Zwelgen in luxe duurzaamheid

Het Soho House is een fascinerende plek. Het interieur is Mad Men-mooi, en nog spannender: alleen toegankelijk voor leden, wereldwijd.

En die leden (m/v) zijn allemaal jong en beeldschoon. Ik vermoed een sekte, maar daar moet ik het bewijs nog voor vinden.

Ik word af en toe getolereerd als Schuimverslaggever, maar ik kan niet uitsluiten dat ze kale, vadsige vijftigers offeren, de derde volle maan na Pasen. Zodra ik dat vaststel, laat ik het meteen weten.

Deze middag weer zoiets: de lancering van Palais, een new sustainable luxury label.

Dat betekent dat dit lifestylemerk luxe met duurzaamheid combineert. Er is ook iets met eerlijke arbeid in India.

Het gaat om kussens trouwens.

Maar dan in het warme roze van Jaipur en de diepe aardse kleuren van Marrakesh, het eeuwenoude vakmanschap van Mysore en het strijklicht in Alhambra.

Allemaal copy-paste dit, maar te mooi om te laten liggen.

Bij binnenkomst krijg ik de keuze: bubbels of een mocktail. Nu hou ik, inderdaad onhandig als Schuimmeisje, niet van bubbels en van een mocktail weet ik door schade en schande inmiddels wat dat is. Een cocktail zonder alcohol. Dat lijkt me toch een contradictio in terminis.

Ik zeg dat een wit wijntje ook goed is. Maar dat is niet de bedoeling, maakt het barmeisje volkomen duidelijk. Het is bubbels of een mocktail, meer smaken zijn er niet.

Naast me zie ik Simone Sassmannshausen van de pr in milde paniek raken. Die malle glaasjes voor spijs en drank hebben een grotere impact dan ik nog steeds weiger te geloven.

Of er niet een scheutje van het een of ander in die mocktail kan, vraag Sassmannshausen aan het barvrouw. En aan mij: "Wodka?"

Ik vertel dat wodka altijd goed is.

De barvrouw sputtert nog even ­tegen, dit komt wel allemaal ­boven op de rekening.

Ik drink mijn mocktail met wodka. Glaasje erbij, blind.

In de ruimte liggen kussens op houten plateaus van verschillende grootten. Ze zien er warm en diep aards uit.

Initiator Petra van Roon komt een hand geven. "Volgens mij ben jij de enige man hier."

Daar heeft ze een punt. Alleen haar partner, die van Hanna Verboom en de derde initiator. Dat was het verder wel.

Ik word nu toch langzaam nerveus. Zodra ik ergens een slagersmes zie, of een fakkel, of zelfs maar een Venetiaans masker, zet ik het op een rennen.

Nu komt Mariëtte van der Heide, ook van de pr, vragen of ik nog een mocktail met wodka wil. Knipoog. Zo snel als mogelijk maak ik me uit de voeten. Ze proberen me alvast te marineren hier.