Sidney de Jong

^{DE VERKIEZING VAN DE AMSTERDAMMER VAN HET JAAR}

Sidney de Jong (Amsterdam, 1979) is aanvoerder van het Nederlands honkbalteam dat voor het eerst in de historie wereldkampioen werd. Hij is genomineerd namens de hele ploeg.

De ontdekking van een sport

Het wemelt in de sport van de ondergeschoven kindjes. Mannen, vrouwen, teams die zich wekelijks het schompes trainen en topprestaties leveren, maar ja - ze trappen niet tegen een bal.

De anonimiteit van de nationale honkbalploeg werd dit jaar doorbroken toen het team tijdens het WK het onverslaanbaar geachte Cuba versloeg. Twee keer zelfs.

We zijn wereldkampioen.

Goed, de grachten stroomden niet vol, maar op Schiphol zag Sidney de Jong, aanvoerder en catcher, nog nooit zoveel camera's bij elkaar. 'Dan daalt nog meer in wat je hebt bereikt. We hebben niet alleen het WK gewonnen als eerste Europese ploeg ooit, maar we hebben ook het honkbal onder de loep gelegd. Dat geeft het nog meer kleur.'

Nu behoort Nederland al jaren tot de wereldtop - zesde en zevende op de laatste Olympische Spelen, vierde, vierde en zesde op de laatste WK's en de laatste vier keer Europees kampioen - maar buiten de liefhebbers was er geen mens die dat wist. En opeens hield honkbal Nederland uit de slaap. De finale in Panama-Stad duurde de hele nacht, Nederlandse tijd dan. Het was al licht toen de 2-1 overwinning kon worden gevierd.

Nederland heeft honkbal dan eindelijk ontdekt. De ploeg is gekozen tot Sportploeg van het Jaar en ze waren te gast bij de Champions League van de publiciteit: De wereld draait door.

De Jong was daar overigens niet bij. Kapot. Hij was Nederlands kampioen geworden met zijn eigen club, de Pirates in Osdorp, meteen daarna was de Europacup in Tsjechië en vervolgens ging hij door naar het WK. De Jong koos voor een avondje met zijn gezin. En viel als een blok in slaap.

Sidney de Jong groeide op in de Bijlmer. Hij probeerde de nodige sporten: handbal, schaatsen, shorttrack, basketbal, maar toen een vriendje hem meenam naar een honbaltraining en hij zo'n fraai tenue aankreeg, was hij verkocht.

Mooie sport, dat honkbal. 'Het is een teamsport, maar ook individueel. Als je aan slag bent, kan niemand je helpen. Je kunt honkbal zo zien: zie de bal, sla de bal. Maar je kunt er ook een heel schaakspel op loslaten. Dat is het werk van de coach, de pitcher en de catcher.'

Die pitcher en catcher van Oranje, en de laatste twee jaar ook van de Pirates, vormen een gouden duo. Rob Cordemans gooit vanaf de heuvel de ballen in alle mogelijke curves en snelheden, en De Jong is het menselijk schild achter de thuisplaat. Hun coach, Charles Urbanus, noemt hen Statler en Waldorf, naar de twee mannetjes op het balkon in The muppet show.

De Jong: 'Ach, die rol krijg je al snel als twee oudere spelers in een wat jonger team. En we zijn inderdaad een goed duo samen. We willen zelfs samen seminars en clinics gaan geven.'

De Jong heeft nog een bijnaam, de Pinguïn. 'Ik ben niet de meest elegante renner. Mijn knieën zijn wat afgesleten, vergelijk het met een stratenmaker. Maar een catcher maakt zo'n tweehonderd kniebuigingen per wedstrijd en dat is exclusief de trainingen.'

En De Jong speelt na een polsoperatie in 2008 geen wedstrijd meer zonder pijn. Eigenlijk moet die pols met een nieuwe operatie worden vastgezet, maar dan kan De Jong niet meer honkballen, dus laat maar zitten.

O, en zijn duim staat scheef. 'Ik heb het ooit laten onderzoeken. Er is binnenin die duim iets verbrijzeld, geloof ik, hoe dat precies zit, weet ik niet.'

Je moet er iets voor over hebben, al die ballen vangen van Cordemans.

Maar laat De Jong het nog één keer benadrukken, alstublieft: 'Zo'n prestatie doe je met zijn allen, iedereen heeft zijn bijdrage. Dat is het mooie aan teamsport.' (Hans van der Beek)

^{Foto © Jan van Breda, janvanbreda.com}

Terug naar de verkiezing