In de buitenlucht pingpongen op het Museumplein

Rirkrit Tiravanija’s chromen tennistafel met perspex net was in 2016 in combinatie met tien pingpong­tafels op het Museumplein al te zien in het Stedelijk. Vanwege de nieuwe lading van het kunstwerk, Tomorrow is the Question getiteld, heeft directeur Rein Wolfs de chromen pingpongtafel uit het depot gehaald voor Potje Ping Pong?

Op humoristische wijze toont Tiravanija zijn radicale visie op de klassieke tentoonstellingsvorm en de bijbehorende etiquette. Hij stelt er een theatralere en socialere ervaring voor in de plaats. Tiravanija ziet kunst als iets wat een kunstenaar samen met zijn publiek maakt, het liefst buiten de muren van een tentoonstellingsruimte, zo laagdrempelig mogelijk. Hij wil hedendaagse kunst toegankelijk maken en de afstand tussen kunstenaar en toeschouwer verkleinen door sociale ontmoetingen in gang te zetten.

‘It is not what you see that is important, but what takes place between people,’ aldus Tiravanija.

Hij is niet de eerste die sociale inter­actie nastreeft met een tafeltennisproject. Historische referenties voor Tiravanija zijn bijvoorbeeld de pingpongwedstrijden die de Slowaakse kunstenaar Julius Koller in de jaren zeventig in een galerie in Bratislava hield als communicatiemiddel en de pingpongdiplomatie van de Verenigde Staten in de tijd van de Koude Oorlog. De VS organiseerden in 1971 in China een pingpongtoernooi tussen Amerikaanse en Chinese spelers onder het motto Friendship First, Competition ­Second.

In de huidige situatie ziet het Stedelijk een nieuwe lading voor dit kunstwerk: contact maken op anderhalve meter afstand.

Er staan overigens geen lijnen op de tafel, omdat het niet om het wedstrijdelement gaat, maar om het plezier van het spelen.