Suffragette voelt een beetje monotoon (***)

Begin twintigste eeuw hebben Britse vrouwen weinig zeggenschap over hun leven. Ze mogen niet stemmen, worden incapabel geacht om alleen voor hun kinderen te zorgen en zijn veelal veroordeeld tot zwaar en gevaarlijk werk.

De 24-jarige Maud (Carey Mulligan) heeft haar maatschappelijke positie nooit betwist, tot ze in contact komt met de Suffragettes, een groep vrouwen die strijdt voor stemrecht. Als ze ziet hoe hun protesten hardhandig worden neergeslagen, ontwaakte er iets in haar. Ze groeit uit tot één van de belangrijkste figuren binnen de beweging.

Carey Mulligan, met haar getormenteerde, sombere blik, zal in Hollywood waarschijnlijk nooit de hoogste trede bereiken, maar toont zich keer op keer één van de beste actrices van haar generatie. In Suffragette straalt ze zowel kwetsbaarheid als onverzettelijkheid uit en geeft Maud daarmee meer diepte dan ze op papier moet hebben gehad.

Het scenario van Abi Morgan is namelijk vooral een opsomming van onrecht. In de wasserette waar Maud werkt worden vrouwen niet alleen straffeloos misbruikt, ze bezwijken vaak ook op jonge leeftijd aan het agressieve schoonmaakmiddel dat hun longen vergiftigt. En als Maud voor de tweede keer wordt gearresteerd, zet haar echtgenoot haar buiten de deur. Zelfs veel vrouwen vinden haar gedrag bespottelijk. Zonder te ontkennen dat het allemaal echt zo gebeurde: het voelt een beetje monotoon.

Feministisch tijdsdocument
Suffragette slaagt glansrijk als feministisch tijdsdocument (inclusief symbolische cameo van Meryl Streep als leider van de organisatie), maar vanuit dramatisch oogpunt is de spanningsboog te slap. Maar de film bevat wel een paar ontroerende scènes. Als ze even vrij is, gaat Maud naar een speelplaats om stiekem met haar zoontje te praten. Die vertelt dat Maud volgens zijn vader 'ziek in haar hoofd' is. Ze weet hem van het tegendeel te overtuigen, maar dat moment toont helder aan hoe indoctrinatie werkt. Wie maar vaak genoeg hoort dat vrouwen minderwaardig zijn, gaat het vanzelf geloven. Vijf jaar later zou het jochie haar misschien hebben uitgelachen.

Inspecteur Arthur Steed (Brendan Gleeson) is zo'n man die opgroeide met het idee dat vrouwen gewoon moeten doen wat ze wordt verteld. Toch maakt hij de mooiste en meest optimistische verandering door. Zonder dat hij het ooit uitspreekt, zie je zijn bewondering voor Maud groeien. De blik die Steed haar in de slotscène schenkt, is doortrokken van het besef dat niets ooit nog zal zijn zoals het was.