Pim & Pieter: ‘Ik kwam officieel uit de kast bij mijn vader’

Pieter van Dijk (41) en zijn broer waren tieners toen hun moeder het gezin verliet. Pim van Dijk (74) werd zo een alleenstaande, werkende vader. ‘Pieter was mijn steun en toeverlaat en dat is hij altijd gebleven.’

Pim van Dijk (74)

“Pieter en zijn broer waren tieners toen hun moeder ons gezin verliet. De jongens bleven bij mij wonen en opeens was ik een alleenstaande, werkende vader. Ik had het er best zwaar mee, we hebben elkaar door die eerste periode heen gesleept. De jongens hebben zichzelf eigenlijk een beetje opgevoed, gelukkig wisten ze zich goed te redden. Ik heb veel baat gehad bij de aanwezigheid van Pieter, die destijds meer voor mij zorgde dan ik voor hem. Hij leerde al snel koken en als ik thuiskwam stond er altijd wat lekkers op tafel. Pieter was mijn steun en toeverlaat en dat is hij altijd gebleven, hij staat altijd voor me klaar.

Ik woon buiten de stad, maar ben regelmatig bij mijn vriendin in Buitenveldert. Pieter zegt altijd dat we meer gebruik moeten maken van wat Amsterdam te bieden heeft, hij moedigt me aan om naar het museum of de bioscoop te gaan. We gaan ook vaak samen, jaarlijks bezoeken we het IDFA, en hij neemt me mee naar exposities. We houden allebei wel van een wijntje of een biertje en doen regelmatig een drankje op vrijdagmiddag, liefst op het terras van ons favoriete café: Fonteyn, op de Nieuwmarkt.

Ook gaan we al vijftien jaar ieder jaar een keer met zijn tweetjes op reis, meestal een lang weekend naar een stad in Europa. Tijdens corona nam Pieter me mee naar Kenia. Dat was wel even wennen, ik ben erg gesteld op mijn vertrouwde omgeving en Afrika was een compleet andere wereld. Pieter had een chauffeur ingehuurd en we reden er over een levensgevaarlijke weg van Nairobi naar Mombassa. Onderweg zagen we vrachtwagens op hun kant liggen, gelukkig liep de rit bij ons steeds weer nét goed af. Ik ben heel blij dat ik de wilde dieren uit natuurdocumentaires nu ook in het echt heb gezien.

Pieter is altijd heel sociaal geweest, als kind speelde hij vooral met meisjes. Ik had al redelijk vlot in de gaten dat hij op jongens viel. Ik weet nog goed dat hij op zijn zeventiende met een serieus gezicht naar me toe kwam en zei: ‘Pap, ik moet je wat vertellen.’ ‘Jongen, je hoeft me niks te vertellen,’ zei ik tegen hem: ‘Ik weet het allang.’ Mij maakt het allemaal niks uit, al vind ik het jammer dat hij geen kinderen wil, want hij heeft goede genen en die zou hij eigenlijk moeten doorgeven.”

Pieter van Dijk (41)

“Toen ons gezin van de ene op de andere dag veranderde in een mannenhuishouden, kreeg ik veel verantwoordelijkheid. Mijn vader werkte vijf dagen per week heel hard als veearts en stond er alleen voor, ik hielp met het huishouden, soms met wat hulp van een werkster. Dat heb ik nooit als vervelend ervaren, ik vond het zelfs wel fijn. Ik leerde zeven gerechten koken, vaak vegetarisch, die ik gedurende de week afwisselde, en toen ik ging studeren was ik de enige die wist hoe een wasmachine werkte.

Mijn vader gaf ons veel vertrouwen, hij liet ons heel vrij. We mochten eigenlijk alles, zolang het maar goed ging op school. Bij ons thuis een jointje roken of een biertje drinken was geen probleem en iedereen was altijd welkom. Mijn vrienden vinden het, ook nu nog, heel gezellig als mijn vader langskomt op mijn feestjes; aan het einde van de avond zitten ze bij hem op schoot. Het enige lastige vond ik vroeger dat hij nooit ingreep als mijn broer en ik ruzie maakten. In de pubertijd ging het er af en toe hard aan toe tussen ons, dan stak hij liever zijn kop in het zand. Nog altijd is hij niet dol op confrontaties.

Uit dankbaarheid dat mijn vader er altijd voor ons is geweest, ben ik reisjes met hem gaan maken. Toen we klein waren nam hij ons vaak mee op ‘safari’ in Zeeland. Om ons te motiveren om goed te kijken, kregen we voor ieder dier dat we spotten wat geld; een konijn leverde vijf cent op, een fazant een kwartje en een vos een tientje, alleen hebben we die vos nooit gezien. Aan het einde van de dag kochten we van het geld een Magnum op het strand. Ik ben heel blij dat ik hém vorig jaar mee op safari heb kunnen nemen, naar Kenia.

Ik kwam officieel uit de kast bij mijn vader toen ik voor het eerst verliefd werd op een jongen. Ik vond het spannend om het aan hem te vertellen, maar ik wist dat hij het geen enkel probleem zou vinden. Sinds het overlijden van mijn moeder, negen jaar geleden, heb ik besloten dat ik over alles open wil kunnen zijn tegen hem. Ik heb maar één ouder en het voelt goed om alles met hem te kunnen bespreken.”