The dilemma **

Regie: Ron Howard
Met: Vince Vaughn, Kevin James, Winona Ryder, Jennifer Connelly

Je zou denken dat Ron Howard wel weet hoe je de mensen aan het lachen moet krijgen. In de populaire tv-klucht Happy days speelde hij seizoenen de roodharige aangever Richie Cunningham.

Ook als regisseur bewees hij met films als Parenthood en The paper dat hij intelligente en herkenbare komedies kon maken. Daarna profileerde Howard zich echter steeds meer als maker van groot opgezette melodrama's, waarin Hollywoodsterren alle ruimte kregen om een gooi te doen naar een Oscar: Apollo 13, Frost/Nixon en A beautiful mind.

Met The dilemma probeert Howard voor de verandering een pretentieloze komedie af te leveren die aansluit bij het dankzij Knocked up populair geworden subgenre van de bromance: romantische komedies waarin de broederlijke mannenvriendschappen minstens zo belangrijk zijn als de moeizame omgang met de andere sekse.

De plot draait om de drukdoenerige veertiger Vince Vaughn, die compleet in de war raakt als hij ontdekt dat de vrouw van zijn beste vriend annex zakenpartner Kevin James een affaire heeft met de veel jongere adonis Channing Tatum.

Vertelt hij het aan zijn vriend? Nee, want dan was er geen film geweest. Om komische misverstanden in de wereld te roepen, moet Vaughn de heimelijke romance dwarsbomen.

Zolang Howard zijn personages serieus neemt en hij het overspel behandelt als een werkelijk probleem, is The dilemma een onderhoudend, zij het redelijk pessimistisch drama. Helaas gaat het mis als Howard weer bedenkt dat hij eigenlijk een komedie wilde maken.

Daarom kijken we tot vervelens toe naar Vaughns stuntelige pogingen om overspelige echtgenote Winona Ryder te bespioneren.

Volstrekt overbodig is de verhaallijn waarin de vrienden proberen een uitvinding te slijten aan autogigant Chrysler.

Hun gesprekken met de voortdurend flauwe seksuele toespelingen makende Queen Latifah zijn zelfs ronduit gênant.

Dat is niet alleen het geval voor de doorgaans zo sympathieke actrice, maar dat is vooral ook zo voor de kijker. (FRITZ DE JONG)