Wat Amsterdam mist: de restaurantbioscoop

Het is een talent: in je eentje kunnen eten in een restaurant. Dus zonder onrustig om je heen te kijken, de serveerster steeds opnieuw te verzekeren dat je heus niet op een blind date wacht en uit puur ongemak sms'jes naar jezelf te sturen ('Hee knapperd, bevalt die coq au vin een beetje? Er zit trouwens een stukje veldsla tussen je tanden. Nee, meer naar rechts.')
Omdat dit een talent is dat helaas niet velen van ons bezitten, zou er een tussenoplossing moeten komen: de restaurantbioscoop. Een plek waar de tafels eenpersoons zijn en allemaal dezelfde kant op staan - gericht op het grote scherm waar elke avond een andere film wordt vertoond. De ruimte is donker, maar de tafels zijn subtiel verlicht, zodat je gewoon kunt zien of je een worteltje of een reepje biefstuk op je vork hebt geprikt. Bovendien beschikt elke tafel over een knopje waarmee je een ober naar je tafeltje kunt laten komen. De obers zijn een soort ninja's: ze dragen zwart, bewegen zich geruisloos door de ruimte en communiceren enkel fluisterend. Een plek waar zelfs de meest opgelaten solo-eter zich eindelijk kan ontspannen.

Heeft u een tip voor de schrijvers van deze rubriek? Mail naar wam@parool.nl

undefined