Wulpse decolletés en een wervelwind aan patronen in de Hemonylaan (****)

Aan één kant liggen de grote achtertuinen van de huizen aan de Stadhouderskade. Het zou een klein intiem stadspark kunnen zijn, maar het is een droeve verzameling onduidelijke opslagplaatsen, lelijke hekken en blinde muren. Nergens een dotje groen of natuur te ontdekken. Misschien valt door de belofte van luxe extra op hoe verloederd de laan is.

Aan de andere kant van de straat doen de huizen hun uiterste best iets statigs uit te stralen, maar het wil niet lukken. Alles wat ooit is gedaan om de straat elan te geven, oogt oud en versleten. Een droevig speelwerktuig staat er verlaten bij. De uitstraling van de spierwitte Lidl, op de hoek met de Hemonystraat, doet weinig om de boel op te fleuren.

Decolleté
Straatartiest Hugo Kaagman heeft de Hemonylaan onder handen genomen. De blinde muren die parkeerplaatsen en tuinen afsluiten, knallen eruit; een wervelwind aan patronen, figuren en kreten trekt de aandacht. Het begint op de hoek van de Van Woustraat, waar Kaagman de muren van het Chinees-Surinaamse eethuis AH-Lung heeft versierd met clichébeelden van lachende meisjes met stokjes, de onvermijdelijke Boeddha, panda's, Chinese karakters en kreten als 'sambal erbij'.

Dan volgt de achterkant van Billartfabriek Wilhelmina, die hoort bij de stoffige, ouderwetse biljartwinkel op de Stadhouderskade. We zien mannen die hun keu bijna als wapen vasthouden en een vrouw, met wulps decolleté, die zich voorover buigt over het laken.

Suffe muurtjes
De zebra keert voortdurend terug, soms als beest, maar vaker met zijn grillig gestreepte vel, dat hele stroken muur bedekt. Zoals veel oudere meisjes niet zonder een panterprintje in het openbaar verschijnen, kan Kaagman (1955) niet zonder de zebra. 'Het woord zebra is hetzelfde als cobra,' aldus de kunstenaar. 'De Cobragroep is ook begonnen met muurschilderingen.' Delfts blauw is een andere inspiratiebron waaruit hij vaak put, afwisselend afgebeeld in pittoreske grachtenpanden of als aantrekkelijke, grote grafische motieven.

Het laatste beschilderde deel is een aaneenschakeling van suffe muurtjes en garagedeuren die met verschillende taferelen zijn versierd. Het is zichtbaar dat Kaagman zijn kunstenaarschap begon aan het eind van de jaren zeventig. Strijdkreten waar hij een hele muur mee vult doen denken aan de kraakbeweging: 'verboden te werken' en 'Zimmer frei'. De actualiteit klinkt door in de woorden 'ebola' en 'skip intro'. Zijn helden Jan Cremer en Herman Brood krijgen een ereplaats pal naast het monument op de Dam.

Opgefleurd
Vroeger deed Kaagman zijn werk in het holst van de nacht, als niemand hem en zijn spuitbus kon betrappen. Tegenwoordig krijgt hij subsidie, deze keer van stadsdeel Zuid. Uit angst voor claims van kunstenaars die willen dat hun werk voor de eeuwigheid bewaard blijft, krijgt Hemony slim het stempel 'tijdelijk kunstwerk'.

De straat is enorm opgefleurd van de muurschildering. Het is te hopen dat er ook nog iets wordt gedaan aan die lelijke, intimiderende hekken.

Donderdag 23 oktober om 17.00 uur wordt Hemony Art Lane geopend in de nieuwe ruimte van de artKitchen Gallery met een expositie van Hugo Kaagman; Hemonylaan 6a.