Dit gezin ging op zoek naar het recept voor het perfecte Amerikaanse cookie

Niet zompig, maar ook weer niet te krokant. Ergens daar tussenin, zo moet ie zijn: het perfecte Amerikaanse koekje. Cookie, moet je dan zeggen. Geen sinecure, bleek toen Moran (25), Yaniv (24) en Tsiporah (21) Reijzer met hun ouders op zoek gingen naar dat perfecte cookie.

Zeker twee maanden hadden ze nodig, steeds was het ’m net niet. Te weinig bite of juist te veel. En de binnenkant moet zacht, teder bijna, maar echt niet rauw. Daar is een Engels woord voor, onmogelijk te vertalen: gooey. Het betekent zoiets als kleverig en zacht. Zó moest ie worden, dus. Ze bleven het proberen: iets minder bloem dan maar eens, of de dosering baking soda omhoog. Tot moeder opeens thuiskwam met precies wat het wezen moest: de koek die ze zochten. Goeie gooeyness, dit was hem gewoon. Hèhè, konden ze eindelijk beginnen.

Het idee was er ondertussen al een tijdje. Moran had in New York gezien hoe het klassieke Amerikaanse cookie onverminderd populair was en zich perfect leende voor laat op de avond. Winkels verkopen ze daar tot diep in de nacht en laten ze zelfs bezorgen.

Dus dachten ze: waarom niet in Amsterdam? Dat idee kreeg vleugels toen corona uitbrak en het restaurant van hun ouders – Maslow op het Science Park – de deuren moest sluiten. “Corona is vreselijk natuurlijk,” zegt Yaniv, “maar het heeft ons wel de gelegenheid gegeven om gebruik te kunnen maken van de faciliteiten van vrienden en familie. Het bakken van de koeken doen we bij Maslow en het verkopen doen we vanuit Peperwortel aan de Overtoom, de traiteur van onze oom en tante. Ideaal.”

Wisseling van de wacht

Kwart voor acht is het als de keukenbrigade van Peperwortel de boel opruimt, terwijl team Cookies zich juist installeert. Waar net nog ‘traiteurige’ dingen gebeurden, staan nu bakken uitgestald met triple chocolate cookies – de klassieker, met brokken melk-, pure en witte chocolade. Verder een bak M&M-cookies, de kleurigste, en meer van zulks. Hun moeder en Maslowchef Monique bakten ze; hier hoeven ze alleen maar even te worden opgepiept in de oven. Belangrijk, zegt Moran, want ze horen warm. “Hoewel, er zijn mensen die ze op kamertemperatuur willen of zelfs nog bevroren, maar voor het mondgevoel zou ik altijd zeggen: warm.”

Acht uur. Peperwortel is weg, Night Cookies is er klaar voor. Tududum, de eerste bestelling al. De oven in en dan snel meegeven door het raam bij de keuken, waar bezorgers de hele avond af en aan zullen rijden. Ondertussen draaien ze in de keuken met z’n drieën, twee broers en hun zusje. Hoe dat werkt? “Nou,” zegt Moran, “Tsiporah is de ster. Zij kan alles tegelijk, is superstressbestendig. Ik kan me maar op één ding tegelijk focussen en Yaniv eigenlijk op niks, haha.”

Je verwacht het niet, maar dit gaat dus avond na avond in harmonie. Een verhitte discussie hooguit, tussen de twee broers dan. Maar verder? Een ingespeeld team. Met een groter doel ook, want allemaal voelen ze: dit is nog maar het begin.

“Het slaat aan, dat kunnen we nu wel zeggen,” zegt Yaniv. “We zijn drie weken bezig en elke week verkopen we meer. En dat gaat inmiddels om vijftienhonderd koeken per week. We kijken steeds naar schaalbaarheid, hoe we kunnen opschalen. Binnen een jaar wil ik eigenlijk zaken in de vier grote steden in Nederland. Zeg ik dat goed, Moran?”

“Ja, dream big.”

Duizenden koekjes

Hoewel ze zelf meteen overtuigd waren van hun idee, moesten hun ouders het nog zien. Pas toen ze opengingen en het daadwerkelijk storm begon te lopen, wisten ze: onze kinderen hadden gelijk.

Maar waarom loopt het eigenlijk storm? Wie hebben er zin in koek ’s avonds? Yaniv: “We weten het niet precies, want zulke gegevens krijgen we niet van de bezorgdienst, maar afgaande op wat we zien op social media, zeg ik: jonge mensen, twintigers vooral. Je moet je voorstellen dat je niet alleen koekjes krijgt, maar ook een moment. Het is iets heel feestelijks natuurlijk.”

En een moment, dat is content in deze tijd. Dat weet ­Moran maar al te goed, want hiernaast werkt hij ook nog als social strategist content creator. Nogal een mond vol, maar het verklaart waarom het geen toeval is dat de Instagramaccount van Night Cookies er meteen zo gelikt uitzag. En waarom ze meteen begrepen: koek weggeven aan influencers is gratis reclame. Dus dat deden ze in de eerste week al. Zo kwam het dat Eloise van Oranje-Nassau van Amsberg – online bekend als de ‘gravinfluencer’ – al met hun koekjes op haar account voorbijkwam.

Het is de handigheid die ze nu eenmaal hebben, gecombineerd met een passie voor ondernemen, die aansluit bij ieders studie. Behalve die van Tsiporah dan, die net haar bindend studieadvies (BSA) kunstgeschiedenis haalde. Maar reken maar dat zij ook aan boord is als de koekjes­dromen uitkomen. Er wordt nu gezocht naar een nieuwe locatie, omdat Peperwortel weer helemaal open mag en er dan geen plek meer is voor nachtelijke koekhandel. En een bakker, want hun moeder kan per slot van rekening geen duizenden koekjes zelf blijven bakken.

En dan? Een eigen koekjesfabriek, zegt Yaniv. “Waarom niet? Het slaat echt aan. En weet je waar ik blij van word? Dat we nu al klanten hebben die terugkomen. Er is er eentje die al tien keer besteld heeft. Tíén keer. In drie weken. Dan doen we toch iets goed, denk ik. Daarom: dit is nog maar het begin.”