Daphne kocht haar eerste huis op haar 56ste: ‘Het geeft een enorme kick dat ik dat als alleenstaande moeder voor elkaar heb gekregen’

Als alleenstaande moeder Daphne van Rossum (56) hoort dat dit waarschijnlijk het laatste jaar is dat ze een hypotheek kan krijgen, twijfelt ze geen seconde. Vijf bezichtigingen later heeft ze een koopwoning op IJburg. ‘Niemand kan me dit nog afnemen.’

Als Daphne van Rossum rond 2013 uit een scheiding komt, huurt ze voor duizend euro per maand een appartement in de vrije ­sector. Ze wil niets liever dan een koop­appartement voor zichzelf en gaat op zoek, maar de huizenmarkt raakt juist op dat moment oververhit.

“Ik bood op een stuk of tien appar­tementen, maar helaas bleek mijn inkomen te laag; ik werd voortdurend over­boden door tweeverdieners. ‘Geef het op,’ zei de makelaar, ‘hier valt in je eentje niet tegenop te bieden.’ Het stak me dat ik als alleenstaande geen voet tussen de deur kon krijgen. Als single sta je in onze samenleving met 3-0 achter. Er zijn acht keer meer eenpersoonshuishoudens in Nederland dan in de jaren zestig en toch zijn er helemaal nul voordelen voor alleenstaanden. Niet met je Netflix- en Spotify-­abonnement, niet met vakanties en al zeker niet op de huizenmarkt.”

‘Bijna’ met pensioen

Van Rossum maakt zich er zo boos over dat ze zich hard wil maken voor de zaak. “Ik begon een petitie voor alleenstaanden die een huis willen kopen, zodat wij wellicht ook een voordeel konden krijgen. Maar die werd uiteindelijk door slechts 33 mensen ondertekend.”

Ze staakt de zoektocht naar een koophuis, tot haar hypotheekadviseur haar dit jaar tipt om alsnog te proberen iets te kopen. “Hij wees me erop dat dit waarschijnlijk het laatste jaar is dat ik een hypotheek kan krijgen omdat ik over elf jaar met pensioen ga. Banken worden vanaf die periode minder makkelijk met het verstrekken van een hypotheek omdat ze bang zijn dat je die niet meer kunt afbetalen. Om de boot niet nog eens te missen, ging ik weer rondkijken en maakte ik een Funda-alert aan.”

In twee maanden tijd bezichtigt ze vijf appartementen. De enige aansprekende opties vindt ze op IJburg en in Buitenveldert. “Het maximale bedrag dat ik met mijn salaris kon lenen, was 350.000 euro. Gelukkig heb ik tijdens corona flink kunnen sparen, waardoor ik voor iets meer kon kopen. Het liefst wilde ik een appartement met drie slaapkamers, omdat eerst ik jaren in een bed in de woonkamer heb geslapen en vervolgens mijn zoon dat heeft gedaan. Maar dat bleek onbetaalbaar. De wens voor een buiten moest ik ook snel laten varen, dus reageerde ik op appartementen met twee slaapkamers zonder balkon.”

Helemaal beduusd

Van Rossum ontdekt dat de huizenmarkt de laatste jaren enorm veranderd is. “De hypotheekrente is gestegen, wat mensen huiverig maakt om te kopen. Daar heb ik de vruchten van kunnen plukken. Ik deed een bod op het vijfde huis, de vraagprijs was 450.000 euro en ik bood 445.000. Al dezelfde dag werd ik gefeliciteerd door de verkopend makelaar. Ik was helemaal beduusd, ik kon het gewoon niet geloven.”

Half mei krijgt Daphne de sleutel van haar eigen appartement: “Het geeft een enorme kick dat ik het op mijn 56ste voor elkaar heb gekregen om als alleenstaande moeder voor het eerst een eigen huis te kopen. Ik heb keihard gewerkt voor iedere cent die in dit huis zit, dat geeft een extra goed gevoel. Niemand kan me dit nog afnemen.”

Veilig idee

Na een kleine verbouwing trekt ze er deze zomer met haar kinderen in. “Mijn zoon slaapt straks weer in de woonkamer, in een opklapbed slash kast. In mijn eerste eigen huis wilde ik in ieder geval één ding: mijn eigen slaapkamer.”

Dat ze nu een huis bezit, is ook een fijn idee voor de toekomst, zegt ze. “De vader van mijn kinderen is recent overleden. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik meer ben gaan nadenken over mijn eigen sterfelijkheid. Het geeft me een veilig idee dat ik mijn kinderen, die nu met de woningnood ­moeten dealen, straks dit appartement kan nalaten.”