Lianne Sanders schreef een boek over zelfacceptatie: ‘We moeten eerlijker worden over wat we voelen’

Ze maakte het altijd belachelijk: mediteren, spiritualiteit en ‘luisteren naar je gevoel’. “Vooral mensen die praatten over het universum en dat het universum je geeft wat je toekomt,” zegt Lianne Sanders. “Ik dacht: ja, nu zijn allebei mijn ouders dood en heb ik mijn vriend betrapt met een andere vrouw in bed. Thanks, universum. Ik voelde er niets bij, maar ontdekte ook dat cynisch naar dingen kijken mij niet ging helpen.”

Wat Sanders wel zal helpen, weet ze niet als ze wekenlang in haar studio van 25 vierkante meter in de Jordaan op slagroomvla leeft. Het is het enige voedsel waar haar maag niet tegen protesteert. Ze werd al misselijk van het het idee dat als ze gaat slapen, er weer een dag zou komen waarop ze hetzelfde gevoel moet doorstaan. De ‘intense innerlijke pijn’ van vernedering, eenzaamheid en verlatenheid werd aangevuld door schaamte en spijt. De middag dat zij zonder aankondiging langs ging bij haar ex en hij seks had met een ander, exposede ze hem op Twitter.

‘Internet’ wist nu ook wat er in de slaapkamer gebeurde. Het bericht werd gedeeld, opgeslagen, ze kreeg bijval, maar werd online ook bekritiseerd voor de openbaring. Hoe moet ik in hemelsnaam verder, dacht ze.

Niet gezien worden

Sanders, die werkt als freelance journalist en co-auteur is van Lekker laten lullen en Zeik niet zo, gaat weer schrijven. Deze keer niet over pensioengaten, maandverband of ­levensverzekeringen – iets wat ze ook doet, om geld te verdienen, want van boeken schrijven kan ze niet leven – maar over zichzelf. Zoals ze wel vaker doet om haar gevoelens te verwerken. “Mijn copingsmechanisme is schrijven. Dan doe ik er wat mee en krijgt het een plek. Maar het is ook een gevaarlijk mechanisme,” zegt Sanders direct. “Want als je schrijft, voel je niet. Je laat het gevoel niet in je lijf komen. Dat wist ik nog niet toen ik een boek wilde schrijven over liefdesverdriet.”

Dan ga ik nu maar eens lekker van mezelf zitten houden, dat vandaag verschijnt, is dan ook geen boek over liefdesverdriet geworden. “Gaandeweg ontdekte ik dat mijn algehele staat van zijn, het angstige gevoel dat ik meedroeg, de angst niet gezien te worden, niet per se gelinkt waren aan mijn vreemdgaande ex. Dat onrustige en angstige gevoel zat al langer in mij. Dat is iets wat ik altijd al heb gehad. Sinds mijn vader overleed, acht jaar geleden, is het erger geworden. Het voelde alsof iedereen mij in potentie zou kunnen vernederen of verlaten, en alsof ik nooit genoeg ben.”

“Mijn vader was een heel bijzondere man, maar ik ontdekte toen ik met een psycholoog ging praten dat hoe het vroeger bij ons thuis was – mijn vader had stemmings­wisselingen, hij was het ene moment euforisch en uitgelaten, het andere moment boos en somber – ook invloed had op mij en hoe ik me ontwikkelde.”

Sanders heeft lang het gevoel dat ze niet gezien wordt, terwijl ze juist graag gezien wil worden. “Ik heb de afgelopen jaren allerlei mechanismen ontwikkeld in de hoop dat mensen me zouden zien. Door heel veel te twitteren bijvoorbeeld, en uitgebreid verhalen te vertellen op andere sociale media. Allemaal vanuit een verlangen: zie me voor wie ik ben en houd van me. Eigenlijk draait het om een verlangen naar liefde. Lang dacht ik dat als een ander me zag en mij mooi zou vinden, ik dat ook zou kunnen zien bij mezelf en daarna zou kunnen ontspannen. Maar zo werkt het niet, ontdekte ik. Diep van binnen verlangde ik naar liefde van mezelf voor mezelf. En juist dat gaf ik mezelf nooit.”

Cynische houding

Ze gaat een lange strijd aan om te leren voelen, iets wat ze zelden deed. “Ik leefde altijd heel erg in mijn hoofd. Het draaide allemaal om wat ik dacht dat goed was. Mijn lijf bestond niet, ik negeerde alle signalen. Eigenlijk was ik een hoofd op pootjes. Daar kwam bij dat ik dacht dat mediteren en yoga methodes waren die ik niet kon. Ik geloofde niet dat je dat kon leren.”

Maar als het slecht gaat met haar mentale gezondheid, moet Sanders wel iets doen. “Ik sliep heel slecht. Bijna niet, eigenlijk. Ik kreeg slaapmedicatie van de huisarts, maar die kun je niet te lang slikken, want dan raak je verslaafd. Hardlopen hielp ook niet. Als mensen dan blijven zeggen dat mediteren helpt, ga je wel overstag. Uit wanhoop. Ik zag in dat mijn cynische houding me verkrampt hield. Als je je vasthoudt aan je eigen denkpatronen, kun je ook niet uit je eigen cirkeltje breken. Pas wanneer je je gaat openstellen voor iets nieuws, kun je iets veranderen.”

Inmiddels heeft Sanders geleerd ‘met zichzelf te zitten’ en naar haar lijf te luisteren. “Eerst luisterde ik vaak naar meditaties van Tara Brach, een psychotherapeut uit Amerika. Dan ging ik liggen met het gevoel dat niemand van mij houdt. Dat is pijnlijk. Van Brach leerde ik dat we allemaal gezien en geliefd willen worden. Mensen hebben dat nodig om te floreren. Het is bijna net zo belangrijk als eten en drinken. Mensen met een instabiele jeugd, zoals ik, kunnen een permanent tekort hebben aan die gevoelens. Nu heb ik, de rationele, ­­­niet-zweverige Lianne, geleerd dat je jezelf dat gevoel kunt ­geven. De angst en de leegte, die harde gevoelens worden minder als je naar die gevoelens kunt luisteren.”

Verbinding

In haar boek spaart Sanders zichzelf niet. Ze schrijft over haar eigen falen, haar donkere gedachten, de kleine lichtpuntjes onderweg, en laat ook haar dramatische kant niet onbenoemd. Sanders is oprecht, ze beschrijft de échte ­gevoelens. “Ik vind namelijk dat we eerlijker moeten ­worden over wat we voelen. Dat we zuiverder moeten gaan leven en moeten delen wat er in ons omgaat. Ik hoor heel vaak van vriendinnen die aan het daten zijn dat ze geen ­connectie voelen met hun date. Dat de ander afstandelijk is, terwijl ze graag meer van hem willen weten. Als ik dan een app­gesprek lees, staat er: ‘Hey you, heb je een lekker dagje?’ Dat is dan het niveau van het gesprek. Je komt er niet ­achter of het serieus wat kan worden en of de ander verliefd op je is, als je vraagt of iemand een leuk weekend heeft gehad.”

“Waarom doen we dat zo weinig, onze echte gevoelens ­delen? Je gaat geen verbinding krijgen en gaat er niet ­achter komen hoe anderen en jij écht zijn als je je op de vlakte houdt. Ook in vriendschappen niet. En om in ­verbinding te staan met een ander, moet je weten wat je zelf voelt.”

Lianne Sanders: Dan ga ik nu maar eens lekker van mezelf zitten houden, uitgeverij Spectrum, €18,99.