Review
Jazz: Van Kemenade - Close enough****
Eerst is er even de gedachte dat de verkeerde cd in speler ligt. Het vocale ensemble Cappella Pratentis zet Psalm 147:1 in en zingt Lauda Jerusalem. Dan klinkt de trommel van de Senegalese percussionist Serigne Gueye en dan, ja toch, Paul van Kemenade op altsaxofoon. De stijl van de eerste compositie op Close enough wordt nog hybridischer als flamenco-gitarist El Periquin zijn snaren aanslaat, Wiro Mahieu een lekker jazzloopje op zijn contrabas speelt en Angelo Verploegen en Louk Boudesteijn hun bugel en trombone aan de mond zetten. Op magische wijze vertegenwoordigen de muzikanten een nieuw continent. De compositie is getiteld Fantasy colours.
Van Kemenade is dol op verandering en heeft een indrukwekkend muzikaal vocabulaire, zoveel maakt zijn jongste album duidelijk. Hij speelt op zijn herkenbaar heerlijk smeuïge wijze in uiterst verschillende bezettingen en stijlen. Voor de opname van het titelnummer traden bijvoorbeeld drummer Han Bennink, gitarist Frank Möbus, bassist Ernst Glerum en trombonist Ray Anderson aan. Het nummer doet denken aan een kind dat leert lopen met vallen en opstaan. Het album is door Van Kemenade op fantastische wijze geproduceerd. Wat een mooi warm, intiem geluid. (MAARTJE VAN DEN BREEJEN)
