Spingaren (3)

Het eerste wat je ziet als je het restaurant aan de gracht binnenloopt, is zo'n gigantische trog lolly's waar je bij vertrek een greep uit mag doen. Mijn tandarts had vroeger zo'n bak op de balie (eind jaren tachtig werden de lolly's vervangen door opwindgebitjes), mede daarom vind ik het een onheilspellend voorteken.

Afgelopen zomer kwam Spingaren op de plek van Lieve, die na 25 jaar nét volledig was opgeknapt. Als we de vele posts van gefêteerde bloggers moesten geloven, waren er ineens een stel hipsters neergestreken die eerder met broodjes pastrami op Rollende Keukens stonden.

Huisgemaakte vleeswaren
"We zijn druk bezig geweest met het vinden van een locatie om iedereen van onze producten te laten proeven, en dat is nu gelukt!" zeggen de verder naamloze ambachtslieden op hun blog. Van foodtruck naar A-locatie, toe maar, dachten we nog.

De zaak voert een flinke lijst huisgemaakte vleeswaren, van konijnrillettes en pancetta tot droge worst, met andere kleine gerechten en verschillende soorten tafelzuur te bestellen op een plank. Daarnaast biefstukken, mosselen en vijf vegetarische hoofdgerechten. Er is een groot bieraanbod.

Spingaren werkt met flexibele prijzen; op bepaalde dagen en tijdstippen eet je voordeliger dan op andere. Wij krijgen 3 procent korting en op de ellenlange rekening kunnen we precies zien wat we hebben 'bespaard': 44 cent kip, 18 cent worst. Tja.

Verbazingwekkend
De piepjonge serveerster weet niks te zeggen over de charcuterie, behalve dat de helft op is, en als we iets basaals vragen over het bier dat ze zelf aanraadt ("Waar komt het vandaan?") zegt ze: "Nou ehhh... Wilt u dat echt allemaal weten?" Ze is verder lief genoeg, al vind ik het verbazingwekkend dat ze niets vraagt over het feit dat we bijna al ons eten laten staan.

Op onze plank ligt een combinatie van de gedroogde worsten (€6), die we ook in trossen boven de bar zien hangen. Making the best of the worst staat erbij: onfortuinlijk.

Alle drie worsten zijn bremzout en touwig, met brokken ranzig geworden vet. Ik neem het woord niet snel in de mond, maar het is uitermate vies. Ernaast ligt mierzoete ­mosterdzaadpickle en een even zoete augurk, en we krijgen van dat zwartgeverfde afbakbrood.

Tranig en vet
De gefermenteerde groene kool (€3,50) is grauw, flauw en aangezuurd met azijn, de ingelegde sardines (€4) zijn tranig en vet.

De pastrami (€6, zie ook Het eetwezen) staat prominent op het menu met een foto ernaast, 'Kruidige, malse, dik gesneden pastrami' wordt ons beloofd. We krijgen een kommetje met iets wat eruitziet als houtsnippers en ook ongeveer zo smaakt. We ­kijken naar de foto, dan kijken we nog eens naar de snippers, en dan kijken we voorzichtig om ons heen of we ergens de camera zien.

De mosselsoep (€6) is waterig, met drie mosselen die rubberig zijn als leeggelopen ballonnen. De parelgort uit ons vegetarisch hoofdgerecht (€15) smaakt vreemd genoeg naar pizza door tomatenconcentraat en kruiderij, de paddenstoelen zijn slijmerig en er ligt gefrituurde oesterzwam uit een vuile frituur op. Sjetver!

Nog erger is de 'bierkip' (€14,50): de twee bleke, ontvelde en zorgvuldig doodgekookte kippendijfilets liggen in een plas bittere jus met enorme stukken halfrauwe kool ernaast. Bah!

Bordkarton
De bijgerechten: wortelgroenten met kappertjesvinaigrette (€4,50) die bij het roosteren op elkaar gelegen hebben, waardoor ze gortgaar en melig zijn; de kappertjes zijn in de frituur verbrand. Met de Puy-linzen (€5) is helemaal niks gedaan - ze smaken naar nat bordkarton.

Het dessert met gepocheerde peer (€7) valt mee: de peer is slap en smaakloos, maar de bijgeleverde appelcompote met saffraanroom smaakt prima. Het oog wil echter ook wat: de brokjes bruine appel en gele room liggen in een bleek nestje van hooiachtig kataifideeg, en het gerecht doet denken aan het bedje van een ziek konijn.

Wie even de moeite neemt de gegevens van de Kamer van Koophandel erbij te pakken ziet meteen dat de mensen achter Spingaren gewoon de oude eigenaars van restaurant Lieve zijn, die blijkbaar een lijstje hebben afgevinkt van wat tegenwoordig hip en trendy is: "Ambacht en authenticiteit, daar houden de mensen van."

Het zijn van die kleine dingen die een slechte zaak nog net dat ­tikkie onsympathieker maken. Berekenende, liefdeloze, op de tekentafel ontworpen concepthoreca zien we vaker, en we ­kunnen ermee leven zolang wat er op het bord ligt in orde is. Maar dat is hier, op zijn zachtst gezegd, niet het geval.

Bij vertrek gris ik een salmiak­lolly uit de trog. Het is veruit het beste dat ik de hele avond eet.

Vorige Proefwerken
Morris & Bella (8+)
Nacarat (6)
Het Groene Paleis (5)

Welke restaurants in uw buurt kwamen aan bod in Proefwerk? Het Parool zette alle recensies sinds begin 2015 op de kaart. Klopt er iets niet? Is een restaurant inmiddels gesloten? Mail ons dan.