Joram & Kyara: ‘Soms ga ik met papa mee naar de filmset’

Joram Willink (47)

“We hebben besloten onze dochter Kyara te noemen omdat we in Italië zijn getrouwd, en als ze een meisje zou worden kreeg ze de achternaam van Christa. Toen ik aangifte ging doen bij de burgerlijke stand bleek tot mijn verbazing dat Christa dit zelf moest komen doen. Zij was nog aan het bijkomen van de bevalling, dus we moesten uitstel aanvragen bij het Openbaar Ministerie en toen is het alsnog gelukt.

Kyara is een heel dromerig meisje. Als ze ergens mee bezig is, van knutselen en lezen tot bakken, gaat ze er helemaal in op. Sinds ze kan praten stelt ze ook altijd veel vragen, vragen waarop ik niet altijd antwoord heb, over de natuur, het heelal, of filosofische vragen. ‘Vaders weten ook niet alles,’ zeg ik dan tegen haar, en soms googelen we het samen. Kyara denkt veel na, ze is altijd druk in haar hoofd. In slaap vallen lukt meestal niet meteen, dat herken ik van mezelf; juist in bed komen er allemaal ideeën boven.

Op een schermpje zitten interesseert haar niet zo, liever kruipt ze achter haar naaimachine of bouwt ze een bestuurbare robot. In de stad wonen vindt ze eigenlijk te druk, het liefst is ze in de natuur, op Terschelling waar we een vakantiehuisje hebben of in het bos op de Veluwe. Daar ondernemen we veel, zoals speurtochten maken, een hut bouwen of een fikkie stoken.

Volgend jaar gaat Kyara naar het vwo en we zijn nu alle scholen aan het bekijken. Een hele drukke tijd, vooral voor Kyara die overdag Citotoetsen heeft en ’s avonds scholen moet bezoeken. Het lijkt mij voor de kinderen beter als de open dagen voor de Citoperiode gepland worden. Die zoektocht neemt Kyara heel serieus; ze noteert alle plussen en minnen in een speciaal notitieboekje.

Het afgelopen jaar ging ze naar de Day a Week School, om zo wat meer uitdaging te krijgen. Ze is helemaal klaar voor de volgende fase. Ik vind het wel spannend dat ze straks alleen door Amsterdam zal gaan fietsen. We wonen nu vlak bij school en gaan er meestal lopend heen, dus we moeten oefenen met fietsen, op Terschelling en in de stad. Zelf had ik vorig jaar een stom ongeluk met de fiets waarbij ik mijn sleutelbeen op meerdere plekken heb gebroken. Ik heb nu twaalf schroeven en een metalen plaat in m’n lijf; die valpartij heeft me wel extra huiverig gemaakt. Maar loslaten hoort er nu eenmaal bij.”

Kyara Harenberg (12)

“Papa is soms een tijdje weg van huis om films te maken, dan mis ik hem en app ik hem om te vragen of ie snel weer terugkomt. Als hij er dan weer is knuffel ik hem heel stevig; hij is de allerbeste knuffelaar. Soms ga ik wel eens met papa mee naar de filmset, zoals toen hij een jeugdfilm maakte op Terschelling: Mijn bijzonder rare week met Tess. Ik mocht toen ook even figureren, maar uiteindelijk is dat stukje uit de film gehaald.

Ik voel me altijd heel fijn als we op Terschelling zijn, ik hou van de duinen en de zee. We bouwen samen een bootje van gevonden hout met een zeil van een plastic tas, en laten het dan op een meertje varen. Of ik ga op de Veluwe met papa broodjes bakken buiten op een kampvuurtje. Papa en mama leerden elkaar kennen bij de scouting, helaas heb je dat niet echt in Amsterdam, dus maken wij onze eigen scouting.

Ik klim ook graag in bomen. Mijn opa is bergbeklimmer en ik kreeg allemaal klimspullen van hem, touwen, gordels en zekeringen. Ik hou er ook van om in Amsterdam in lantaarnpalen te klimmen.

Laatst vond ik de diabolo van mama, die vroeger bij Circus Elleboog zat. Ik vind het leuk om er veel mee te oefenen en beter te worden; ik leer van instructiefilmpjes op YouTube. Ik zit ook op doek klimmen, een vorm van luchtacrobatiek, en op hockey, maar dat is niks voor mij. Het lijkt me wel wat om later circusartiest te worden, of schrijver van kinderboeken. Ik kom vaak in de bibliotheek en lees heel veel, soms als ik in bed lig kan ik er niet mee stoppen.

Papa en mama maken zich weleens zorgen dat ik te veel zou piekeren, maar ik hou er juist van om veel over dingen na te denken. ’s Avonds in bed bedenk ik wat ik allemaal nog zou willen doen of meemaken. Bij de Day a Week School mochten we raadsels oplossen, dat vond ik ook heel leuk. Ik heb wel eens een meditatie-app gebruikt om in slaap te vallen, maar dat is steeds hetzelfde verhaaltje, dat weet ik nou wel.

Ik heb veel zin om naar de middelbare school te gaan, het Amsterdams Lyceum en Spinoza Lyceum vond ik tot nu toe het leukste. Je kunt er veel extra dingen doen, zodat ik me niet snel hoef te vervelen.”