Toch een huis dankzij de erfenis van zijn moeder: ‘Maar ik moet alsnog keihard werken om mijn maandlasten te betalen’

De zoektocht naar een huis vergt geld, geduld en incasseringsvermogen. Een serie over de huizenjagers van Amsterdam: met welke dromen begonnen ze, en welke zijn daar nog van over? Door de verkoop van het huis van zijn moeder kon Maurits Nijhuis (28) ineens tóch een huis kopen.

Maurits Nijhuis woonde een jaar in een kamer van 7,5 vierkante meter in Geuzenveld voor 350 euro per maand, waar hij alleen maar kwam om te slapen. De rest van de tijd bracht hij door in zijn muziekstudio en bij zijn vriendin Flora. “Die levensstijl was voor mij een manier om kosten te besparen, want voor mijn muziekstudio betaal ik ook huur. Maar het was ook een vlucht voor de zorgen rondom mijn moeder, die acht jaar met zware mentale problemen kampte. In november 2021 maakte ze, heel bewust, een einde aan haar leven.”

Na de verkoop van zijn moeders woning in ­Zutphen zijn Maurits en zijn zus plotseling in het bezit van een groot geldbedrag. “Ik kom uit Lochem en woon bijna zes jaar in Amsterdam. Kopen was voor mij als zzp’er in de muziek geen optie, maar door de erfenis van mijn moeder werd het wél een mogelijkheid. Dat voelde heel dubbel. Meer dan een halfjaar na haar dood had ik eindelijk ruimte en energie om ook echt op zoek te gaan naar een huis.”

Fundaverslaving

Maurits en Flora ontwikkelen een Fundaverslaving. “Afgelopen augustus begonnen we samen met het bezichtigen van woningen voor mij. Mijn erfdeel was groot, maar niet toereikend om er iets van te kunnen kopen. Van mijn vader kon ik het overige deel lenen. Eerst zocht ik naar huizen in het centrum. We gingen kijken in de Marnixstraat. Daar vroegen ze drie ton voor een bouwval en het advies was om met een halve ton te overbieden. De moed zonk me vrijwel meteen in de schoenen. Het tweede huis, in de Baarsjes, was heel gehorig en omdat ik als mixengineer en muzikant al de hele dag met geluid bezig ben en ik thuis graag de rust opzoek, viel ook dit huis af.”

Een wens van Maurits was om in West te blijven wonen. “Ik hou van de diversiteit van het stadsdeel, maar ik wilde ook graag op korte fietsafstand van mijn studio blijven. We besloten om niet meer naar het centrum te kijken en de zoektocht juist uit te breiden naar West buiten de Ring.”

Flora vindt al snel een bijzonder hoek­appartement vlak bij Station Sloterdijk, in de beroemde Westereindflat, in 1958 gebouwd door de zoon van Gerrit Rietveld, Jan Rietveld. “Het huis stond toen ‘al’ twee weken op Funda, maar we konden toch langskomen voor een bezichtiging. Ik wist meteen dat ik er wilde wonen vanwege de stilte, de enorme hoeveelheid ramen en licht en rondom uitzicht over de boom­toppen en de metro- en treinsporen in de verte. Ik wist ook meteen dat mijn moeder dit een fantastische plek zou hebben gevonden en dat was voor mij belangrijk.”

333.333,33 euro

Opnieuw is de vraagprijs voor de woning van 45 vierkante meter drie ton. Maurits biedt €333.333,33. “Dat vond ik een mooi bedrag. Ik had het niet verwacht, maar mijn bod werd geaccepteerd. Ik betaalde het erfdeel meteen en leende de rest van mijn vader. Om een gedeelte van de lening snel te kunnen afbetalen, verkoop ik nu een groot aantal van mijn instrumenten. Ook verhuur ik de studio tijdelijk twee dagen in de week. Ik hoopte na de koop nog 1000 euro over te hebben voor wat meubels en een likje verf, maar na het betalen van alle kosten had ik nog exact 67 euro op mijn rekening staan. Flora heeft uiteindelijk de boodschappen voor de housewarming betaald. Ik moet nog steeds keihard werken om mijn maandlasten te kunnen betalen.”

Het huis richt hij deels in met meubels van zijn overleden moeder. “Ze had ook twee olijfboompjes, de ene staat nu bij mijn zus in Dordrecht, de andere op mijn balkon. Mijn moeder voelde zich nooit ergens thuis. Ik vind het een heel mooi idee dat ik dit bijzondere appartement met haar erfenis heb kunnen kopen. Op die manier is ze toch nog een beetje bij me. Eindelijk ben ik nu ook vaker thuis.”