Miri Mary laat jonge mensen op een slimme manier kennismaken met de Indiase keuken (7+)

Indiaas eten in Amsterdam kon lichter en verfijnder, vond de oprichter van Miri Mary. Met kleine en kruidige gerechten lijkt de hippe zaak die belofte waar te maken, schrijft Mara Grimm. Tot het moment dat drukte het restaurant flink op de proef stelt.

Over de eetgewoontes van millennials is eindeloos veel geschreven. Niet zo gek, want ze hebben al dik tien jaar grote impact op de culinaire wereld. Zo hebben millennials weliswaar een hang naar gezond, duurzaam en vers eten, maar willen ze er vooral niet te veel voor doen. Vandaar de ongekende populariteit van maaltijdboxen en bezorgservices. Het zijn avontuurlijk eters, die weinig koolhydraten willen en graag cocktails drinken. Belangrijker: millenials zijn snackers. Ze eten lang niet altijd op vaste tijden en kiezen vaker voor meerdere kleinere maaltijden dan een uitgebreid diner. Vooral dat laatste heeft enorme invloed op de restaurantwereld. Het verklaart waarom er zo veel menukaarten met kleine gerechten zijn, sandwiches viral gaan, en shared dining onuitroeibaar lijkt.

Miri Mary in De Pijp past precies in dat plaatje. Je eet hier Indiase gerechten in tapasachtige porties, er is aandacht voor groenten en een uitgebreide cocktailkaart. De zaak werd bedacht door Foram Kamdar, die vijf jaar geleden van New Delhi naar Nederland kwam. Ze zette haar carrière in de strafrechtadvocatuur aan de kant omdat ze het aanbod van Indiaas in Amsterdam te zwaar en weinig verfijnd vond. En dus startte ze Miri Mary.

Apothekersfles

In de kleine, strakke zaak, met sobere kleuren en een grote houten bar als eyecatcher, is elke tafel gevuld met - u raadt het al - eind twintigers en dertigers. De snelle en hippe bediening is van Indiase komaf, de voertaal is Engels. De muziek staat lekker hard. Dat past hier wel, al is de akoestiek nogal wonderlijk: mijn tafelgenote is nauwelijks te verstaan, maar gek genoeg hoor ik wél alle dateperikelen van de tafel tegenover ons (tip voor het blonde meisje in de hoek: ik zou vooral zijn nummer wissen).

De keuken is een mix van Indiase smaken met hier en daar wat lokale invloeden. Zo staan er ook bitterballen op de kaart, maar dan wel voorzien van Indiase specerijen. Klassiekers als butter chicken en saag paneer zijn er ook, maar die zijn dan weer alleen als bijgerecht te bestellen. De chef houdt zich gelukkig niet in qua smaak. In alles wat we proeven, is gul gebruikgemaakt van specerijen. Ook van pepers: miri betekent immers zwarte peper.

We starten met prawn canapés. Dat zijn chips van cassave met daarbovenop steeds een garnaal gekruid met kerrieblad en rode chili. Een even eenvoudig als slim bedacht begin: het is crunchy en kruidig en je krijgt er direct zin van in een cocktail. Dry January? Er komt sowieso een apothekersfles met water op tafel én ze hebben huisgemaakte limonades. Daarvan proeven we de nimbu paani, een traditionele Indiase limonade met limoen, mango, komijn en zwarte peper.

Voor wie wél drinkt kan ik de negroni met kaffirlimoen aanraden. Er is wat kokosolie aan toegevoegd waardoor hij wat ronder wordt. Ook al zo goed: de gin-tonic van het huis die gemaakt wordt met gin die is geïnfuseerd met limoen en kardamom.

Terug naar het eten. De samosa met zoete aardappel heeft een rijke, bijna romige vulling, maar krijgt een flinke kick van de chili-aioli die erbij geserveerd wordt. Een frisse tegenhanger komt van tempered peas, een knisperend, verfrissend groentegerechtje dat bestaat uit onder meer erwtjes, snijbonen en veel, heel veel, gemarineerde gesnipperde ui, getemperd - ofwel overgoten met specerijen en de hete olie waarin die zijn geroosterd - met gember, groene chili, kokos en komijn. Superlekker.

Twaalf uur gerookt

Van de klassiekers proeven we zwarte linzen die twaalf uur lang zijn gerookt en de butter chicken: zachte, in de tandooroven gegaarde kip met een geurige, dikke saus waar flink veel fenegriek in zit, die we oplepelen met wat knoflooknaan. Ook de saag paneer is een aanrader: een dikke saus van spinazie en andijvie met daarin kruidige kaas.

Helaas gaat het daarna opeens bergafwaarts. Het wordt zo druk dat er mensen bij de deur worden weggestuurd en het personeel het even niet meer overziet. Daardoor duurt het te lang voor onze desserts komen - en die blijken het wachten helaas niet waard. De 9 spice chocolate fondant is te lang gebakken, waardoor de buitenkant te droog is en de vulling niet zo lopend als zou moeten. En hoewel alle andere gerechten juist uitblinken in het royale gebruik van kruiden en specerijen, proeven we precies nul van de beloofde 9 spices. Ook de kokospannacotta valt tegen: hij is vlak, mist het wiebelige, de saus van Alphonsomango erbij is mierzoet en om volstrekt onduidelijke reden krijgen we er granola bij.

De nagerechten kunnen dus makkelijk beter. Toch is Miri Mary een prima adres, dat een nieuwe doelgroep op een slimme manier laat kennismaken met de Indiase keuken. En omdat er nauwelijks concessies worden gedaan aan authentieke smaken is het ook leuk voor niet-millenials.

Miri Mary is momenteel met vakantie. Op 25 januari gaan ze weer open, laat de staf weten, ‘klaar om iedereen weer met open armen te ontvangen’.

Bekijk ook: dit zijn volgens Mara Grimm de beste restaurants in Amsterdam en hier vind je alle afleveringen van Proefwerk.