Wat Amsterdam mist: Blablahond

Je wandelt door het park, de vogels zingen, het gras is pas gemaaid en dan zie je een grote tak liggen. Je pakt hem enthousiast op en slingert hem met een grote boog weg - en dan niets. De tak landt met een plof in het gras en blijft daar onverschillig liggen. Je kijkt naar de levenloze tak, plotseling treurig en alleen, en weet wat er mist in je leven.

Natuurlijk willen we niet écht een hond, want dat betekent dat we vroeg moeten opstaan om halfslaperig en met opdringerige nadorst door de straten te sjokken om te kijken naar het uitpoepen van een drol.

Maar we willen wel sóms een hond. Voor lange wandelingen in park, bos, op hei en bij zee. We willen een uitleenservice. In Hilversum en Almere kun je een hond lenen bij het asiel en in Amsterdam bestaat Oo­poeh, waar 55-plussers zich kunnen aanmelden als huisdieroppasser.

Nu nog een systeem waar iedereen zich mag aanmelden, particuliere hondenbezitter én asiel, waar ouderen én verlegen twintigers een dagje een puppy kunnen lenen om telefoonnummers in het park te scoren. Ook fijn als je een man alleen bent: je wilt niet dat iedereen, zodra je in een bos loopt, denkt dat jij een potloodventer bent.

Een tip? Stuur een e-mail.