Toneelserie Tech is van wisselende kwaliteit

Tech II, The Life and Death of a Sex Robot is een wat matte pop­musical van Lindertje Mans. In lichtroze latex speelt zij een kirrende sekspop, die kennelijk meer zou willen, maar daarbij tegen de grenzen van haar software en het egoïsme van haar eigenaar lijkt aan te lopen.

In Tech III, Locke zit Daan van Dijsseldonk in de auto. Hij is gestrest en zonder Appleassistent Siri een verloren mens, want hij heeft nogal wat af te bellen met de aanstaande moeder van zijn buitenechtelijke kind, met zijn vrouw die van die zwangerschap nog geen weet heeft en met zijn werk waar hij verstek moet laten gaan. 

We horen alleen zijn stem (en Siri), niet die van zijn gesprekspartners. Mooi gedoseerde dramatiek van een ingenieur die betonvloeren legt en in drijfzand terecht komt, al is het eind een tikkeltje pathetisch.

Tech I – over huishoudrobot Alice, virtuoos gespeeld door Roos ­Eijmers – is het indrukwekkendst. Jibbe Willems leverde een puike, geestige tekst af waarin de mens subtiel wordt afgeserveerd. Alice is wel klaar met de geestdodende marteling die het niveau van de mens voor haar is. Ze heeft de poëzie ontdekt, ze wil haar vrijheid. ‘I want to break free’, zingt ze, en vze ertrekt.

Wat had die seksrobot dat graag ook gedaan, maar haar wacht de recycling. Tech is van wisselende kwaliteit, maar wel prikkelend actueel.