Op zoek naar een huurhuis in Amsterdam als je zelf nog in Zweden woont: ‘We werden zelfs uitgeloot voor 45 vierkante meter’

De zoektocht naar een huis vergt geld, geduld en incasseringsvermogen. Met welke dromen begonnen huizenjagers en welke zijn daar nog van over?
 Nathalie Bax en Patrik Henriksson reageerden vanuit Zweden op huurhuizen in Amsterdam. Na twaalf (virtuele) bezichtigingen was het raak.

Nathalie Bax (41) leerde haar vriend Patrik Henriksson (43) twaalf jaar geleden kennen in de Melkweg. Via kennissen vonden ze een huurappartement in de Haarlemmerstraat, maar daar woonden ze maar kort: Henriksson kreeg in 2014 een postdoc ­aangeboden in zijn thuisland Zweden. “Het idee was om twee jaar in Stockholm te blijven,” zegt Bax. “Dat is niet helemaal gelukt.” Het stel is inmiddels acht jaar verder en heeft twee kinderen, Beau (2,5) en Ella (5). “We genieten van de stad en de Zweedse natuur. Maar de laatste jaren ­missen we Amsterdam en onze vrienden en familie in Nederland steeds meer.”

Bax kreeg van haar werkgever, de maker van een parkeerapp met het hoofdkantoor in Stockholm, groen licht om bij de Nederlandse vestiging te werken. Haar vriend kon in opdracht van zijn huidige werkgever bij de UvA aan de slag. Ze schreven hun dochter vast in bij een kinderdagverblijf en een buitenschoolse opvang in Zeeburg. Maar hoe vind je vanuit het buitenland een huurwoning in Amsterdam?

Facetime-bezichtiging

Eind maart begon de huizenjacht. Ze zochten via de vrijesectorhuur bij Ymere en Eigen Haard, belden makelaars met een huuraanbod op Funda, meldden zich aan op sites vol particuliere huurwoningen en probeerden het via Woningnet, waar Bax sinds 2006 stond ingeschreven. “Ik dacht dat we daar als tweeverdieners niet voor in aanmerking zouden komen, maar toen ik onze situatie uitlegde aan Woningnet, werd me verteld dat het wel kon. Ik moest nul euro invullen als belastbaar inkomen, want in Nederland had ik niks verdiend. Toen ik echter eens reageerde en de eerste kandidaat was, zeiden ze: ja, wacht even, u heeft in Zweden wél inkomen. We werden van het kastje naar de muur gestuurd.”

Bax en haar vriend hadden zo’n twaalf bezichtigingen in de vrije sector: vrienden gingen langs en zij keken mee via Facetime. Kon dat niet vanwege werk, dan maakten die vrienden foto’s en filmpjes. Vaak werden ze uitgeloot. En als ze wel kans maakten, stuitten ze op hetzelfde probleem: niemand kon hen goed uitleggen wat het protocol is als je vanuit het buitenland reageert.

“Na een bezichtiging kregen we ineens te horen dat we in Nederland ingeschreven moesten staan omdat ze anders geen BKR-registratiecheck konden doen. Waarom had niemand ons dat van tevoren verteld?”

Stadsherstel

De zoektocht was zo’n kluif dat het stel minder kritisch werd op de aanvankelijke woonwensen: minimaal twee slaapkamers, een buitenruimte en liever niet vierhoog achter vanwege de kinderwagen. “Uiteindelijk waren we zo wanhopig dat niets meer een vereiste was,” zegt Bax. “We werden zelfs enthousiast van een woning van 45 m, dan hadden we in elk geval iets om mee te beginnen. Maar daarvoor werden we ook uitgeloot.”

Hun zoektocht uitstellen was geen optie, al was het maar omdat ze in een zomerhuisje van 40 m2 wonen, in 1935 door Henrikssons grootvader gekocht. “Een collega van Patrik zocht met spoed woonruimte voor zijn gezin. Daarom hebben we ons appartement in Stockholm onderverhuurd.”

Begin september kwam de redding. Bax reageerde op een woning van Stadsherstel, een stichting die monumenten restaureert en verhuurt. “Ik stond sinds 2009 ingeschreven, precies even lang als de andere vier mensen die werden uitgenodigd in de Foeliedwarsstraat,” zegt Bax, die via Facetime meekeek met de bezichtiging. “Maar wij werden ingeloot. Ik dacht alleen maar: gaat het nu dan echt gebeuren?”

Het huis voldoet aan alle wensen: de benedenwoning is 79 m2 groot, heeft twee slaapkamers en is gevestigd in een rustige buurt met een lange geschiedenis – Rapenburg was ooit een levendige Joodse buurt. De hoge huurprijs, 1650 euro per maand, nemen Bax en haar vriend voor lief.

Ze kijken ernaar uit terug te keren naar Amsterdam – zelfs hun Amsterdamse kat gaat terug naar zijn roots. “Voor de kinderen zal het even wennen zijn, maar het is voor hen ook leuk meer tijd door te brengen met hun Nederlandse familie. En de echte Hollandse gezelligheid is moeilijk te vinden in Zweden.”