Fons vraagt zich af: hoe milieuvriendelijk zijn bio-afbreekbare koffiecups?

We laten ons niet inpakken door marketingtrucs, smoesjes en verkooppraat. Onze eigen ombudsman spreekt zich uit. Deze keer: koffiecups.

Als ik schrijf dat mijn vieze sokken bio-afbreekbaar zijn, lijken ze per direct minder vies – dat kunt u niet ontkennen. Het boek van Thierry Baudet is bio-afbreekbaar. Zie je? Het wordt meteen iets verteerbaarder. Dat trucje pasten De Koffiejongens toe op hun koffiecups.

Koffiecapsules van een mix van materialen als plastic en aluminium, gevuld met verschillende koffiesmaken, zijn makkelijk in gebruik, maar een doorn in het oog van milieuorganisaties. De winning van alu­minium is zeer vervuilend voor onze aardkloot en plastic geeft nog meer restafval. Een koffie­filter is dus beter, maar dat vindt de ene helft van de mensen ‘woke’ en de andere ‘gedoe’. Dus bedachten De Koffiejongens bio-afbreekbare koffiecups. Op hun website staat dat ze van suikerbiet en mais gemaakt zijn en sneller composteren dan een banaan.

Als ik die koffiecups gebruik, voelt het alsof ik geen enkele carbon footprint achterlaat en een kus krijg van een Extinction Rebellionactivist. Maar niet te cynisch: een bedrijf dat groen onderneemt moeten we aanmoedigen. Zo heeft het bekendere Dolce Gusto van Nescafé nog steeds de vervuilende aluminium cups in omloop. Al beloven zij wel dat die gerecycled worden tot biogas en speeltoestellen. Kom ik zo op terug.

‘Snelle’ afbraaktijd

De vraag brandt nu op mijn lippen: zijn de bio-afbreekbare koffiecups van De Koffiejongens de beste optie? Suikerbiet en mais worden gebruikt om PLA te maken, biologisch plastic. “PLA is biologisch afbreekbaar, maar dat duurt vrij lang, twee tot drie maanden, zelfs onder de juiste vocht- en temperatuurcondities,” meldt Peter Rem, hoogleraar resources en recycling aan de TU Delft. De Koffiejongens schrijven dat de capsules binnen twee à drie weken zijn vergaan. Dat verbaast Rem. “Het is ongewoon snel voor PLA.” Volgens Milieu Centraal mogen de koffiecups dan ook niet bij het gft-afval, zegt communicatieadviseur Paulien van der Geest. “Voor consumenten is het verschil tussen composteerbaar en niet-composteerbaar niet te zien. Om vervuiling in compost te voorkomen, adviseren wij koffiecups bij het restafval te gooien.”

Om de grondstoffen voor PLA te verbouwen is bovendien veel landbouwgrond nodig, plus kunstmest en pesticide. Desondanks staat de EU erachter, want die wil een herziening van de verpakkingsrichtlijn waarbij alles bio-afbreekbaar is. De Nederlandse overheid vindt juist dat materialen in de economie moeten blijven, dus alles moet te recyclen zijn. Saillant detail: de overheid weet nog niet wat te doen met de koffiecups. “Wetgeving moet nog komen en daar wachten wij op,” aldus Milieu Centraal. Wie de politieke pet op heeft, bepaalt wat goed is voor het milieu.

Ik bel naar Nescafé, om te vragen waar de gerecyclede speeltoestellen van Dolce Gustocups staan. “Meneer, u heeft alle recht dit te vragen.” Weet ik. “Tjonge, ja, we doen dit al jaren.” Waar staan ze? “Mag ik uw mailadres? Over een aantal weken hebben we het antwoord.”

Zullen we maar weer met z’n allen gaan filteren?