De nieuwe Kersentuin is niet wereldschokkend, wel plezierig (8-)

De Kersentuin in het Bilderberg Garden Hotel in Zuid heeft een roemrucht verleden: onder het illustere duo Joop Braakhekke en Jon Sistermans was het één van de bekendste zaken van de stad. Begin jaren negentig raakte de boel in het slop, en hoewel het steeds geopend bleef viel er weinig spannends meer te beleven.

Vorig jaar werd Stefan van Sprang (Aan de Poel, twee sterren) aangetrokken om de boel op te schudden als 'signature chef', een satellietconstructie die we de laatste jaren vaker zien. Een sterrenchef leent zijn naam, stijl en creativiteit aan een hotelrestaurant, de dagelijkse leiding geeft hij aan zijn souschef en hij blijft betrokken om 'de koers te bepalen'. Zo doet Ron Blaauw 't in The Grand, Jonnie Boer in het Waldorf en Jacob Jan Boerma in het nieuwe restaurant van Krasnapolsky, dat eind deze maand opent.

Poenig en comfortabel
Toegankelijk, casual ontspannen zijn in de nieuwe Kersentuin de toverwoorden, je bestelt er kleine gerechten voor een vaste prijs - drie tot vier, voor €15 of €20. Een echte Zuidzaak is het wel gebleven, met een inrichting die doet denken aan het chique clubhuis van een Rotterdamse golfvereniging: fijne, zware stoelen, donker houten tafels en kliederkladderschilderkunst van vrolijke rubens-vrouwen: alles straalt ga-lekker-zitten-comfort uit. De bediening loopt op sneakers en is uiterst hartelijk en voor­komend. Onze ober, een schattige jongeman, straalt en giechelt elke keer dat hij aan tafel komt alsof hij werkelijk niks heerlijkers kan bedenken dan ons in de watten leggen. We kiezen eenmaal het viergangen Chefs favorietenmenu (€54) en daarnaast vier gerechten à la carte.

Ook het eten is tegelijkertijd poenig en comfortabel, een tikkie precrisis sterrenzakig met veel ingrediënten als foie gras, tonijn, paling, tropisch fruit - de borden worden opgeleukt met grote hoeveelheden 'structuurtjes van', cressen en gels. Als start van het menu brengt de ober een lekkere langoustine met zowel een plak als een gladde filet americain van tonijn. In het knalgroene komkommersoepje erbij dobberen ook blokjes mango in verschillende maten, en allerlei stukjes, balletjes en dingetjes. Het is gebalanceerd en fris.

undefined

Perfect gegaard
Als Satan zelf een klotedag heeft gehad, maakt hij bij thuiskomst, zo stel ik me voor, een tosti van foie gras met madeirajus (€15). De briochetosti ligt in een gezellig kringetje van bietendingetjes, hazelnootjes en nog wat extra foie voor de leuk - het oogt mooi en is in deze opstelling allemaal functioneel. De tosti is donker getoast en boterig en gistig als een wafel, de zachte lever smelt over de randjes heen, en die zoete jus... Oh, dit echt heel erg.

Als tussengang komt in het menu een erg lekker stuk perfect gegaarde, knapperig gebakken heilbot, eenvoudig geserveerd met venkel (puree en gestoofd), tomaat (in een soort antiboise en wat gerookte) en een zalige beurre blanc. Een geijkte combinatie, prima uitgevoerd. De zeebaarsfilet van de kaart met baba ganoush, citroen en vleesjus (€20) wordt helaas nogal ondergeschoffeld door wat er nog meer aan op het bord ligt: naast de rokerige aubergine en de stevige vlees-kerriejus ook nog zoute hangop, gekonfijte tomaatjes, stukken snijboon, plakken vijg en een soort crackers - een richtingloze kermis.

De tong wil ook wat
De kalfssukade (€20) is zachtgegaard en daarna knapperig gebakken, en heeft een oosterse toets gekregen met zwarte bonen- en yakitorisaus, jasmijnthee, prei, paddenstoelen en paksoi. Het is heftig en aan de zoete kant, maar lekker. Het hoofdgerecht in het menu wordt vooraf aangekondigd als 'Asperges à la flamande 2016' - dan is het een teleurstellling om op het bord krap driekwart witte asperge aan te treffen - de hoofdrol blijkt weggelegd voor de procureur van pata negravarken, zachtgegaard en in dunne plakken. Het vlees is verrukkelijk, maar de rest van het gerecht knelt en trekt als een te krappe jas: naast de varkensnek is er ook nog gedroogde ham, naast de crème van eidooier ook nog kwarteleitjes, naast de gevulde krieltjes ook truffelaardappelchips - een beetje alsof twee gerechten in elkaar zijn geschoven.

Een aardbeiendessert met allerlei aarbeienditjes en -datjes - soep, waterijs, schuim - valt tegen omdat de aardbeien niet zo lekker zijn. Ook het signature dessert met chocolade en kersen (€15) bevalt niet; we vroegen ons ook al af waar je nu verse kersen vandaan haalt. In een enorme kers van chocolade zit bosvruchtenijs, een gehalveerde braam en karamelfudge. Mooi, maar qua smaak is het volstrekt oninteressant, en de tong wil ook wat.

Zo wereldschokkend als vroeger zal de Kersentuin wel niet meer worden, maar over het algemeen biedt de zaak vaardige verwennerij in een plezierige setting.

Welke restaurants in uw buurt kwamen aan bod in Proefwerk? Het Parool zette alle recensies sinds begin 2015 op de kaart. Klopt er iets niet? Is een restaurant inmiddels gesloten? Mail ons dan.