af en toe echt om met elkaar uit eten te gaan, koffie te drinken of boodschappen te doen.

Ze is een go-getter en leerde mij om te durven dromen, doelen te stellen. Voor mijn podcast, waarin ik het verlies van een ouder, verschillende rouwprocessen en andere gerelateerde thema’s bespreekbaar maak, neem ik haar adviezen ook mee. Bijvoorbeeld over taalgebruik en marketing. En ik heb van haar meegekregen om altijd groot te denken en iets de tijd te geven. Ik heb al ideeën om dit uit te breiden en er een organisatie van te maken, waarbij het niet blijft bij een podcast. Ik wil een platform creëren met verhalen waarin mensen die iemand hebben verloren of die aan de zijlijn staan, zich kunnen herkennen.

Waar mijn moeder een stresskip kan zijn, ben ik soms te koel. Ik mag af en toe best iets meer over dingen inzitten. We botsen weleens als ik de ernst van haar stress niet snap. Vaak zijn het kleine dingetjes. Dan spreken we af om twaalf uur weg te gaan, maar zitten we vijf over twaalf in de auto. En met mijn afrijden was zij nerveuzer dan ik. Dan voel ik haar nervositeit, terwijl ik chill met zulke dingen kan omgaan.”