Uitstekend vegetarisch aanbod met 'Biet Wellington' bij Pllek (8)

Ik las eens dat Charles Dickens de gewoonte had om een zwerver te betalen om, als hij een winters soupertje gaf, een paar keer flink klappertandend langs zijn huis te lopen.

De anekdote is bijna zeker verzonnen, maar we kunnen ons er iets bij voorstellen: niets dat het binnen zo gezellig maakt als de wetenschap dat het buiten guur is, en wat is er tijdens een verre vakantie zonniger dan een bericht uit Holland dat het daar pijpenstelen regent?

Ultiem stadsstrand
Ik vind Pllek dan ook het ultieme stadsstrand, want met je tenen in het zand vanaf de zonzij van het IJ uitkijken op het stinkend hete, krioelende Centraal Station - ahhh, heerlijk. Zonnetje, zitzak, biertje, vuurtje, vlaggetjes... En we zitten godzijdank niet in die propvolle potje-pierenplaktrein naar Zandvoort.

Nu is het bij Pllek, waar je ook yogalessen kunt volgen, films kunt zien en concerten en feestjes kunt bezoeken, op deze hete avond natuurlijk óók toeterdruk.

Voor het strandbarretje staat een flinke rij en ook de picknicktafels op het terras, waar men lustig bij elkaar aanschuift, zijn bomvol. De service blijkt desalniettemin efficiënt: we krijgen meteen een grote karaf water, onze serveerster is hartelijk en attent en bestellingen arriveren gezwind.

Groenten
Op de dinerkaart valt meteen op dat groenten het zwaartepunt vormen, en zowel de kwaliteit als de kwantiteit daarvan blijken aanmerkelijk hoger dan we doorgaans tegenkomen.

Logisch, als je bedenkt dat Pllek waarschijnlijk de grootste afnemer is van groentefluisteraar Wim Bijma, de veelgeprezen kweker uit Osdorp. Ook het vlees en de vis zijn duurzaam geproduceerd.

In de geoliede servicemachine sluipt wat zand als één van de runners ons de verkeerde fles wijn brengt en ons vervolgens op zo'n onbeschofte manier tegenspreekt ("Ja, euh, jullie hebben het besteld hoor. Jawel, het is hem wel. Hier staat toch chardonnay, dus wat?") - en als we haar eerst op de fles zelf en daarna op de kaart aanwijzen welke fles we wél besteld hadden, stampt ze luidruchtig zuchtend weg om later met een kop als een oorwurm terug te keren met de juiste fles, onder een dreigend: "Deze dan? Zeker weten nou?" alsof wij degenen zijn die een fout hebben gemaakt.

Biodynamische wijn
Meine Güte, jongedame. Het geeft echt niet als je even iets niet weet, maar wees tenminste aardig - een advies dat ik op mijn zeventiende waarschijnlijk ook wel wat vaker had mogen horen.

De onverkwikkelijkheid is snel vergeten want de wijn - een biodynamische uit de Jura - is heerlijk, en ook de voorgerechten vallen in de smaak.

Het vegetarische is een substantiële, hartige creatie van mungbonen-kimchikroketjes (€9,50, ze staan op de kaart als beignets, maar die maak je met beslag terwijl deze zijn gepaneerd), een frisse wortelsalade met komijn, twee soorten tahin en een zoetzure dadelstroop-sinaasappeldressing. Heel erg goed!

De dungesneden kalfsnek (€11,50), met venkel, makreelmayonaise en gefrituurde kappertjes, is een fijne variatie op het vitello-tonnatothema; zomers, goed bereid en vers.

De gazpacho, natuurlijk de soep van de dag (€6,50), is smakelijk gevuld met veel paprika en knoflook, maar een beetje groentepureeachtig - ik vind het lekkerder om gazpacho te binden met flink wat brood, azijn en goeie olie.

Biet Wellington
Het vegetarische hoofdgerecht heet 'Biet Wellington', een geinige knipoog naar de iconische Beef Wellington van ossenhaas in korstdeeg, en is werkelijk uit de kunst. Het boterige korstdeeg is gevuld met duxelle (gebakken en gehakte paddenstoelen), erg smakelijke snijbiet en jonge geitenkaas.

Naast het gebak liggen nog meer heerlijkheden: gepaneerde en gefrituurde groene asperges, een flink stuk heerlijke geroosterde ronde aubergine, gerookte yoghurt en raapsteeltjes - echt een zomers groentefeest.

Ook bij de harderfilet is niet zunig gedaan met onze plantaardige vrienden: veel perfect geroosterde venkel, verse doperwtjes, zeekraal, tomatenbouillon. De bijgeleverde taboulehsalade mist zuur, maar daarbij komt de gegrilde citroen van pas. Superzomers en origineel.

Vuurtjes
Jammer dat de desserts wat minder seizoensgevoelig zijn: het huisgemaakte sorbetijs (€6,50) is erg goed, maar wel van mango en sinaasappel, het 'zomerfruit' ernaast blijkt banaan en granaatappel - terwijl het prachtige rode fruit en steenfruit je nu om de oren vliegt.

De rabarbercrumble is prima, en de bijgeleverde karnemelksorbet is een verrukkelijke, lichte vervanger voor crème fraîche.

De zon begint intussen onder te gaan, op het strand worden vuurtjes aangestoken en een volle maan komt op. Pllek is zo'n plek waar je zelfs nog een heerlijke avond zou kunnen hebben als het eten beroerd was. Des te fijner dat dat overwegend zeer goed in elkaar zit.