Bij China Sichuan Restaurant Zeedijk rammelt het in de Keuken (6,5)

In mijn leven als serieuze eter ben ik in zowel sterrenzaken als straattentjes tot tranen geroerd geweest door die ene heldere smaak, of door de kwetsbare en momentane harmonie tussen de verschillende smaken en temperaturen op mijn bord. Puur eetgeluk kan je altijd en overal overkomen, en daarom is het belangrijk open te blijven, om ongeacht de chique- of snackbar­uitstraling van een zaak te blijven proeven, desnoods met je ogen dicht.

Nu dat gezegd is: god wat houd ik van laagdrempelige zaken waar je laat terechtkunt voor eenvoudig, hartverwarmend en betaalbaar eten. De horeca aan het einde van de Zeedijk, het deel dat aan de Nieuwmarkt grenst, mag daarom van mij culinair werelderfgoed worden.

Ik ben zo blij dat ze er zijn, de Chinese en Thaise ondernemers met hun eetzaaltjes met onflatteuze verlichting, formica tafels en harde stoelen. Misschien moet dit stuk van de dijk daarom een eigen naam krijgen. Ik zet in op De Gouden Staart.

Vanavond eten we bij China Sichuan Restaurant Zeedijk, niet te verwarren met de andere vestiging in de Warmoesstraat. De zaak heeft een groen plafond met fraaie lampionnen, als frisse variant op die bolle gevallen die we kennen van de dorpschinees, en rode wanden met smaakvolle ingelijste prenten.

Veel restaurateurs in Amsterdam zouden jaloers zijn als ze zagen hoe vol Sichuan deze avond zit; tel daarbij op dat de tafels zó dicht opeen staan dat we met onze ellebogen tegen de zij gedrukt moeten eten om de buren niet aan te stoten, en we mogen spreken van een succesformule.

Winnend duo
Bij een wat ongeduldige mevrouw (de klassieke stijl van bedienen in De Gouden Staart) bestellen we oolongthee en bier, het winnend duo bij elke Chinese maaltijd, en zetten ons schrap. De Sechuankeuken is notoir pittig. Niet alleen de sechuanpeper (de pellen van vruchtjes van een boom of struik die tot dezelfde familie als de limoen, citroen en sinaasappel behoort) maar ook de chilipeper is er erg in trek.

Als eerste (de verschillende delen van onze bestelling komen op tafel als de keuken ze klaar heeft, iets wat mijn te jong overleden vriend Gijs Thio service à la Chinoise noemde) brengt de ongeduldige mevrouw pikante dumplings (€6,50): een bordje vol vleesgevulde halvemaantjes in aromatische olie met sesamzaadjes, sechuanpeper, gedroog-de rode peper en - zo te proeven - five spice (een mengsel van gemalen kassia of kaneel, sechuanpeper, steranijs, venkelzaad en kruidnagel).

Het deeg is om bij weg te dromen, zo satijnig en stevig tegelijk. Een knalpittig en nogal olierijk gerechtje, maar ook zó fris dat je ervan blijft eten, en knorrig wordt als de deegpakketjes op zijn.

Toeristisch
Gelukkig krijgen we vrijwel meteen een Sichuan wan-tansoep (€9,50), waarin ook fijne dumplings zwemmen (nu losjes gevormd zoals u ze waarschijnlijk kent van de reguliere wan-tansoep). Er zit een mooie lik zwarte azijn in, en de sechuanpeper draagt iets bijna mentholligs bij dat zo'n hele kom, rood van de chili en behoorlijk vet, de frisheid van een winterbries geeft.

De als royal pork (€15,50) aangekondigde dungesneden speklapjes bekoren minder. Het vlees is niet erg boeiend gekruid en de roerbak als geheel doet wat toeristisch aan: gerfermenteerde sojaboontjes, grofgesneden preigroen, groene paprika en dat alles in een grote plas olie. Ik houd best van groene paprika, maar hij domineert al snel een heel gerecht.

Meest teleurstellend is een kommetje dikke (overigens mooie) tarwenoedels dat als 'pikante bami' op de rekening verschijnt en op de kaart wordt aangeprezen als 'the absolute delight of Sichuan beauties'. De noedels liggen in wat lijkt op een half-om-halfje van vijfkruidenpoeder en hoisin, waarvan de concentratie doet vermoeden dat het bedoeld was om vijf liter saus mee te maken. Meer dan twee happen krijgen we niet weg.

Omdat het een all time favorite van me is bestellen we ook mapo tofu (€14,50), die in dit restaurant zachte tofu in olie met pepervlokken blijkt te zijn. Ik kom geen gehakt tegen, proef geen zwarte bonen. Van de rijkdom en heerlijkheid die dit gerecht wereldbekend hebben gemaakt, vinden we niks terug.

De uitstekende en bijna boterige gebakken choi sam (familie van de broccoli) die we nog als groentegerecht bestellen, recht het bootje een beetje, maar de schade is helaas al geleden.

Te wisselvallig
We vinden dat het rammelt in de keuken van Sichuan Zeedijk, alsof er geen duidelijke lijn wordt gevoerd in de bereiding van de gerechten; de kwaliteit van het gebodene is te wisselvallig. Met alle rijkdom die De Gouden Staart te bieden heeft, maakt dat een herhaalbezoek door ondergetekende onwaarschijnlijk.

Vorige proefwerken:
Lars Amsterdam (7+)
Deer Mama (7,5)
Parallel (8+)

Welke restaurants in uw buurt kwamen aan bod in Proefwerk? Het Parool zette alle recensies sinds begin 2015 op de kaart. Klopt er iets niet? Is een restaurant inmiddels gesloten? Mail ons dan.