Robert & Emma: ‘Ik denk wel dat ik een strenge vader was’

Robert Müller (58)

“Emma is heel nauwkeurig en perfectionistisch. Zelfs als puber had ze haar kamer altijd tiptop opgeruimd, dat zie je niet vaak. Haar broer en zus hadden wel van die ontplofte kamers.

Emma houdt, net als ik, van priegelen. Ze begon al jong met naaien en kleren vermaken. Haar moeder is medisch specialist, ik ben tandarts. Ze heeft lang geaarzeld tussen onze beroepen. Toen ze eenmaal voor tandheelkunde had gekozen, heeft ze alles op alles gezet om toegelaten te worden. Ze heeft keihard gewerkt voor de decentrale selectie. Daarvoor moest ze allerlei ingewikkelde artikelen lezen, die ik nauwelijks begreep.

Het grootste verschil tussen onze opleidingen is dat ik in mijn studie meer praktijkervaring opdeed omdat wij op patiënten oefenden die we gratis behandelden. Door de bezuinigingen is dat verdwenen. Emma heeft gelukkig altijd gewerkt naast haar studie, zo heeft zij ook veel praktijkervaring opgedaan.

Natuurlijk hoopte ik dat ze in mijn praktijk kwam werken, maar dat kun je niet afdwingen. Ik heb haar gevraagd of het haar wat leek, en toen kwam zij met het voorstel om ook ’s avonds open te gaan. Dat vond ik een goed idee. Zij werkt de avonden en ze doet het prima, ze is professioneel, zorgzaam en invoelend.

Iedereen is bang voor de tandarts, niemand gaat voor zijn plezier in die stoel zitten. Je moet mensen op hun gemak kunnen stellen. Emma kan dat, ze blijft altijd rustig.

Ik hoop dat ik haar de komende jaren de kneepjes van het vak kan leren en dingen kan laten zien. Laatst had ik een ingewikkelde wortelkanaalbehandeling en dan vraag ik of ze tijd heeft om naast me te komen zitten om te kijken.

We hebben geen afspraken gemaakt over hoe we samen werken, dat hebben we niet nodig. Emma en ik lijken op elkaar, we denken hetzelfde, we streven allebei naar perfectie en sluiten geen compromissen. Als tandarts ben je de hele dag bezig allemaal kleine werkstukjes te maken, dan moet je precies zijn en zorgen dat het elke keer perfect past. Er zijn mensen die voor goed genoeg gaan, Emma en ik niet.

Ik heb geen volkomen recht gebit, Emma ook niet. Natuurlijk is een beugel wel eens ter sprake gekomen, ook voor mij, maar ik vind het niet belangrijk dat mijn gebit perfect recht staat.

Ik denk wel dat ik een strenge vader was, ik ben van grenzen. Zo vond ik dat Emma niet op Hyves – de voorloper van Facebook – mocht. Ik vond het geen goed idee dat iedereen kan meekijken met wat je opschrijft. Die strijd heb ik verloren.”

Emma Müller (25)

“Mijn vader was vroeger streng, maar rechtvaardig. Als oudste kind moest ik ’s avonds op tijd thuis zijn. Als ik daar op terugkijk, snap ik dat het voor mijn veiligheid was en niet om te pesten. Voor papa staan zijn kinderen op de eerste plaats, hij gaat voor ons door het vuur.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was. Daarna waren we de helft van de tijd bij hem en de helft van de tijd bij mijn moeder. Natuurlijk was dat in het begin lastig, maar ze hebben altijd goed contact met elkaar gehouden.

Toen wij nog jong waren, ging onze hond mee van huis naar huis. Nu delen ze nog steeds een hond, die elke week tussen hun huizen op en neer gaat. Ze zijn allebei dol op hem.

Mijn moeder vond het leuk als ik arts werd, mijn vader als ik tandarts werd. Ik heb lang getwijfeld. Ik zocht een beroep waarbij ik met mijn handen kan werken en met mensen te maken heb.

Tijdens mijn studie heb ik bewust gezocht naar een bijbaan in een grote praktijk waar ik kon ervaren hoe verschillende tandartsen het aanpakken. Iedereen heeft accentverschillen en communiceert op een andere manier. Nu werk ik in twee praktijken, ik houd van de afwisseling.

Ik kijk graag met Robert mee. Thuis zeg ik papa, maar in de praktijk noem ik hem Robert, dat voelt professioneler. Als ik zie hoe hij een vulling maakt, hoe hij zijn instrument met een kleine beweging tegen de zijkant van een tand afstrijkt, probeer ik dat ook. Hij heeft het fingerspitzengefühl: hij is technisch steengoed en zeker van zijn zaak.

We respecteren elkaars mening en hebben nooit ruzie. Ik vind het super lief dat hij plaats voor mij heeft gemaakt door zelf minder te gaan werken. Het is een eer dat ik mag werken in de praktijk die hij heeft opgebouwd. Hij begon met een eenkamerpraktijk en nu zijn er zes kamers. Ik ben echt trots.

Mijn tanden staan niet helemaal recht, maar mijn vader vond een beugel niet nodig. Ik aarzel weleens of ik er een zal nemen. Rechte tanden zijn mooi, maar een kleine afwijking heeft ook charme.

Mijn vader is handig. Hij heeft een enorme liefde voor lp’s; hij haalt met gemak een platenspeler uit elkaar en als hij hem dan weer in elkaar zet, klinkt hij beter. Vroeger hebben we samen vaak paaseieren beschilderd. Met een kwast met één haartje schildert hij heel nauwkeurig een paashaas of een klein mensje. Zijn eieren waren echte kunstwerken.”