Amsterdammer helpt Amsterdammer
Rob Geurtsen wil een maatje: ‘Ik zoek iemand die me het normale leven kan laten zien’
Op veel plekken in Amsterdam wonen mensen in armoede. Met hulp van Paroollezers laat de stichting Amsterdammer helpt Amsterdammer wekelijks een wens in vervulling gaan. Vandaag: Rob Geurtsen zoekt een maatje om leuke dingen mee te doen.
Waar velen doorgaans vertrouwen putten uit een vaste verblijfplaats, beangstigt het bezit van een huissleutel Rob Geurtsen (66). “Ik moet vreselijk wennen aan het bewonen van dit huis en kan er nog fikse buikpijn van krijgen. Bezit kan je kwijtraken. En ik ben gewend niets te hebben. Dus ja, van dit alles kan ik nog niet echt genieten.”
Met ‘dit alles’ doelt Geurtsen op de lichte woning nabij het Flevopark, die hij enkele maanden geleden betrok na dertien jaar dak- en thuisloos te zijn geweest. “Ik ben bang dat ik het in mijn eentje niet red. Het gebrek aan vertrouwen in mezelf speelt me parten.”
Geurtsen wil vooropstellen dat hij onwijs blij is met zijn woning, ‘daar mag geen twijfel over bestaan’. Maar de overgang van een zwervend naar een vast bestaan is niet makkelijk, stelt hij. “Een terugval dient zich gemakkelijk aan. Veel mensen die een nieuwe start willen maken, raken bedolven onder alles wat op hen afkomt.” Vorig jaar besloot hij dat er iets moest veranderen. De misère brak hem op.
Volstrekt improviserend
“Het duurt eigenlijk al zo’n twintig jaar. Al die tijd leefde ik volstrekt improviserend. Als je dak- of thuisloos bent, maak je je wereld heel klein want zo blijft ie veilig. Je zondert je af, trekt muren op om dat wat overblijft behapbaar te maken. Ik was volledig uit de boeken verdwenen, had zelfs geen paspoort meer. Maar toen werd ik 66 en realiseerde ik me dat het maar eens uit moest zijn met het gedonder. Want in mijn familie wordt men oud en op straat oud worden is geen goed idee.”
Hij redde het naar eigen zeggen niet meer, zijn ‘talent tot overleven was uitgeput’. Hij klopte onder meer aan bij de Straatalliantie en dankzij hen vond Geurtsen grond onder zijn voeten in de vorm van een woning, de juiste papieren en financiële en mentale steun. “Door hen werd ik gehoord, zij vertegenwoordigden mijn belang. Op andere plekken trof ik eerder wantrouwen en onzorgvuldigheid.”
De basis lijkt gelegd, maar stabiel voelt het voor Geurtsen nog niet. Zijn besluit het roer om te gooien, wordt gestut door zijn wens stabiel en emotioneel veilig oud te worden. “Maar ik heb begeleiding nodig bij deze overgang, op elk vlak. De steun die ik in dit proces al heb gekregen, heeft me gesterkt in de wetenschap dat als ik een fout maak er een vangnet is. Je wilt niet geloven hoeveel dat voor iemand betekent die zo lang aan zijn lot is overgeleverd.”
Hij prijst zich gelukkig met de kundige en vriendelijke mensen die hij bij verschillende hulporganisaties is tegengekomen, want die zijn schaars.
Kwetsbaar
Ook dun gezaaid: een maatje waar Geurtsen in de toekomst mee hoopt op te trekken. “Ik zoek iemand die me het normale leven kan laten zien. Mijn isolement maakt me kwetsbaar, ik moet opnieuw leren onder de mensen te zijn. Het liefste zou ik mijn plek in de maatschappij terugwinnen. Alleen teruggetrokken in mijn flat lukt dat niet.”
Hij heeft zich bij De Regenboog Groep aangemeld. De hulporganisatie biedt met hun maatjestraject informele hulp aan eenzame Amsterdammers, maar kampt met een drastische terugloop in het aantal vrijwilligers. “Sinds mei 2021 nemen de aanmeldingen af. Van mei tot en met december 2021 meldden zich 794 vrijwilligers, ten opzichte van 1230 vrijwilligers in dezelfde periode een jaar eerder,” zegt Jola Gosen van De Regenboog Groep. “En die trend zet zich voort in 2022.”
Dat is zorgelijk, benadrukt ze, want omdat eenzaamheid en armoede in de stad toenemen, wordt de vraag naar maatjes almaar groter. Naast Geurtsen wachten inmiddels honderden mensen op een maatje. De lange wachttijd heeft De Regenboog Groep ertoe bewogen de noodklok te luiden (zie kader). Ondertussen houdt Geurtsen hoop. “Het lijkt me fijn om met iemand de stad opnieuw te ontdekken.”
Stuur uw reactie met vermelding van telefoonnummer naar vrijwilligerswerk@deregenboog.org. Meer info: www.deregenboog.org.
Oproep
Jaarlijks heeft De Regenboog Groep in totaal 1.500 vrijwilligers nodig om aan de vraag voor informele hulp te voldoen. Sinds 2021 halen ze dat bij lange na niet. In januari tot en met maart dit jaar meldden zich pas 288 vrijwilligers aan, bijna de helft minder dan in 2021. Ondertussen wachten alleen al op het gebied van psychiatrie ruim tweehonderd deelnemers op een maatje. Het is noodzaak dat zich meer mensen aanmelden, benadrukt de hulporganisatie. “Want deze mensen hebben niet voor niets een hulpvraag,” zegt Jola Gosen van de Regenboog Groep. “En als maatje kun je écht iets voor iemand betekenen, alleen al door er eens in de week of twee weken gewoon te zijn en samen de dingen te doen die jullie leuk vinden.”
De wens van vorige keer
Begin juli vroeg de Ukrainian Women Refugee Association (UWRA) donaties om cursussen voor vluchtelingen te organiseren. Er werd ruim zesduizend euro gestort door tientallen Paroollezers.
Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne zamelt een groep Amsterdamse Oekraïners geld en goederen in voor hun geboorteland. Ze begonnen ook een supportgroep voor vluchtelingen en een deel hiervan heeft zich verenigd in de Ukrainian Women Refugee Association (UWRA).
Zo ook Olena (46). “Onze eerste bijeenkomst was mooi, maar ook heel heftig. Iedereen is er anders aan toe.” Als projectmanager is ze nauw betrokken bij de verschillende initiatieven binnen de groep. Net als de andere vrouwen is ze opgelucht om in Nederland te zijn en het samenzijn levert de vrouwen in UWRA veel op, maar om weer een beetje een ‘normaal’ leven te kunnen leiden zou de groep graag meer activiteiten organiseren. Budget hiervoor ontbreekt, daarom deden ze begin deze zomer via Het Parool een oproep.
Hun hulpkreet was niet aan dovemansoren gericht. 6240,50 euro doneerden Paroollezers. Het geld gaat onder meer gebruikt worden voor (taal)cursussen, mentorlessen en sport. Vooral aan dat laatste is veel behoefte, zegt Olena. “Beweging is goed voor de geest.”
Daarom is ze ook zo blij met het aanbod van tennisclub ALTC Buitenveldert. Wekelijks kunnen daar zes mensen gratis tennislessen volgen. “Geweldig, echt heel fijn. En zo vriendelijk van de club.” Er zijn inmiddels gesprekken gaande met andere tennisclubs om meer sportmogelijkheden aan te bieden. “En naar aanleiding van het artikel is er ook iemand op ons afgestapt die graag yogalessen geeft. Daar beginnen we binnenkort mee. We zijn een instagramaccount (@uwra_netherlands) gestart, mochten mensen benieuwd zijn naar onze levens hier in Amsterdam.”
