Lear van De Toneelmakerij is pakkende generatiesoap

De twee oudste dochters van Lear leggen ons even uit hoe de verhoudingen liggen. Dat ze best van hun vader houden, maar dat die jongste dus het 'suikerbroodje' van haar pa is. En dat ze geen focking moeder hebben. Bedankt, pa!

Ja, Liesbeth Coltof weet wel hoe je vijftienjarigen aan Shakespeare kunt krijgen. Maar ze blijft ook als een oudere kijken: "Die kleren! Je lijkt wel een papegaai!" roept graaf Gloucester uit tegen zijn zoon Edgar. Of Edmund, die twee haalt ie altijd door elkaar.

Shakespeare
Hij bedoelt die ene, met veel blingbling en die felgroene sneakers. Die later zal worden verstoten door zijn vader, dankzij een vies plannetje van de andere broer. Bedacht uit frustratie. Hun vader ziet hém nooit staan en vergeet zelfs zijn naam.

De verhoudingen tussen vader en zonen zijn bij de Gloucesters al net zo explosief als tussen Lear en zijn dochters. Cordelia, dat suikerbroodje, heeft geen zin om haar twee zussen te overtreffen in zoete woordjes om haar vader te paaien. Ze houdt van hem, klaar. Als hij daar geen genoegen mee neemt, jammer dan. Dan maar geen deel van zijn rijk, dan maar verstoten.

Eens in de paar jaar komt ie weer langs, William Shakespeare, in het inmiddels enorme oeuvre van Coltof. Hamlet deed ze al, Macbeth, zes jaar geleden een gedenkwaardige De storm. En altijd weet ze een eigen speelse draai aan het bronmateriaal te geven. Haar Lear speelt op een filmset.

Generatietegenstellingen
Met studiolampen en een rails waar de camera over rond kan rijden. En lange witte gordijnen waar close-ups op geprojecteerd worden als in een reallifesoap. Het levert fraaie, intense plaatjes op, zoals van de uitgestoken ogen van Gloucester (mooi gespeeld door Rogier in 't Hout). Verraden door zijn andere zoon, van wie hij dan wel de juiste naam weet: Edmund. Als je niks meer ziet, gaan je ogen pas open.

Lear is in de regie van Liesbeth Coltof niet zozeer een koningsdrama (misschien daarom kortweg Lear), maar veel meer een generatiesoap. De scènes over generatietegenstellingen zijn ook het pakkendst.

Roel Adam speelt de oude vorst als een vermoeide vader die moet bedelen om onderdak bij zijn bitchy dochters Gonoril (Tine Cartuyvels) en Regan (Myrthe Huber). Ze schuiven hem als een lastig pakketje van zich af. De trouwe Kent (Tjebbo Gerritsma) zeult zijn troon achter hem aan.

Cordelia, mooi gespeeld door Sarah Jonker wijkt niet van haar vaders zijde. Uit liefde. Maar haar woede om zijn ouderlijke onbenul wrijft ze hem met genoegen in. "Je had nooit oud mogen worden voor je wijs was." Als die wijsheid er eenmaal is, is het te laat. Dan zijn zij en haar zussen dood, de familie kapot.