Wie in het buitenland woont, krijgt bijna elk weekend visite: 'je bent géén hotel!'

'Ik zal eens even tellen," zegt Maartje van Ours (36) via Skype, bladerend door haar agenda. Op de achtergrond is het Berlijnse huis te zien waar ze woont met haar man en dochters van drie en vijf. "Ik heb het bijgehouden van afgelopen augustus tot en met december. Toen hebben we één, twee, zes, tien... ja, vijftien weekenden bezoek gehad. Dus maar vijf weekenden niet."

Korte stilte. "Wow, dat is eigenlijk best wel veel."

Van Ours is niet de enige die geregeld bezoek krijgt. Dealen met de visites uit het moederland die om de haverklap voor je deur staan, is een bekend thema onder Nederlanders-in-het-buitenland. Zeker binnen Europa is reizen gemakkelijk en goedkoop, dus wie daar in een beetje leuke stad woont, kan rekenen op hordes vrienden en familie die willen langskomen. Bezoek dat wil blijven slapen, geëntertaind wil worden en met jou op een terras wil zitten. Doodvermoeiend en duur, maar zeg maar eens nee tegen je vrienden.

Dilemma
Een moreel dilemma, want in wezen is het natuurlijk alleen maar leuk als mensen de moeite nemen jou op te zoeken.

Van Ours: "Een kennis van mij woont in India. Nou, die zou wíllen dat haar Nederlandse vrienden eens op bezoek kwamen." Maar dat het leuk en gezellig is, neemt niet weg dat je er als emigrant een halve dagtaak aan hebt om al die visite te ontvangen.

Als auteur van de blog en reisgids 100% Berlijn kan Van Ours gelukkig haar tijd indelen. "Als ik vijf dagen op kantoor zou werken, had ik niet geweten hoe ik het zou moeten doen. De meeste vrienden blijven van donderdag tot en met maandag. Je moet voor die tijd genoeg eten en drinken in huis halen en de logeerkamer in orde maken. Ik ga tijdens het weekend ook mee op pad, zeker als mensen hier voor het eerst zijn. Dan kan ik ze de stad laten zien."

Vakantiebestemming
Logisch dus, dat haar vrienden langskomen. "Hartstikke leuk ook, maar voordat je het weet, zitten al die weekenden vol. Daarom zijn we vorige zomer niet met vakantie geweest; wij waren de vakantiebestemming van anderen."

Etiquettedeskundige Beatrijs Ritsema waarschuwt ervoor: mensen overschrijden hun grenzen om tegemoet te komen aan vrienden en familie. En dat is volgens haar pertinent niet de bedoeling. "Er zijn twee belangrijke zaken die je als emigrant moet onthouden: je bent géén hotel en je bent niet verantwoordelijk voor andermans plezier op hun vakantie. Dus zeg duidelijk nee tegen mensen die in je huis willen blijven slapen, maar spreek af om een avond uiteten te gaan of samen een museum te bezoeken."

Drie paar lakens
Is dat niet onbeleefd dan? "Ouders, broers en zussen vormen misschien een uitzondering. Maar vrienden kun je makkelijk verwijzen naar een Airbnb, dat zouden ze in een andere stad ook doen. Vaak snappen ze best dat jij ook niet altijd zin hebt weer drie paar lakens te verschonen."

Naast de praktische bezwaren is er nog een ander nadeel aan de vele visites uit Nederland: het staat de integratie in het nieuwe land in de weg. Dat ondervond ook Marlieke van der Willik (35), eigenaar van 'lifestyle- en mamablog' Love That!, die met haar man en twee dochters in Eichberg, Zwitserland, woont.

Ze hebben daar een idyllisch vrijstaand houten huis met aan alle kanten uitzicht op Alpenmassief. Kortom: ideaal adresje om langs te gaan. Van der Willik: "We hadden weken achter elkaar bezoek. Daardoor kwam ik er niet aan toe om de taal te leren of hier vrienden te maken. Na een tijd heb ik daarom een visitestop van twee maanden ingelast. Ik moest écht even investeren in mijn leven hier."

Regels
Daarna stelde Van der Willik voor zichzelf regels op. "In het begin deed ik er alles aan mensen zich hier thuis te laten voelen. Ik schrobde het huis van onder tot boven, legde de koelkast vol en zegde mijn afspraken af. Nu ben ik wat relaxter. Ik zeg tegen vrienden: 'Gezellig als jullie komen, maar ik ga wel werken of sporten.' En we vragen altijd of de gasten één avond pannenkoeken willen bakken. Daar hebben wij een hekel aan, maar de kinderen zijn er dol op." Lachend: "Je moet er natuurlijk ook een beetje van profiteren dat je bezoek hebt."

Ook Maartje van Ours in Berlijn voelde zich genoodzaakt enige richtlijnen op te stellen. Ze houdt het nu bij één bezoek per maand. "Al vind ik dat best lastig. Eigenlijk is iedereen meteen fan van Berlijn en zegt: 'We komen snel terug!' maar we moeten het ergens een halt toeroepen. Het kost ons anders te veel energie."

Brutaliteit
Die oplossing draagt ook Ritsema aan: stel regels op. Al kan ze zich ook verbazen over de brutaliteit van gasten. "De reistijd naar Londen is hetzelfde als die van Amsterdam naar Almelo, maar bij je tante in Almelo blijf je toch ook niet de hele tijd logeren? Boek een hotel als je langer wilt blijven en maak geen inbreuk op iemands privacy."

Maar er is ook goed nieuws: de bezoekjes worden minder als je er langer zit. Bas van de Burcht (27), bij Burberry ontwikkelaar van nieuwe geuren, woont al 4,5 jaar in Londen en krijgt nu ongeveer één keer in de twee maanden visite uit Nederland. Dat was eerst bijna om het weekend.

"In het begin wilde iedereen ervan profiteren dat ik hier zat. Nu is de urgentie ervan af. Gelukkig maar, want in het begin was ik vaak kapot na zo'n weekend. Ik heb daardoor ook geleerd nee te zeggen. Ik hou van reizen en ben geregeld in Nederland, dus af en toe wil ik ook een weekend thuis chillen."

Sociale discipline
Van de vrienden die op bezoek komen, geniet Van der Burcht nu des te meer. "Dan trek ik alle registers open.

De meeste vrienden zijn ondertussen al vaker in Londen geweest, dus godzijdank hoef ik niet meer mee naar de Big Ben of op zaterdagmiddag shoppen op Oxford Circus. Nu gaan we naar een zaterdagmarkt of expositie."

Je vrienden ontvangen in het buitenland vergt dus wat sociale discipline, waar je door schade en schande wijzer van wordt. Zo heeft Van Ours dit jaar al in de winter drie weken in juli geblokt voor een eigen vakantie en een voorstel gedaan voor haar jaarlijkse vriendinnenweekend.

"Vorig jaar kwam die groep hier langs voor het weekendje weg. Niet echt ontspannend voor mij, want ik had nog steeds mijn gezin en huis in de buurt. Dit jaar heb ik voorgesteld naar Kopenhagen te gaan. Dan ben ik er ook eens uit."