Craftsmanship in de praktijk: handmatig stickertjes plakken

Mariëtte van der Heide, van de pr, leidt me een loods in het Westelijk Havengebied binnen. “We hebben hier een Willy Wonka-achtige situatie. Alle ketels zijn echt, niks is decor!”

Goed dat ze het zegt.

In de nieuwe Amsterdamse distilleerderij The Stillery glimt en blinkt alles alsof het zojuist uit het plastic is gekomen. Ketels met deksels en meters en slangetjes en buizen. Vooral die koperkleurige ziet eruit als de stoommachine van een onderzeeër uit een Jules Verneboek.

Hun logo staat groot op de muur erachter, fraai uitgelegd. Een plaatje.

Verder enkele houten vaten voor de authenticiteit en een fotoserie Poes + fles drank voor de gezelligheid. In een hoekje staat een vloerreiniger van Kärcher, een gele.

Eerst maar eens een kopje koffie.

“Dat schenken we nog niet,” zegt de barman. “Koffie hoort straks bij het smaakpalet.”

Het alternatief is water met een smaakje, ik ben daar inmiddels aan gewend.

De introductie is van Benten Wijnen: “Ik ben een vriend van. Verder kan ik niet zo veel. Ik ben het clowntje.”

Ter bewijs: “Ik heb deze fotostudio geregeld. Nee, dit is echt de fabriek.”

Hij haalt de drie brouwers erbij. Ze hebben een fraaie ontstaansgeschiedenis.

Het begon allemaal met de illegale hobby van Pascal Peeters in een Delfts studentenkamertje. Tegen alle muren stonden Ikea-kasten, stampvol distillaten. Peeters was een populaire huisgenoot.

Een paar jaar later kwam hij oud-studiegenoot Robin Karels tegen in de kroeg. Peeters had stiekem een ongelabelde fles bij zich. Karels dronk nooit eerder zulke lekkere wodka.

Weer later wilde Daan Choy graag aansluiten. Hij vond dit project ‘een sexy ding’.

En vandaag presenteren ze hun zelfgestookte wodka, oude jenever en gin. Whisky komt eraan. Die moet volgens de regels nu eenmaal eerst drie jaar en één dag op vat rijpen.

We krijgen een rondleiding, langs alle gloednieuwe apparaten, en ook gaan we langs bij de allereerste distilleermachine die Peeters bouwde, in zijn studentenkamertje.

We kijken naar een bierfust met vastgelaste buizen en metertjes. Ze heet Mientje Distilleermachientje.

Ook origineel: het label op elke fles van The Stillery heeft een zwart plakkertje op alle vier hoeken.

Peeters: “Dat was ooit een goed idee, nu hebben we er spijt van.”

De uitstraling van puur craftsmanship betekent in de praktijk: op duizenden flessen vier zwarte stickertjes plakken, handmatig.

En toch doen. Leuke jongens.

Vriend Wijnen over het ontstaan van The Stillery: “Pascal is the nutty professor en Robin kan goed met meisjes praten.”

Dan heb je zo’n drankmerk al halverwege in de markt gezet, ja.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl