Tinkebell ontmoet Edwin Wagensveld: 'Gewoon kut'

Het leek omroep PowNed wel aardig om een paar tegenpolen rond te leiden in elkaars ­leven. Dit is Niet Mijn Wereld Vriend is een beetje zoals die botercampagne van weleer: breng ze weer aan tafel. Voor wat peace, love and understanding. Of zoals PowNed zei: om de afstand te verkleinen.

Dit keer mocht kunstenaar en vluchtelingenvoorvechter Tinkebell de vredespijp roken met anti-islamactivist Edwin Wagensveld. Die ontmoeting had de zo constructief ingestelde omroep met de beste bedoelingen gearrangeerd. Maar wederzijds begrip, ho maar. Heel gek was dat.

Het hielp niet dat Tinkebell haar gezelschap bleef omschrijven als 'die veroordeelde crimineel' omdat hij drie jaar moet zitten wegens belastingontduiking. Toen hij weer eens ging demonstreren voor een moskee verweet ze hem te denken als een kleuter. "Hoe moeten we nou praten met die man?"

"Ik zou geloof ik haar kunst niet kopen," zei Wagensveld toen Tinkebell weer eens vertelde hoe ze haar kat de nek had gebroken om er een tas van te maken.

Ook de naaktkalender die ze van zichzelf had gemaakt om twee meisjes in de Filipijnen uit de prostitutie te halen, ging hem te ver. Toen Tinkebell naging of hij een zee kon herkennen in een Mondriaan, zei hij: "Ik heb andere interesses."

Volgens Tinkebell was het om moedeloos van te worden. Vooral vanwege 'die dikke, grote kurk in zijn kop'. "Een man die veel haat in zich draagt, in wapens handelt en de belasting ontduikt. Blij dat het niet mijn buurman is."

Wagensveld noemde de ontmoeting 'zonde van mijn tijd'. Tinkebell: "Het is gewoon kut." Nader tot elkaar komen was tot mislukken gedoemd, dat wist PowNed natuurlijk ook wel. Zelfs een regiment blauwhelmen, vredesduiven en rijdende rechters was dat niet gelukt, noch echte boter.

Reageren? hanlips@parool.nl