Schuim: Vurrukkulluk
Wat: eindfeest Nederland Leest.
Waar: Klup Vurrukkulluk (People's place).
Wie: Remco Campert, Jules Deelder, Ellen ten Damme, Kees van Kooten, Hans Teeuwen, Jan Mulder, Philip Freriks, Ronald Giphart, Annemarie Oster.
Waarom: Remco Campert is een held.
Wanneer: donderdag 17 november, 21.00- 1.00 uur.
Waardering: **
Er zijn veel mannen met een rugzak. Waar de meesten de inhoud liever verzwijgen, is er één persoon die uitleg geeft: 'Ik moest boeken terugbrengen naar de bieb, en heb direct weer een stapel mee teruggenomen!' Yep, dit zijn de echte feestbeesten van vanavond.
Er zijn ook veel mensen die bij god niet weten wat ze hier zoeken vanavond. Hans Teeuwen staat bij de bar: 'Dit is de mooiste avond van mijn leven, by far!! En dat zeg ik niet zomaar. Mochten er mensen zijn die denken dat ik dit sarcastisch bedoel, die hebben geen gevoel in hun donder! Ik zeg het o zo vaak tegen mensen: het leven is vurrukkulluk.'
Wim vindt dat ook. Hij zit de godganse avond dolgelukkig op een barkruk. Af en toe zie je zijn buik schudden van de schik. Wim van Kooten (geen familie) is een timide Amsterdamse technicus, geboren in de Alblasserwaard. 'Normaal ben ik geen feestnummer, maar vanavond mocht ik aanhaken.' Totaal geen spijt, want: 'Ik mag die Ellen ten Damme graag zien. Mooie meid man.'
Camperts boek stond centraal tijdens de campagne Nederland Leest van de CPNB, de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek. Vanavond is de 'o zo bonte avond' en zijn er lieve optredens van mensen die de 82-jarige schrijver in het zonnetje zetten. Het feestvarken kan niet anders dan genieten. Na zijn dankwoord is het Teeuwen die moppert: 'Met zo'n applaus klap je iemand dood joh. Doe 's rustig allemaal.'
Na de show blijft het feest wat lijzig. Opvallend genoeg zet die trend door tot in de wc's. Een goed feest herken je hier aan rondvliegende parfumflessen en/of mascararollers, maar vanavond kun je er een kanon afschieten. Acceptatie van het eigen spiegelbeeld komt onmiskenbaar met de leeftijd. Of ziet men in dat de tijd zo snel gaat, dat je er maar beter met volle teugen van kunt genieten? Het leven is vurrukkulluk en plassen kan altijd nog. (Charlotte van Drimmelen)
