Aan deze 3D-gebreide trui hoeft bijna geen mens te pas te komen

Met 3D-geprint ben ik inmiddels bekend, maar 3D-gebreid?

“Het principe werkt eigenlijk hetzelfde. Normaal als je een trui breit, brei je een voorpand, achterpand en mouwen. Dat moet dan met de hand aan elkaar worden gezet. Omdat dat arbeidsintensief is en dus duur, laten we onze kleding vaak in Azië maken, waar arbeid goedkoop is. Deze trui wordt uit één stuk gemaakt, je hoeft alleen wat draadjes af te hechten.”

Hoe kwamen jullie tot dat idee?

“Ons doel was iets te maken waarbij de ketens zo kort mogelijk zouden zijn. De meeste kleding maakt een hele wereldreis voordat het in je kast ligt. Ik heb het zelf nagerekend: in dit geval zit er tussen de plek van ontwerp, productie en verkoop 300 meter – de trui wordt op aanvraag gemaakt en verkocht in de University Store op de HvA-campus.”

En het breipatroon is gedeeltelijk door de computer gegenereerd?

“Klopt. We lieten ons inspireren door de vraag hoe lokale identiteit vroeger te zien was. Truien van vissers uit Katwijk hadden toen andere patronen dan die van vissers uit Urk. Vanuit die gedachte zijn we met Amfistudenten om de tafel gegaan. We vroegen hen: waar zou jullie ‘verhaal’ over moeten gaan? De breicomputer heeft een deel van het patroon zelf gecreëerd op basis van een algoritme, uitgaande van de antwoorden die ze gaven: een steeds hechtere verbinding tussen mensen in de productieketen.”

Vast geen toeval dat de lancering op Warmetruiendag is.

“Dat is inderdaad heel passend. Ooit zouden we iedereen op deze manier zijn eigen trui willen laten ontwerpen. We zijn namelijk ook benieuwd: ga je duurzamer om met zo’n superpersoonlijk kledingstuk?”