Overal hangen zakken in de stad: ‘Wij willen de Cruyff Court van het boksen worden’

Op de NDSM-werf, in Zuidoost, Nieuw-West en Oost: wat ­begon als een guerrilla-actie is voor veel Amsterdammers een vaste plek geworden om stoom af te blazen. ‘Wij willen de Cruyff Court van het boksen worden.’

“Meneer, wat bent u aan het doen?” klinkt het. “Mogen we boksen? Is het gratis?” Het was aardig rustig op het ­Makassarplein in Oost. Totdat Tamas Kossenberg (27) en zijn collega’s een bokszak naast buurthuis Archipel ophingen. Inmiddels hebben ruim twintig nieuwsgierige kinderen zich om hen heen verzameld. Een enkeling heeft al een setje bokshandschoenen van projectmanager Maartje Piersma (38) weten te ontfutselen. Kossenberg, lachend: “Dit heb ik nog nooit meegemaakt.”

De bokszak is een initiatief van (kick)boksclub Boogieland in Noord, in samenwerking met buurtorganisaties. Zeven zakken hangen er nu in de stad. Dit is pas het begin: na een succesvolle crowdfundingcampagne, hulp van sponsoren en subsidie komen er de komende tijd nog ­zeker tien bokszakken bij, en als het aan de boksschool ligt, krijgt elke buurt in de stad een plek om gratis in de buitenlucht te boksen.

Hufterproof

Het idee voor buitenboksen ontstond met de sluiting van de sportscholen tijdens de eerste coronagolf. Boogieland verspreidde in een week tijd vijftien eigen bokszakken door de stad. Onder het mom van ‘soms is actie ondernemen belangrijker dan wachten op toestemming’ namen ze een dag later contact op met de dienst Openbare Werken en met Handhaving om de actie toe te lichten. Piersma: “Toen de burgemeester twee weken later besloot om ook de fitnesstuinen te sluiten, hebben we de zakken natuurlijk meteen weggehaald.”

De ietwat brutale actie nam al snel een vlucht: nadat de bokszakken uit de publieke ruimte verdwenen, werd de vraag alleen maar groter. De online kaart met daarop de ­locaties van alle bokszakken in de stad is inmiddels zo’n 60.000 keer bekeken en dus is Boogieland in augustus weer begonnen met het ophangen van bokszakken in de openbare ruimte, zij het in een ander jasje. Deze ronde worden niet de zakken uit de boksschool gebruikt, maar heeft mede-eigenaar Daan Meeuwig (32) ‘hufterproof’ bokszakken ­gemaakt. De nieuwste exemplaren uit de werkplaats van Meeuwig zijn vrolijk blauw en rood geverfde autobanden, die hopelijk minder snel worden gesloopt. Naast elke zak vind je een bordje met een QR-­code, waarmee je kunt ­kiezen uit een van de dertig gratis audiotrainingen.

Badr Hari

“Dit project gaat niet over onze boksschool, het gaat over inkomensonafhankelijk sporten voor iedereen,” zegt Jens van Dongen (33), de andere mede-eigenaar van Boogieland. “Als boksschool bestaan we pas twee jaar en hebben we dus helemaal geen poen, we doen dit allemaal vrijwillig. Maar we doen het met een missie. De strijd die je levert in de boksring is een metafoor voor het leven. Met boksen leer je in jezelf geloven.” Meeuwig: “We zijn gewoon goed in shit bouwen en actie ondernemen. Dat is nodig als je vooruit wilt komen. Uiteindelijk willen wij gewoon de Cruyff Court van het boksen worden.”

Dat plan lijkt zeker niet onhaalbaar. Boogieland is samenwerkingen aangegaan met de gemeente en buurthuizen en ook buiten de stadsgrenzen valt het project op: zo zijn er aanvragen binnengekomen uit Den Haag, Utrecht en Rotterdam. Bij de ingebruikneming van de bokszak op het Makassarplein zijn ook afgevaardigden van de gemeente aanwezig. Stadsdeelvoorzitter Maarten Poorter: “Als bestuurder vind ik het belangrijk dat we de openbare ruimte gebruiken voor de wensen van bewoners. Boksen is een populaire sport onder alle leeftijden. Je bouwt er een gezonde dosis discipline en conditie mee op en dat is belangrijk in deze tijd. Stadsdeel Oost ondersteunt om die reden dit soort initiatieven dan ook graag.”

De 9-jarige Houssein en de 8-jarige Oumayra zijn maar wat blij met de bokszak op ‘hun’ Makassarplein. Om de beurt delen ze enthousiaste punches en trappen uit. “Ik vind dit misschien nog wel leuker dan voetbal,” zegt Houssein. Piersma kijkt tevreden en roept af en toe bemoedigende woorden toe. “Kijk,” zegt ze, “deze kids zijn nu helemaal blij, maar iedereen kan hier straks aan de slag. En dus ook de mensen die geen sportschoolabonnement kunnen betalen of liever niet in een afgesloten ruimte sporten. We hebben trouwens gehoord dat Badr Hari hier vaak in de buurt te vinden is. Hoe leuk zou het zijn als hij hier straks een training gaat geven?”