Sociaal ondernemer Abdelhamid Idrissi: ‘De ongelijkheid is te groot’

Coffeeshop (1)

“Ik ben geen feestbeest, ga niet naar discotheken, feestjes en coffeeshops. Ben een heel brave jongen, altijd geweest. Wel kom ik al drie jaar bij coffeeshop Relax in het centrum. Een vriend van me haalt daar zijn jointjes en bood me er ooit een kop koffie aan. Die was zo lekker dat ik nu altijd meega voor de koffie en om mensen te kijken: alles komt daar samen. Van ­daklozen tot bankiers.”

Dagelijkse boodschappen

“In Geuzenveld, waar ik woon. Het nadeel is alleen dat ik heel veel bekenden tegenkom wanneer ik naar de supermarkt ga. Kinderen, ouders, docenten: iedereen wil even praten. Soms voel ik me een soort burgemeester van de wijk. Ook in andere stadsdelen waar ­Studiezalen inmiddels zit, herkennen steeds meer mensen me. Daarom ga ik de laatste tijd vaker de stad uit om boodschappen te doen, zodat ik gewoon binnen een half uur thuis ben en mijn vrouw niet ­telkens hoeft te bellen waar ik blijf.”

Amsterdam voor kinderen (2)

“In Kattenburg zit een leuk speeltuintje waar ik graag met mijn kinderen naartoe ga. Ik ben daar opgegroeid en het voelt heel goed om daar met ze rond te lopen.”

Bromfiets

“Ik ben geen fietser, hou niet van zweten. Dus ik pak altijd de bromfiets, helaas nu met helm in de binnenstad. Het fijne van een brommer is dat je twee keer zo snel al het moois van de stad kunt zien. En dan die wind tegen mijn gezicht, heerlijk.”

Museum

“Het Amsterdam Museum. Met Studiezalen ben ik een samenwerking met ze aangegaan. We gaan er binnenkort met alle jongeren heen. Dat wordt een heel nieuwe ervaring, velen van hen zijn nog nooit in een museum geweest. En ook voor mij is het een nieuwe wereld die opengaat. Ik zat op de middelbare school toen ik voor het laatst in een museum was.”

Dit kan veel beter

“De ongelijkheid in de stad is te groot. Het is belachelijk dat veel gezinnen in coronatijd niet genoeg voedsel hebben, geen ­laptop of handgel kunnen betalen. Het is verschrikkelijk dat zoiets nog bestaat in Amsterdam, in Nederland.”

Mijn buurt

“Ik ben opgegroeid in Kattenburg, daar ligt mijn hart. Sinds mijn zevende woon ik in Geuzenveld. Daar ligt mijn carrière. Ik ben altijd bezig om de wijk beter, sterker en gezonder te maken, en de kansen voor ­jongeren te vergroten.”

Een avond stappen met

“Femke Halsema. Ze was vorige week op bezoek bij Studiezalen. Ze stelde de juiste vragen, had empathie, hoorde alles aan en was met de kinderen in contact. We zijn stiekem allebei emotioneel geworden van alle verhalen. Ze is een heel goede burgemeester, met veel levenservaring. Ik zou met haar de hele dag door de stad willen wandelen en praten over de toekomst van Amsterdam.”

Mooiste herinnering

“Mijn diploma behalen was leuk. Een goede baan, huisje, eerste auto, allemaal leuk en aardig, maar wel tijdelijke gevoelens. Een moment dat ik nooit vergeet, is voor het eerst papa worden. Onbeschrijflijk. Dat was vijf jaar geleden. Ik heb een zoon van vijf en een dochter van twee.”

Favoriete Amsterdammer

“Koen Gijzel. Hij is het toppunt van omgekeerde integratie. Een Hollandse man die heel graag ­Arabisch wilde leren en de taal nu vloeiend spreekt. Hij gebruikt zijn passie voor taal en zijn glimlach om iedereen bij elkaar te brengen en is altijd positief, ­respectvol en aardig. Tja, dan ben je mijn mattie.”

Eerste keer in Amsterdam (3)

“Ik zag Amsterdam voor het eerst echt goed toen ik als kind ging wandelen. Ik liep vanuit mijn huis twee straten verder richting het centrum en daar kwam ineens het Scheepvaartmuseum tevoorschijn. Dat moment herinner ik me nog goed: ik ben er niet binnen geweest, maar vond het een mooi gebouw. Tegenover het museum stond een anker, daardoor begreep ik: het gaat over ­schepen.”

Wil altijd nog

“Met de jongeren van Studiezalen een ­leerzame reis naar New York maken. Juist in ‘kwetsbare wijken’ spreken veel kinderen niet goed Engels. Dat verkleint hun kansen, bijvoorbeeld doordat ze geen buitenlandse stages aandurven. Ik ben daarom aan het bedenken hoe ik daar iets aan kan doen en wil de lat hoog leggen: waarom niet gewoon met z’n allen naar New York? Ik denk er al bijna een jaar wekelijks over na. Dus als iemand nog ideeën heeft?”