Zo ken ik Tuschinski weer

De hele Reguliersbreestraat is met dranghekken afgesloten, zelfs voor de trams. Dit heb ik niet eerder meegemaakt voor een première in Tuschinski en daar heb ik er in mijn leven inmiddels meer van gehad dan melk bij mijn ontbijt.

En dan zijn Meryl Streep, Cher, Andy García, Pierce Brosnan en ­Colin Firth er natuurlijk niet eens, maar wel medehoofdrolspelers Alexa Davies en Josh Dylan - en die heb ik moeten googelen.

Aan de overkant van de lege straat staan mensen met fototoestellen achter een hek met de filmposter: Mamma Mia, Here We Go Again.

Een Abbahoogmis ontregelt de binnenstad. Wel een uitstekende ­titel overigens voor een deel 2.

Ik kan kiezen voor de rij voor de rode loper of de rij die de fotografen ­omzeilt. Die laatste is een stuk ­korter. Dries Roelvink koos voor de eerste optie, zie ik als ik langsloop, en ook Mari van de Ven en Maurice Wijnen. Alle begrip.

Ik krijg een ijskoud flesje Ibiza Ice. Dat is witte wijn met limoen, meloen en lychee. En een rietje.

Ook dat snap ik.

Ik ben wat vroeg, de film begint pas over een half uur, maar de mensen gaan al keurig in de zaal zitten. Ik ga maar weer naar buiten. Daar is de gekkigheid.

Door de boxen klinken The best of. Ergens verderop staat een hoop mensen vergeefs op lijn 14 te wachten.

Ik sta in het afgezette gebied op mijn blocnote te schrijven, als een lange man met een V'tje op zijn revers me aanspreekt.

"Kan ik u ergens mee helpen?"

Ik antwoord naar eer en geweten dat ik werkelijk niet zou weten waarmee.

"Zou u dan een stukje verder ­willen staan?"

Dus niet op de tramlijn. Waar nu dus onmogelijk een tram voorbij kan komen.

Ik stap van de tramlijn. Zo goed?

"Nog een stukje verder."

Ik zet nog twee stappen, mee­gaand man die ik ben. Zo ken ik de security van Tuschinski weer. Maar goed dat het bijna zomerstop is, dat is voor iedereen het beste.

Mensen achter het hek zingen Dancing Queen.

Een ander V'tje stuurt nu mensen weg achter een stukje dranghek over de trambaan. Waar dus geen tram kan rijden.

De weg vrijhouden voor een weg die geen weg meer is. Noem het een hobby, maar ik kan hier dus intens van genieten.

Laat ik maar naar binnen gaan, de film begint over vijf minuten. Ik neem onderweg nog een flesje Ibiza Ice met een rietje mee. Als ik dan toch naar een singalong van Abba ga, en daar sta ik best voor open, moet er wel nog wat drank in.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl

Lees ook de recensie: Mamma Mia! is te leuk om over te klagen